Στο ζήτημα των μεταφορών αναφέρθηκε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Γιώργος Τούσσας, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση σχετικά με το «αειφόρο μέλλον για τις μεταφορές», που έγινε πρόσφατα στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Μεταξύ άλλων, σημείωσε:

«Η έκθεση στηρίζει και προωθεί παραπέρα την πολιτική της ΕΕ για τις μεταφορές που υπακούει σε έναν και μοναδικό σκοπό: Την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, τη διασφάλιση και μεγιστοποίηση δηλαδή της κερδοφορίας των επιχειρηματικών μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τομέα των μεταφορών (χερσαίων, εναέριων και θαλάσσιων), αλλά και τη συμβολή τους στους συνολικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου στην ΕΕ για την αύξηση των κερδών του.

Η κλιματική αλλαγή χρησιμοποιείται από το κεφάλαιο για να βρει κερδοφόρα διέξοδο σε νέους τομείς δράσης ("πράσινες τεχνολογίες", αξιοποίηση ΑΠΕ κλπ.). Από την εξέλιξη αυτή, μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι επιχειρηματικοί κολοσσοί, ενώ αντίθετα οι εργαζόμενοι θα δουν την ανεργία να εκτινάσσεται στα ύψη, να τσακίζονται ακόμη περισσότερο τα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματά τους, να πληρώνουν ακόμη ακριβότερα τις μεταφορές.

Οι εξελίξεις στα κράτη - μέλη της ΕΕ επιβεβαιώνουν απόλυτα αυτές τις εκτιμήσεις. Απαξίωση των δημόσιων συγκοινωνιών για να γίνει ευκολότερο το ξεπούλημά τους στους επιχειρηματίες που αποκτούν κερδοφόρα φιλέτα με έτοιμες υποδομές που έχουν χρυσοπληρώσει οι εργαζόμενοι, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το ξεπούλημα του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας, όπως παλιότερα της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας, και ανάλογους σχεδιασμούς της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για τις αστικές συγκοινωνίες.

Η απελευθέρωση των μεταφορών, εμπορευμάτων και επιβατών, σε όλα τα είδη μεταφορών, επέφερε σαρωτικές αλλαγές σε βάρος των εργαζομένων, αύξηση των ατυχημάτων, αρνητικές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, καθώς και πακτωλό κρατικών επιδοτήσεων δισεκατομμυρίων ευρώ στους μονοπωλιακούς ομίλους. Η κατάργηση του καμποτάζ στις θαλάσσιες ενδομεταφορές, με τον κανονισμό 3577/1992 της ΕΕ έχει οδυνηρές συνέπειες για τους ναυτεργάτες και τους εργαζόμενους, τους κατοίκους των νησιών.

Οι μονοπωλιακοί ναυτιλιακοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στα επιβατηγά ακτοπλοϊκά και τα οχηματαγωγά, τα τουριστικά πλοία και γενικότερα σε όλες τις κατηγορίες πλοίων τακτικών γραμμών, επιλέγουν σημαίες ευκαιρίας κρατών - μελών της ΕΕ και τρίτων χωρών, για τη νηολόγηση των πλοίων, γιατί αυτό τους εξασφαλίζει φτηνότερο εργατικό δυναμικό, αύξηση των κερδών τους. Την ίδια στιγμή οι εφοπλιστές ναυπηγούν τα πλοία τους στα ναυπηγεία της Ασίας. Η εκμετάλλευση των εργαζομένων εντείνεται στο έπακρο, σαρώνονται τα μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά τους δικαιώματα.

Κατά χιλιάδες πετιούνται στον Καιάδα της ανεργίας για να αντικατασταθούν από φτηνότερο ναυτεργατικό δυναμικό χωρίς κανένα συγκροτημένο εργασιακό δικαίωμα και ασφάλιση, μισθούς πείνας. Οι τιμές και οι ναύλοι εκτινάχτηκαν στα ύψη, ενώ μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για την ασφάλεια των επιβατών και την ανθρώπινη ζωή, με την υποβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών, την έλλειψη κάθε ελέγχου και επιβολής μέτρων ασφαλείας, που θεωρούνται κόστος για το κεφάλαιο και τα κέρδη του.

Το ταξικό εργατικό κίνημα, το λαϊκό κίνημα αντιτάσσεται με τους αγώνες του στη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων των κρατών - μελών. Διεκδικεί τη δημιουργία δημόσιου ενιαίου φορέα μεταφορών με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών. Προοπτική που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο μέσα από την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ και το ίδιο το οικοδόμημά της, τη δημιουργία των προϋποθέσεων για μια πλατιά κοινωνική συμμαχία που θα ανοίγει το δρόμο για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία».