Η συμφωνία της κυβέρνησής μας με την Ευρώπη όσον αφορά τα «τρελά» κρέατά της, μου θύμισε περιστατικό ανάλογο επί χούντας. Τότε που ο Πατακός, είχε πάει στην αγορά κρεάτων της Αθήνας για να πείσει τους κρεοπώληδες να πάρουν τα τότε επικίνδυνα βοοειδή κρέατα που είχε εισάγει ο πολύς Μπαλόπουλος - ο οποίος μεταχουντικά καταδικάστηκε και έμεινε αρκετά χρόνια «μέσα» - και τους είπε: «μια και τα φέραμε πρέπει να τα φάμε...». Τότε ένας κρεοπώλης του είπε: «τα κρέατα αυτά να τα φάνε εκείνοι που τα έφεραν». Ο άνθρωπος συνελήφθη αμέσως, πληρώνοντας έτσι για την τόλμη του. Τελικά τα κρέατα αυτά, τα έφαγαν ο στρατός, τα νοσοκομεία και ο φτωχός κόσμος.

Αργότερα πιάνοντας δουλιά σε γραφείο εισαγωγής κρεάτων, γνώρισα από κοντά όλα τα «μυστικά» και απόρρητα του επαγγέλματος. Τότε, έμαθα από τους οδηγούς ψυγείων, πώς γίνονταν οι έλεγχοι από τους Ελληνες κτηνίατρους, οι έλεγχοι των εισαγομένων κρεάτων. Οταν π.χ. έρχονταν από τη Βουλγαρία τα κρέατα, ο δικός μας ελεγκτής περιοριζόταν στον έλεγχο που είχε κάνει ο Βούλγαρος συνάδελφός του, ανοίγοντας απλά και μόνο το ψυγείο, έτσι για να πάρει μόνο το ρεγάλο.

Αλλα και στην κεντρική κρεαταγορά του Ρέντη, αστυνομία και κτηνίατρος δεν είχαν καμία εξουσία, εκεί κουμάντο έκαναν δυο - τρεις μεγαλέμποροι, που είχαν τον υπουργό μαζί τους.

Οταν ξέσπασε το σκάνδαλο των «τρελών» αγελάδων στην Αγγλία, ο κόσμος είχε άγνοια, οι έμποροι κρεάτων μείωσαν στο μισό την τιμή του κρέατος και έτσι ξεπούλησαν τα πάντα. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι το αγγλικό βοδινό, ήταν εκλεκτό κρέας και με ωραία εμφάνιση. Οι Εγγλέζοι δεν πέταξαν ποτέ τα τρελά κρέατά τους, υπήρχαν πολλοί τρόποι να τα ξεφορτωθούν, τα διοχέτευσαν σε φτωχές πεινασμένες χώρες, σε βιομηχανίες έτοιμων φαγητών, σε φαστφουντάδικα κτλ. Ετσι η «τρέλα» των ζώων, απλώθηκε σ' όλο τον κόσμο, εκδικούμενη η ίδια η φύση τη στρεβλή και ανισόρροπη διατροφή των ζώων, με τα κρεατάλευρα που τα τάιζαν και που τα μετέβαλε, η μανία του υπερκέρδους, από φυτοφάγα σε σαρκοφάγα.

Η κυβέρνησή μας γνώριζε όλα αυτά τα φοβερά, αλλά δεν τόλμησε να θίξει τις πολυεθνικές, που σιγά-σιγά μας έφεραν όλα τα απόβλητά τους για να εισπράξουν, εκτός από το χρήμα και ένα μεγάλο «ευχαριστώ».

Τέλος, πιστεύω πως η μόνη μας σωτηρία από όλη αυτή την εισαγόμενη μόλυνση, είναι, η ανάπτυξη της εθνικής μας παραγωγής κρεάτων και γενικά τροφίμων. Η χώρα μας είναι «Γη της επαγγελίας» και μπορεί να θρέψει το λαό της, με καθαρά παραδοσιακά προϊόντα, αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση.