φωτό

Στις 26 Ιούνη 2010 συμπληρώθηκαν 24 χρόνια από το θάνατο του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Κ. ΜΠΟΥΝΤΟΛΟΥ, αξιωματικού Πεζικού του Δημοκρατικού Στρατού. Γεννήθηκε στα 1928. Ηταν παιδί της πολυμελούς οικογένειας του Κωνσταντίνου Μπουντόλου, η οποία έχει προσφέρει αγωνιστές και θύματα για την υπεράσπιση της πατρίδας. Στον Εμφύλιο εντάχτηκε στον ΔΣΕ και απεφοίτησε από την 6η Σειρά της Σχολής Αξιωματικών του ΔΣΕ. Εμεινε με τους τελευταίους μαχητές στο ύψωμα Φλάμπουρο του Γράμμου, τέλη Αυγούστου 1949, με τον αντισυνταγματάρχη Αχιλλέα Προτσάλη. Με αυτοθυσία συνέβαλε αποφασιστικά στη διάσωση εκατόν πενήντα συμμαχητών του. Γι' αυτό προτάθηκε για το Μετάλλιο Ανδρείας. Πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη δημιούργησε οικογένεια και συνέβαλε στην ανοικοδόμηση της περιοχής, η οποία φιλοξένησε χιλιάδες αγωνιστές. Επέστρεψε στην πατρίδα με την οικογένειά του, το 1958. Εγκαταστάθηκε στην Καρδίτσα. Από το 1976 έως το 1986 εργάστηκε ως υπάλληλος στο Δήμο Καρδίτσας και ως εκπρόσωπος των συναδέλφων του, ήταν μέλος του Εργατικού Κέντρου. Με πρόσφατη απόφαση του Δ. Καρδίτσας δόθηκε το όνομά του σε μικρό δρόμο της περιοχής που έζησε.

Στη μνήμη του, η γυναίκα του Κωνσταντούλα και τα παιδιά του Χρήστος και Κώστας, προσφέρουν 200 ευρώ στον «Ρ» για την ενίσχυσή του. Επίσης, τιμούν τη μνήμη του αγωνιστή ΘΑΝΑΣΗ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ, που έφυγε πρόσφατα.

***

φωτό (Αρη Μπακόπουλου)

Αρη μου, πέρασαν έξι χρόνια από τον άδικο χαμό σου, χρόνια πικρά και δύσκολα. Η, χωρίς ελπίδα, καθημερινή αναζήτηση της αγγελικής μορφής σου με φέρνει σε απόγνωση. Ζούμε με ένα τεράστιο κενό χωρίς τη φροντίδα της τρυφερής και ευαίσθητης καρδιάς σου. Εσύ Αρη μου, φαινόμενο ευρυμάθειας και γνώσεων, που μετέδιδες με το πηγαίο χιούμορ σου το κέφι και τη χαρά. Παλιός ΚΝίτης από τα μαθητικά σου χρόνια, ταγμένος με τη μεριά της εργατικής τάξης και μ' όλο που ανέβηκες πολύ ψηλά στον επαγγελματικό σου χώρο, ενίσχυες και συμμετείχες πάντα στον αγώνα, για να φέρουμε τη ζωή σε ανθρώπινα μέτρα. Ανθρωπος εξαιρετικά αισιόδοξος, πίστευες στη ζωή, ήσουν ευτυχισμένος, γιατί δεν είδες το άτομό σου απομονωμένο, αλλά σαν μέρος του συνόλου της ανθρωπότητας. Ησουν μοναδικός παιδί μου, ανήκες στην κατηγορία των ανθρώπων εκείνων που σημαδεύουν με το πέρασμά τους την κοινωνία στην οποία ζουν και αφήνουν έντονη την ανάμνησή τους σ' όσους είχαν την ευκαιρία να τους γνωρίσουν. Αρη μου, στο ΠΑΜΕ που κι εσύ ενίσχυες, προσφέρω, στη μνήμη σου, 400 ευρώ, καθώς και 145 βιβλία (μέρος της βιβλιοθήκης σου) στο Μουσείο ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.

Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω δημόσια, όλους όσοι θυμήθηκαν τα εξάχρονα της απουσίας σου. Σ' αγαπώ και μου λείπεις παιδί της καρδιάς μου.

Φωτούλα Δημαρόγκωνα