Αρκεί όμως αυτό για να υπάρξει στην πράξη δυνατότητα ουσιαστικής επίδρασης της πολιτικής αυτής στις πλατιές λαϊκές μάζες; Ποια είναι η αντίληψη που κυριαρχεί στην πλειοψηφία του ελληνικού λαού σε σχέση με την πολιτική, τις προτάσεις, τη δράση του ΚΚΕ; Και σε τι οφείλεται αυτό;

Ας μου επιτραπεί να θίξω ορισμένες κρίσιμες κατά την άποψή μου πλευρές του πολύπλοκου αυτού ζητήματος. Οπως αναφέρεται στο κείμενο των Θέσεων, η κοινωνικοποίηση της παραγωγής εντείνεται, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς. Αυτή όμως η διαδικασία γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κατανοηθεί από μεγάλο ποσοστό του λαού. Κύρια αιτία για το γεγονός αυτό είναι η επίδραση της επιστήμης και της τεχνολογίας στην παραγωγική διαδικασία, η οποία έχει ως αποτέλεσμα να απομακρύνει με αυξανόμενο ρυθμό τον άνθρωπο από το αντικείμενο της εργασίας του (εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, ιδιαίτερα της ηλεκτρονικής και της πληροφορικής, σε όλες τις σφαίρες της παραγωγής). Αυτό είναι κατά κύριο λόγο χαρακτηριστικό των ανεπτυγμένων χωρών. Στις υπανάπτυκτες χώρες η εξαθλίωση της μεγάλης πλειοψηφίας των μαζών είναι τέτοια που δεν τους αφήνει περιθώρια να αντιληφθούν τόσο την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα τους, όσο και το τι ακριβώς συμβαίνει στις ανεπτυγμένες χώρες. Κοινός παρoνομαστής σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η τεράστια αύξηση των ανισοτήτων.

Αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας είναι το γεγονός ότι αντικειμενικά οι δυνατότητες συντονισμού των λαϊκών κινητοποιήσεων τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο είναι μια πολύπλοκη υπόθεση. Προϋποθέτει δυνατότητες επικοινωνίας και παρέμβασης σε πλατιά λαϊκά στρώματα, τις οποίες δε διαθέτει το ΚΚΕ (ούτε, άλλωστε, άλλα προοδευτικά κόμματα ή κινήματα σε άλλες χώρες). Για να μπορέσει να ξεπεράσει αυτή την αδυναμία το Κόμμα πρέπει να κάνει κεντρικό ζήτημα της πολιτικής του την απόκτηση ουσιαστικής πρακτικής δυνατότητας να αγγίζει ευρύτατες λαϊκές μάζες. Και αυτό είναι κατά τη γνώμη μου αδύνατο αν δεν αποκτήσει (παράλληλα με τους «παραδοσιακούς» τρόπους: λαϊκές συγκεντρώσεις, πόρτα - πόρτα, προσωπικές επαφές, παρουσία στους μαζικούς χώρους και στους τόπους δουλιάς) όσο το δυνατό μεγαλύτερη πρόσβαση και παρουσία στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Είναι βέβαια γνωστή η τακτική των περισσότερων ΜΜΕ σε ό,τι αφορά την παρουσίαση της πολιτικής του ΚΚΕ. Η δημιουργία επομένως αυτόνομων μέσων παρέμβασης (ραδιοφωνικών σταθμών, τηλεοπτικών όπου υπάρχει η δυνατότητα, τοπικών εντύπων, χρήση πολυμέσων) αποτελεί κατά τη γνώμη μου ζήτημα - κλειδί για την αποτελεσματική παρέμβαση του Κόμματος στη διαμόρφωση της πολιτικής κατάστασης στη χώρα. Είναι προφανές ότι το κύριο πρόβλημα που μπαίνει εδώ είναι το οικονομικό, χωρίς να αγνοείται βέβαια και η ανάγκη συμμετοχής περισσότερου ανθρώπινου δυναμικού. Οπως αναφέρεται και στις Θέσεις, είναι ζωτικό θέμα η σημαντική ανάπτυξη της οικονομικής βάσης του Κόμματος που θα του επιτρέψει να έχει τη δυνατότητα να προβάλλει άμεσα τη φυσιογνωμία του και την πολιτική του πρόταση. Πρέπει να ξεπεραστεί επίσης ένα κάποιο «μπλοκάρισμα» που υπάρχει σε ορισμένες περιπτώσεις για τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας και των μεθόδων επικοινωνιακής προβολής.

Καθοριστικό αποτέλεσμα μιας τέτοιας ανόδου της επικοινωνιακής παρέμβασης του ΚΚΕ θα είναι η δυνατότητα ενημέρωσης και παροχής σε πλατιές μάζες πληθυσμού πραγματικών στοιχείων και πληροφοριών τόσο για την εσωτερική όσο και για την εξωτερική κατάσταση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Αυτός είναι κατά τη γνώμη μου ο μόνος τρόπος απαγκίστρωσης του λαού από την εικονική πραγματικότητα, στην οποία τον βυθίζουν όλο και περισσότερο τα πανταχού παρόντα ΜΜΕ που εντάσσονται - στον ένα ή τον άλλο βαθμό - στο πολιτικό - ιδεολογικό οπλοστάσιο των μονοπωλίων. Η συμβολή σε αυτή την κατεύθυνση των ανθρώπων που κατέχουν νευραλγική θέση στη σύγχρονη κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα (επιστήμονες, τεχνολόγοι, καλλιτέχνες - διανοούμενοι, διάφορα στελέχη) και που έχουν πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις που συγκλίνουν με αυτές του ΚΚΕ θα είναι εξ αντικειμένου καθοριστική.

Επίκουρος Καθηγητής Ιονίου πανεπιστημίου

Κέρκυρα