902

Τις ανησυχίες τους για το μέλλον των αθλημάτων, μετά το διαχωρισμό σε παιδιά και αποπαίδια από τον κυβερνητικό σχεδιασμό, εξέφρασαν οι εκπρόσωποι των Ομοσπονδιών που συμμετείχαν στην εκδήλωση

Γ. Μπέης (Ιστιοπλοΐα): «Δεν έχουμε λεφτά για να κάνουμε τα προγράμματα μας, μέσα στα οποία βρίσκονται και αυτά της ανάπτυξης».

Γ. Καρράς (Κωπηλασία): «Η πολιτεία θα έπρεπε να έχει εξασφαλίσει το μίνιμουμ λειτουργίας των ομοσπονδιών με τα λειτουργικά έξοδα (προσωπικό, γραφεία, ανελαστικά). Τα σωματεία ζουν από τα χρήματα των μελών τους. Αν η πολιτεία δεν τα βοηθήσει θα σβήσουν. Στο Πασαλιμάνι δόθηκε η μαρίνα σε ιδιώτη και αυτός κυνηγάει ένα από τα πιο ιστορικά σωματεία. Τα μέλη της Εθνικής ομάδας δεσμεύονται (προπονήσεις, αγώνες, ταξίδια) 230 - 240 μέρες το χρόνο. Πώς θα δουλέψουν; Αν δε στηριχθούν λοιπόν θα παρατήσουν τον αθλητισμό».

Σωτ. Δέδες (Αθλητική Ομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία): «Καλλιεργούμε 19 παραολυμπιακά αθλήματα. Ο νόμος που αφορά την εργασία των αθλητών μας δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα. Μεταλλιούχοι στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου παραδίδουν το δελτίο τους για να παραμείνουν στη δουλειά τους. Υπάρχουν 77 σωματεία ατόμων με αναπηρίες σ' όλη την Ελλάδα. Δεν έχουν πάρει χρήματα για 3 χρόνια. Φυτοζωούν λοιπόν. Και οι δικοί μας αθλητές, εξ αντικειμένου, έχουν περισσότερα έξοδα για να αθληθούν».

Αγγ. Κυριακίδης (Βόλεϊ): «Είναι τεράστιο το πρόβλημα με τους αθλητές που πρόκειται να διοριστούν στο δημόσιο. Θα αδειάσουν οι Εθνικές ομάδες. Θα συμφωνήσω με την εισηγητική τοποθέτηση για την ευθύνη της πολιτείας και την έλλειψη ελέγχων. Από την έλλειψη χρημάτων αυτά που κυρίως την πληρώνουν είναι τα σωματεία. Διαλύονται. Χωρίς υπερβολή το ανδρικό βόλεϊ σύντομα δε θα υπάρχει. Επί δύο χρόνια τα σωματεία δεν έχουν πάρει καμιά επιχορήγηση. Πλέον δε ρωτάμε τα σωματεία σε ποια κατηγορία θα συμμετέχουν αλλά αν θα "κατέβουν". Βρισκόμαστε σε εξαθλίωση».

Π. Γαλακτόπουλος (Πάλη): «Οταν αναλάβαμε, ως υπηρεσιακή διοίκηση, είδα πράγματα και θάματα. Μετά το 1988, με εισαγόμενους και άλλες "μαϊμουδιές", κατάντησαν να μην υπάρχει πάλη. Εχει ευθύνη και η πολιτεία που δεν έλεγχε. Πρέπει να δοθεί βάση στο σχολικό αθλητισμό».

Κ. Σάμιος (Ομοσπονδία Συλλόγων Λαϊκού Μαζικού Αθλητισμού και Υπεραποστάσεων): «Διαθέτουμε 35 σωματεία με περίπου 2.500 ερασιτέχνες αθλητές. Ζητάμε ελεύθερη πρόσβαση στους αθλητικούς χώρους, που ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει. Ζητάμε στήριξη των διοργανώσεών μας. Δε διατίθεται ούτε γιατρός ή ασθενοφόρο. Ετσι πληρώνουμε από την τσέπη μας για να κάνουμε αγώνες. Πληρούμε όλα τα κριτήρια που μας ζήτησαν αλλά δε μας αναγνωρίζουν γιατί υπάρχει κενό νόμου. Πιστεύουμε ότι ο αθλητισμός δεν πρέπει να είναι ξεκομμένος από την υπόλοιπη κοινωνία που βράζει. Εμείς συμμετέχουμε και καλούμε και τα άλλα στελέχη του αθλητισμού να συμμετέχουν ενεργά στις κοινωνικές διεκδικήσεις».

Μ. Κολυμπάδης (Πινγκ πονγκ): «Καθημερινά, αντί να ασχολούμαστε με την αθλητική παραγωγή ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο. Από το 1980 ως σήμερα δόθηκαν τεράστια ποσά στον αθλητισμό. Δεν έχει γίνει απολογισμός. Υπό το βάρος της κρίσης βαφτίστηκε η περικοπή νέος αθλητικός σχεδιασμός. Κανείς δεν έχει αξιολογηθεί και αυτό χρειάζεται να γίνει. Εκπρόσωποι της "Μεσογειακοί Αγώνες ΑΕ" ήρθαν στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή και μας είπαν ότι αυτή η ιστορία θα κοστίσει 450 εκατ. ευρώ. Οταν ο κόσμος δεν έχει να φάει. Για μια διοργάνωση από την οποία η χώρα δε θα έχει κανένα όφελος, μια διοργάνωση που έχει υποβαθμιστεί όσο δεν πάει άλλο. Οσο για τα έργα, δεν έχει γίνει τίποτε και θα τα πληρώσουμε διπλά και τριπλά. Για τους αγώνες των Special Olympics 2011 το κονδύλι είναι προκλητικό. Τα εκατομμύρια για τέτοιες διοργανώσεις δε λείπουν από τον ελληνικό αθλητισμό αλλά από τον ελληνικό λαό. Υπάρχει ομοσπονδία με 32 σωματεία, 10 εργαζόμενους και επιχορήγηση 1 εκατ. ευρώ. Αυτό είναι εξωφρενικό. Δεν υπάρχει έλεγχος και αξιολόγηση. Είναι παράνομο να υπογράψω εγώ διαγραφή αθλητή. Σύμφωνα με το νόμο αυτό μπορεί να γίνει λόγω καταδικαστικών αποφάσεων για σοβαρά αδικήματα ή θανάτου. Και τώρα δεχόμαστε, κυρίως από γονείς, τεράστιες πιέσεις να το κάνουμε, λόγω του νόμου για τους διορισμούς».

Β. Ανδρώνης (Σκάκι): «Σε μας φέτος η επιχορήγηση μειώθηκε περίπου 28%. Από το 2004 ως σήμερα έχει περικοπεί περίπου 48%. Είμαστε ένα βήμα πριν κλείσουμε. Με το ζόρι φέτος κάνουμε διοργανώσεις. Σε δραστηριότητες που γίνονται στα σχολεία συμμετέχουν περίπου 11.500 παιδιά και μας δόθηκαν - μετά από παρακάλια σε γνωστούς γνωστών - 8.000 ευρώ. Τα δικαιολογητικά που ζητάνε από τη ΓΓΑ αποσκοπούν να μην παίρνουν τα σωματεία επιχορήγηση. Εμείς από το 2001 έχουμε πάρει μόνο 3 φορές. Μας επιστρέφουν τα δικαιολογητικά, ζητούν διάφορα και μετά μας λένε ότι πέρασαν οι ημερομηνίες».

Δ. Καμζέλας (πρόεδρος εργαζομένων στον Πανελλήνιο): «Ο Πανελλήνιος, με τα περίπου 3.000 παιδιά στις ακαδημίες και τους περίπου 2.500 αθλητές σε όλα τα αθλήματα, σε λίγο κλείνει. Οι (περίπου 30) εργαζόμενοι είμαστε 2 - 2,5 μήνες απλήρωτοι. Υπάρχει περίπτωση, μετά την εκκαθάριση, ο σύλλογος και η περιουσία του να περάσει στην Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου. Και από εκεί 38 στρέμματα - φιλέτο στο κέντρο της Αθήνας να περάσουν σε ιδιώτη».

Ν. Βυθούλκας (ΠΣΥΑΣ): «Τα αθλήματα έχουν κανονισμούς. Εμείς, ως εργαζόμενοι στα σωματεία και στις ομοσπονδίες, δεν έχουμε. Ζούμε σε εργασιακό μεσαίωνα. Ομοσπονδίες παίρνουν την επιχορήγηση και ο τελευταίος που πληρώνουν είναι ο εργαζόμενος. Χρωστάνε μήνες και σαν να μην φτάνει αυτό δεχόμαστε απειλές και εκφοβισμό».