Στις αρχές της λεγόμενης Στρατηγικής «Ευρώπη 2020», της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής του περασμένου Ιούνη, που εμβαθύνει τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της «Στρατηγικής της Λισαβόνας», «πατάει» και το πρόγραμμα της βελγικής προεδρίας της ΕΕ που ανέλαβε από την 1η Ιούλη ως το τέλος του χρόνου. Με αφορμή την «καπιταλιστική κρίση» και την ανάγκη εξόδου από αυτή με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, η βελγική προεδρία θα συνεχίσει τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και θα επιδιώξει την παραπέρα ισχυροποίηση του ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος της ΕΕ και με την προώθηση της διεύρυνσης σε νέες χώρες.

Στο πρόγραμμα της βελγικής προεδρίας τονίζεται ότι θα εφαρμόσει τις αποφάσεις του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, εξασφαλίζοντας αυστηρή εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, καθώς και αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία. Συνυπογράφει την επιβολή πρόσθετων εθνικών οικονομικών κανόνων για τις χώρες που παρουσιάζουν μεγάλα ελλείμματα και υψηλό χρέος, καθώς και την αξιολόγηση των προϋπολογισμών των κρατών - μελών της ΕΕ, σε κοινοτικό επίπεδο. Πίσω από όλα αυτά, κρύβεται η γενικευμένη επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων. Με γενικευμένη εφαρμογή της «ευελφάλειας» - flexicurity, δηλαδή το να γίνουν καθεστώς οι ελαστικές μορφές απασχόλησης που δήθεν θα καταπολεμήσουν την ανεργία, στην πραγματικότητα θα τσακίσουν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Προωθούνται η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η εκ περιτροπής εργασία και, φυσικά, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της μείωσης του κόστους εργασίας για το κεφάλαιο, επιδίωξη είναι να γίνει πιο φτηνή η εργατική δύναμη, να χτυπηθούν οι συντάξεις, να επιμηκυνθεί ο χρόνος εργασίας με επέκταση των ορίων συνταξιοδότησης.

Παράλληλα, για να διαμορφώνονται αυτοί οι αυριανοί απασχολήσιμοι, δίνεται έμφαση στη λεγόμενη «διά βίου μάθηση». Πρόκειται, βεβαίως, όπως και με το ανάλογο νομοσχέδιο που προωθείται και στη χώρα μας από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για διά βίου περιπλάνηση των νέων από διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα με υποβάθμιση της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης και εξίσωσής της με τα ιδιωτικά μαγαζιά εκπαίδευσης για να αποκτούν μια αποσπασματική κατάρτιση, που και αυτή δε θα φτάνει και θα χρειάζεται διαρκής επανακατάρτιση στη διάρκεια του εργασιακού βίου και της περιπλάνησης από δουλειά σε δουλειά, αφού τίποτε δε θα είναι σταθερό.

Η βελγική προεδρία ξεκαθαρίζει ότι οι αποφάσεις σχετικά με όλες τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που απαιτεί η Στρατηγική «Ευρώπη 2020» θα ληφθούν σε συνεργασία των ευρωπαϊκών θεσμών με τους «κοινωνικούς εταίρους» (βλέπε εργοδότες και ξεπουλημένες ηγεσίες ευρωπαϊκών συνδικάτων).

Ακόμα, θα προωθήσει το λεγόμενο «Σύμφωνο: Δουλειά και Κοινωνία που γερνάει», με στόχο συμπεράσματα που θα δικαιολογούν και θα επιβάλλουν την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και τελική κατάργηση των συντάξεων. Επί του συνταξιοδοτικού, προβλέπεται «Πράσινη Βίβλος», που θα εγγυάται, υποτίθεται, την επίλυση του «προβλήματος» και την εξέλιξη των συντάξεων, στο πλαίσιο του συνεχώς αυξανόμενου προσδόκιμου ζωής... δηλαδή δουλειά ως τον τάφο.

Υπογραμμίζει τη σημασία της «πράσινης ανάπτυξης», που θεωρείται και ως νέα πηγή θέσεων εργασίας, που θα έχουν σχέση με τη «βελτίωση της περιβαλλοντικής προστασίας». Πραγματικός στόχος, η μεγαλύτερη εμπλοκή του κεφαλαίου στα περιβαλλοντικά προβλήματα, με προτροπή για πράσινες επενδύσεις, που θα «ενισχύσουν την οικονομία». Ωστόσο, το σύνολο των προτάσεων που αφορούν την πράσινη ανάπτυξη στο πλαίσιο της ΕΕ σχετίζεται με τη νέα «καραμέλα», που δικαιολογεί την παροχή κονδυλίων και κρατικών ενισχύσεων στο κεφάλαιο, μετατρέποντας το περιβάλλον σε μία από τις πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις.

Αναφέρεται στην καταπολέμηση της φτώχειας, στην πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας και την προστασία των αστέγων, προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να αποφύγει - όσο μπορεί - την κοινωνική έκρηξη που οδηγεί η εξαθλίωση των λαών, με βάση τα προωθούμενα μέτρα, αλλά και να ανοίξει πόρτες στον κερδοφόρο τομέα για το κεφάλαιο της λεγόμενης «κοινωνικής οικονομίας».

Ψηλά στην ατζέντα της βελγικής προεδρίας παραμένει η «αποτελεσματική επιβολή του Ευρωπαϊκού Χώρου Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης», που αφορά την πιο επιθετική εφαρμογή του «Προγράμματος της Στοκχόλμης» και της εξέλιξής του, μέσα και από τις πρόνοιες της Συνθήκης της Λισαβόνας. Υπογραμμίζεται ότι η «εσωτερική ασφάλεια», όπως παρουσιάζεται στη Συνθήκη της Λισαβόνας, πρέπει να αποτελέσει ένα σχέδιο που θα καλύπτει τους τομείς της πρόληψης, της καταστολής και της δικαστικής διάστασης. Φυσικά, προωθείται το γενικό φακέλωμα, που θα περιλαμβάνει προσωπικά στοιχεία, τα οποία θα αξιοποιούνται ποικιλοτρόπως, και για τη θωράκιση του εκμεταλλευτικού συστήματος, και για να γίνονται πηγή κέρδους.

Στο βελγικό πρόγραμμα σημειώνεται με έμφαση ότι σε αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να εγκριθεί και η συμφωνία ανταλλαγής πληροφοριών ταξιδιωτών μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, με το πρόσχημα της πρόληψης της τρομοκρατίας και η ενίσχυση της ευρωενωσιακής υπηρεσίας καταστολής στα σύνορα, της ΦΡΟΝΤΕΞ. Αυτό που προωθείται είναι η ενίσχυση της αστυνομοκρατίας, η προώθηση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, η ενίσχυση της καταστολής και η κατάργηση κάθε έννοιας δικαιωμάτων και ελευθεριών, με στόχο τα λαϊκά κινήματα, όποιον αντιπαλεύει τον ιμπεριαλισμό.

Οσον αφορά τη διεύρυνση, η προεδρία του Συμβουλίου τάσσεται υπέρ της προώθησής της, σημειώνοντας ότι αποτελεί ένα ισχυρότατο όπλο για την «προώθηση οικονομικών και πολιτικών μεταρρυθμίσεων» - ιδιαίτερα στις χώρες του πρώην σοσιαλιστικού μπλοκ - που προκειμένου να πετύχουν την ένταξη στην ΕΕ προσεγγίζουν τις «αρχές της ΕΕ», συντάσσονται δηλαδή με τα συμφέροντά της και ενισχύουν τον αντικομμουνισμό που επεκτείνεται και ενισχύεται. Στους στόχους της ΕΕ είναι η παραχάραξη της Ιστορίας και η λάσπη ενάντια στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, γι' αυτό και η κλιμάκωση της συκοφάντησης των Κομμουνιστικών Κομμάτων, η απαγόρευση των συμβόλων τους ή και των ίδιων.

Ξεχωριστή αναφορά κατά τις προφορικές δηλώσεις της προεδρίας γίνονται στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, η οποία κρίνεται από τους βασικούς παίκτες στο ενεργειακό παιχνίδι και θεωρείται απαραίτητος σύμμαχος για την ΕΕ.

Η προώθηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας κρίνεται ιδιαίτερης σημασίας από την ΕΕ, καθώς βλέπει άμεση σύνδεση με τα ιμπεριαλιστικά της συμφέροντα στην περιοχή τόσο της Μέσης Ανατολής, όσο και της Ασίας και των Βαλκανίων.

Τέλος, σημειώνεται η ανάγκη ενεργοποίησης της ΕΕ ως του μεγαλύτερου περιφερειακού οργανισμού που μπορεί να αναλάβει αποτελεσματική δράση ως «παίκτης - κλειδί» σε ζητήματα «ειρήνης και ευμάρειας», δηλαδή ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που μέχρι στιγμής παραμένει σχετικά αδρανής.

Το πρόγραμμα της βελγικής προεδρίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχιση της ήδη αποφασισμένης και πάγιας πολιτικής της ΕΕ, ως ιμπεριαλιστικού μηχανισμού υπέρ των συμφερόντων των μονοπωλίων. Αυτή η πολιτική εφαρμόζεται και από την ελληνική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στηρίζεται από το ΛΑ.Ο.Σ. και τη ΝΔ, την αστική τάξη συνολικά, αλλά και διάφορα διαχειριστικά δεκανίκια του συστήματος. Και σε αυτήν την πολιτική πρέπει να ορθωθεί ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα, που θα αμφισβητήσει τις βάσεις του εκμεταλλευτικού συστήματος, θα θέτει το ζήτημα της αποδέσμευσης από το ιμπεριαλιστικό «μαντρί» και θα διεκδικεί την εξουσία για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, για τους πραγματικούς παραγωγούς όλου του κοινωνικού πλούτου. Σε αυτόν το δρόμο καλεί το ΚΚΕ, ώστε η οικονομία και η οργάνωση της παραγωγής να μπουν στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.