Τη δόξα του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, του θρυλικού ΕΑΜ, που έγραψε με τα όπλα και με το αίμα των αθανάτων παιδιών του το έπος της Εθνικής Αντίστασης, ένα έπος, που μαζί του μονάχα το μεγάλο Εικοσιένα μπορεί να συγκριθεί, πολλοί τη ζήλεψαν. Ακόμα και επιφανείς εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης, ορκισμένοι εχθροί του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, που υπήρξε ο νους και η ψυχή της Εθνικής Αντίστασης, δηλώνουν τώρα αντιστασιακοί... Αυτοί που συκοφάντησαν και πολέμησαν με λύσσα το ΕΑΜικό κίνημα, προσπαθώντας, με τη φωτιά και το σίδερο, με τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τις φυλακές και τα ξερονήσια, να πετύχουν τη φυσική εξόντωση των αγωνιστών και να σβήσουν από τη μνήμη του λαού μας το αθάνατο έπος, μεταμορφώθηκαν, τα τελευταία χρόνια, σε θαυμαστές της Εθνικής Αντίστασης.

Ο«αείμνηστος» Ανδρέας Παπανδρέου, δημαγωγός μέγας και ψηφοθήρας ασυναγώνιστος στο χώρο των αντιστασιακών, αφού υποχρεώθηκε, με τους αγώνες των αντιστασιακών και του ΚΚΕ, να αναγνωρίσει την Εθνική Αντίσταση, παρουσίαζε την πράξη αυτή ως μεγάλο δώρο του προς τον ελληνικό λαό, ο οποίος θα έπρεπε, ακόμα και ανδριάντα να του στήσει, για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του... Αργότερα, για να συμβάλει, λέει, στην επούλωση των πληγών του εμφυλίου πολέμου, που σχεδίασαν και πυροδότησαν οι φίλοι και πάτρωνές του Αγγλοι και Αμερικάνοι, για να εδραιώσουν εδώ στη χώρα μας τα άνομα συμφέροντά τους, έστειλε στο Γράμμο κάποιο συνεργείο, να φυτέψει εκεί μερικά δενδρύλλια πεύκου και κυπαρισσιού, για να επιτύχει έτσι την εξάλειψη των παθών και την εθνική συμφιλίωση... Ενας άλλος, «φλογερός επαναστάτης...», που κάποιοι άσπονδοι «σύντροφοί» του, με επίσημα κρατικά έγγραφα, αμφισβητούν ακόμα και την αντιστασιακή του ιδιότητα, παριστάνει «το άλφα και το ωμέγα» της Εθνικής Αντίστασης και, περίπου, διατείνεται πως, αν δεν υπήρχε τότε αυτός, ούτε ΕΑΜ, ούτε Γοργοπόταμο θα είχαμε εμείς σήμερα... Μόνο φισεκλίκια ΕΛΑΣίτικα που δεν κρεμάει σταυρωτά στο στήθος του, κάθε φορά που παρουσιάζεται στις ΠΑΣΟΚικές φιέστες, και πιάνει το μικρόφωνο, για να υμνήσει δήθεν - μέσω των λιβανωτών προς την κυβέρνηση και τον κύριο Σημίτη - την Εθνική Αντίσταση.

Εσχάτως, μας προέκυψε και άλλο «φιντάνι» - ο πολύς Χριστόδουλος - μέγας λάτρης και αυτός της Εθνικής Αντίστασης... Αλλαζών και αμετροεπής φαρισαίος, διεκδικητής ρόλου και μεριδίου στην ελληνική πολιτική κονίστρα, πήγε και αυτός στο Μέγαρο Μουσικής, να μιλήσει και να αποδώσει τιμές στους ιερωμένους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Και - άκουσον, άκουσον!.. είχε τη ...μεγαλοψυχία να «αποκαταστήσει» τους ΕΑΜίτες αντιστασιακούς μητροπολίτες, τον Ιωακείμ Κοζάνης και τον Ηλείας Αντώνιο. Διευκρίνισε, όμως, «προς άρσιν πάσης παρεξηγήσεως», ότι τους συγχωρεί μεν, για το αμάρτημα που έκαναν να σταθούν πραγματικοί πνευματικοί ποιμένες στο πλευρό του μαχόμενου για τη λευτεριά του λαού, αλλά δε λησμονεί και την ...προδοσία που διέπραξαν, ιεράρχες αυτοί, να απεμπολήσουν τα ιερά και τα όσια της εθνικοφροσύνης, και να ανεβούν στα βουνά, παρέα με τον Αρη Βελουχιώτη και τους απάτριδες ΕΑΜοκομμουνιστές, που σχέδιο και σκοπό τους είχαν να πουλήσουν τη φιλτάτη μας πατρίδα στους Σλάβους και τους μπολσεβίκους και να εγκαθιδρύσουν εδώ στη χώρα μας το καθεστώς του επάρατου κομμουνισμού.

Επειδή έχω άσχημη γλώσσα και ακόμα πιο άσχημη «γραφίδα», δε θα σχολιάσω την ενέργεια αυτή του «προκαθημένου», αυτού του «οσφυοκάμπτη της φασιστικής χούντας», όπως πολύ σωστά τον αποκάλεσαν, σε κοινή ανακοίνωσή τους, οι τρεις αντιστασιακές οργανώσεις (ΠΕΑΕΑ, ΠΟΑΕΑ και ΠΣΑΕΕΑ). Θα κάνω μόνο τη γνωστή επίκληση προς τον «Υψιστο»: «Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου». Και αφήνω σ' εσάς, αγαπητοί συνέλληνες, που θα τύχει να διαβάσετε αυτό το σημείωμα, να βγάλετε τα συμπεράσματά σας, και να του δώσετε, ο καθένας με τον τρόπο του, την απάντηση που του χρειάζεται.