Με τις εργοδοτικές οργανώσεις ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ θα συναντηθεί σήμερα η διοίκηση της ΓΣΕΕ
Τη θέση αυτή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ την είχε εκφράσει με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο ίδιος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος λέγοντας: «Το ερώτημα δεν είναι τι σύμβαση θα υπογράψουμε, αλλά αν θα υπογράψουμε σύμβαση...». Ετσι με μπαμπούλα το ενδεχόμενο να μην υπογραφεί Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η ίδια η πλειοψηφία πυροδοτούσε την προκλητικότητα του ΣΕΒ και της μεγαλοεργοδοσίας, να «παγώσει» και επί της ουσίας να μειώσει το εργατικό εισόδημα, εξασφαλίζοντας για τα επόμενα χρόνια την κερδοφορία των επιχειρήσεών τους.
Στην τελευταία Ολομέλεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ, η πλειοψηφία έκανε ακόμα πιο καθαρές τις επιδιώξεις της καθορίζοντας το επίπεδο των «αυξήσεων» που διαπραγματεύεται στο ύψος του ευρωπαϊκού πληθωρισμού. Ετσι ισχυρίστηκε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ θα «κρατήσουμε ανέπαφο το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων». Στην πραγματικότητα, με τέτοιες ...αυξήσεις αυτά που κρατιούνται ανέπαφα είναι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.
Γιατί αυξήσεις στο ύψος του ευρωπαϊκού πληθωρισμού σημαίνει ότι οι κατώτεροι μισθοί και τα κατώτερα μεροκάματα το 2010 θα χάσουν τουλάχιστον το 4% της αγοραστικής τους δύναμης, αφού ο ευρωπληθωρισμός κινείται στο 1,5% περίπου τη στιγμή που ο επίσημος πληθωρισμός της χώρας κινείται πάνω από το 5,5%. Βέβαια, η απώλεια θα είναι ακόμη μεγαλύτερη αν αναλογιστεί κανείς ότι οι αυξήσεις στα βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης είναι πολλαπλάσια. Σε κάθε περίπτωση, αυξήσεις αυτού του επιπέδου καταδικάζουν εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και εργάτριες σε μισθούς πείνας, αφού με τον τρόπο αυτό, ο κατώτερος μισθός θα κινείται γύρω στα 750 ευρώ μικτά, απο 740 ευρώ μικτά που είναι σήμερα!
Σύμφωνα με πληροφορίες, το θέμα της διαιτησίας δε θα περιληφθεί στη συμφωνία για τη σύμβαση, ενώ φαίνεται ότι διάφορες πλευρές δεν έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια για «ενσωμάτωση» του 13ου και 14ου μισθού. Μια ενσωμάτωση που παρά τα προσχήματα τα οποία επιστρατεύονται, αντικειμενικά προωθούν τη στρατηγική επιδίωξη κυβέρνησης και ΣΕΒ για την οριστική κατάργησή τους.
Οι εξελίξεις και γύρω από το ζήτημα της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης επιβεβαιώνουν τον επικίνδυνο ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και την επισήμανση του ΠΑΜΕ για την αναγκαιότητα ενός ρωμαλέου ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και συνδικάτων « που δεν θα σκύβουν το κεφάλι στους στόχους του κεφαλαίου... που θα οργανώνουν, θα στηρίζουν και θα καθοδηγούν τους εργαζόμενους με πλαίσιο αιτημάτων που θα ικανοποιεί τις δικές τους ανάγκες».