Η κοινωνική ασφάλιση στο σύνολό της βρίσκεται στο στόχαστρο των μεγαλοεπιχειρηματιών, οι οποίοι δεν επιδιώκουν μόνο να απαλλαγούν από την υποχρέωση της καταβολής της εργοδοτικής εισφοράς ως μέρος της τιμής της εργατικής δύναμης και έτσι να αυξήσουν τα κέρδη τους, αυξάνοντας την εκμετάλλευση. Επιδιώκουν ταυτόχρονα την ανάληψη αυτής της υπόθεσης από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες προκειμένου να κερδίσουν από την ανάγκη εξασφάλισης υγειονομικής περίθαλψης και σύνταξης, στοιχειώδες δικαίωμα για τους εργαζόμενους. Και η κυβέρνηση φροντίζει μαζί με την επεξεργαζόμενη αντιασφαλιστική πολιτική της να υπονομεύσει και τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού το κράτος είναι από τους αρκετά μεγάλους οφειλέτες του.

Ετσι αποφάσισε μια διευθέτηση - εμπαιγμό για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, αφού το ποσό που χρωστά σήμερα το δημόσιο σ' αυτό και που ανέρχεται στο 1,3 τρισ. δραχμές, σύμφωνα με την ίδια την κυβέρνηση, διακανονίζεται σε 15ετήσιες δόσεις και με επιτόκιο μόλις 2%. Το μέγεθος της κυβερνητικής απάτης ως προς το διακανονισμό είναι τεράστιο, αφού ουσιαστικά σημαίνει νέο γύρο κλοπής των ασφαλίστρων των εργαζομένων. Γιατί είναι ποσά που ήδη έπρεπε να έχουν καταβληθεί στο ΙΚΑ και αφορούν είτε σε ασφαλιστικές εισφορές είτε σε μέρος από τα περιβόητα «μέτρα κοινωνικής προστασίας» (ΕΚΑΣ κλπ.). Αλλά ακόμα χειρότερο είναι το γεγονός ότι για τα χρέη που το δημόσιο αναλαμβάνει έναντι των τραπεζιτών, προσφέρει επιτόκιο πάνω από 6,5%, δηλαδή υπερτριπλάσιο από αυτό που δίνεται για το «ετσιθελικό» χρέος προς το ΙΚΑ. Ταυτόχρονα βεβαίως το ΙΚΑ μπορεί να δανείζεται με τραπεζικό επιτόκιο πάνω από 8%, γιατί πρέπει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του προς τους ασφαλισμένους. Ετσι και η σημερινή «εκσυγχρονιστική» εκδοχή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ συνεχίζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τις άθλιες μεθοδεύσεις των περασμένων δεκαετιών, τις πρακτικές εκείνες που οδήγησαν το ΙΚΑ και τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία στη γνωστή τους σημερινή κατάσταση. Αν δε αυτό συνδυαστεί με το γεγονός ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η διορισμένη από αυτή διοίκηση στο ΙΚΑ χρησιμοποιούν τα αποθεματικά του για σκοπούς εξυπηρέτησης των τραπεζιτών των μεγαλοεπιχειρηματιών, για άλλες κρατικές υποχρεώσεις, για το χρηματιστήριο κλπ. το μέγεθος της υπονόμευσης του ασφαλιστικού οργανισμού γίνεται ανυπολόγιστο. Η εργατική τάξη δεν έχει άλλο δρόμο για την προστασία των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων της από την πάλη για την ανατροπή της πολιτικής που την καταστρέφει.