«Αμφιβολία μέσ' το φύτρο της ζωής κι Ερώτημα του έρωτα της Γνώσης στο απάνθισμα πλανιέσαι της γραφής, στο Λόγο που αναπνέει η Ανθρωπότης...».

Μετά τη λεγόμενη βέβαια Αναγέννηση των επιστημών, ούτε ο Νεύτωνας στην ουράνια μηχανική, ούτε ο Λόρδος Κέλβιν για τη Θερμοδυναμική μέχρι τα τέλη του περασμένου αιώνα και κατ' επέκταση ούτε ο Αϊνστάιν με τη θεωρία της σχετικότητας, ούτε ο Μπορ και ο Χάιζεμπερκ με την Κβαντομηχανική καταφέρνουν κατά την άποψή μου να βάλουν σε μια σωστή βάση τη φυσική πρώτα κίνηση της ύλης. Θερμοχωροχρονική εξέταση της οποίας αποτελεί η εμφάνιση της ζωής και η διά μέσου του ανθρώπινου Νου οργάνωση της κοινωνίας.

Αν και ο Ενγκελς με βάση τον Ηράκλειτο και ο Μαρξ με το ξεκίνημά του από τον Επίκουρο, είναι ελάχιστοι σήμερα όχι μόνο οι απλοί μας σύντροφοι, αλλά οι εκπαιδευμένοι επιστήμονες που μπορούν να απαντήσουν με βάση τον ιστορικό και διαλεκτικό υλισμό στα σύγχρονα επιστημονικά, φιλοσοφικά και κοινωνικά προβλήματα και ερωτήματα. Η νέα γενιά ιδιαίτερα, την οποία η άρχουσα τάξη θέλει μισοπληροφορημένη «καταρτισμένη» μόνο σε επιμέρους αντικείμενα για τις ανάγκες της παραγωγής και προπαντός αδιάφορη για μια επιστημονική - υλιστικά φιλοσοφική θεώρηση του κόσμου, έχει σήμερα τη μεγαλύτερη ανάγκη να πληροφορηθεί από τη δική μας κοσμοθεωρία, η οποία από μία προσωπική μου μελέτη και έρευνα είναι σε θέση όχι μόνο να αποτελέσει μπούσουλα για την καθημερινή δράση για την απελευθέρωσή της από τα καπιταλιστικά δεσμά (στην κατεύθυνση αυτή άλλωστε έχουμε τα Μαρξιστικά και Λενινιστικά ντοκουμέντα), αλλά και την απεμπλοκή της από σύγχρονες «θεωρίες», θα έλεγε κανείς, «επιστημονικής» φαντασιοπληξίας.

Αναφέρομαι συγκεκριμένα στην πολυσυζητούμενη τελευταία «τελική και ενιαία» θεωρία για το σύμπαν, που από τη μια οι μεγάλοι σύγχρονοι αστροφυσικοί και κοσμολόγοι αισιοδοξούν ότι η τελική διατύπωσή της είναι ζήτημα λίγων ετών και από την άλλη βυθίζονται στις ουτοπίες του «απολύτου μηδενός», της «μεγάλης έκρηξης», αδυνατώντας μέσω των παραδοχών αυτών να δώσουν πλήρη επιστημονική ερμηνεία σύγχρονων αστρονομικών - αστροφυσικών φαινομένων, όπως είναι οι «περιοχές σκοτεινής ύλης» ανάμεσα στους γαλαξίες, οι «μαύρες τρύπες» στα κέντρα των γαλαξιών με τεράστιες ποσότητες μάζας συμπυκνωμένης σε μικρό χώρο κ.ο.κ. Ολόκληρη λοιπόν η παραπάνω αντίφαση έχει την αιτία της στο ότι τόσο η Μηχανική του Νεύτωνα με τη Θερμοδυναμική, όσο και η Θεωρία της σχετικότητας με την Κβαντομηχανική δεν έχουν οικοδομηθεί πάνω στα γερά θεμέλια του διαχρονικού φιλοσοφικού Λόγου του Ηράκλειτου, πάνω στον οποίο βασίστηκε και κατά τη γνώμη μου συνεχώς έχει ανάγκη ανατροφοδότησης σήμερα η φιλοσοφία μας, η φιλοσοφία του Ιστορικού και Διαλεκτικού Υλισμού.

Επειδή, ωστόσο, το θέμα είναι αρκετά βαθύ, ευρύ και δύσκολα μπορεί να κατανοηθεί από τις γραμμές του προσυνεδριακού μας διαλόγου, τον οποίο όσο προφθάνω να παρακολουθήσω βρίσκω πολύ ουσιαστικό και ενδιαφέροντα τόσο που θα πρότεινα σαν «σελίδα επικοινωνίας» των μελών του Κόμματος και των συναγωνιστών του ΑΑΔ Μετώπου με τη νέα μας ΚΕ που θα εκλέξει το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ να καθιερωθεί και μετα-συνεδριακά στο «Ριζοσπάστη», θέλω να κλείσω με δύο προτάσεις που πιστεύω ότι πρέπει να απασχολήσουν το συνέδριό μας.

- Η στελέχωση και η διεύρυνση της δράσης του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών (ΚΜΕ) όχι μόνο στο κέντρο, αλλά και στην επαρχία μέσω οργάνωσης μαθημάτων, κομματικών σχολών αρχικά σε ρυθμό σεμιναρίων, θα βοηθήσει πολλαπλά την ιδεολογική στήριξη της Νεολαίας μας, που παρόλο το δυναμισμό και τον αυθορμητισμό της βρίσκεται πιστεύω ιδεολογικά άοπλη στον αντιεπιστημονικό βομβαρδισμό που δέχεται εκτός από τα μέσα ενημέρωσης ακόμα και μέσα στο σχολείο δυστυχώς σήμερα.

- Τα αποτελέσματα κάθε συλλογικής επιστημονικής έρευνας μέσα από την έντυπη ή την ηλεκτρονική πληροφόρηση να γίνονται κτήμα πλατύτερης λαϊκής ενημέρωσης και επιμόρφωσης στην κατεύθυνση πάντα ανατροπής της πολιτικής αυτής σήμερα, που θέλει το λαό μας βυθισμένο στο σκοτάδι μεταφυσικών ψευδαισθήσεων και συμπεριφοράς που τελικά στρέφεται ενάντιά του.

Καλή επιτυχία στις εργασίες και αποτελέσματα του 16ου Συνεδρίου μας

Καθηγητής Μαθηματικών

Πυθαγόρειο Σάμου