Τη βδομάδα που πέρασε το ΠΑΣΟΚ διοργάνωσε στον Πόρο το λεγόμενο «Συμπόσιο της Σύμης». Μεταξύ των προσκαλεσμένων κι ομιλητών ήταν και ο πρόεδρος της Εσθονίας Τόομας Ιλβες, ο οποίος, μιλώντας για την κρίση, τόνισε ότι οι προκλήσεις στην Ευρώπη είναι δυσκολότερες σήμερα και εξέφρασε την ανησυχία του για τη δράση του «αυταρχικού καπιταλισμού». Ταυτόχρονα ο κ. Ιλβες επισήμανε δύο προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ένα από τα οποία είναι το Κυπριακό και το δεύτερο και πολύ σημαντικό επίσης είναι η ενεργειακή ασφάλεια της Ενωσης.

Ποιος όμως είναι ο κ. Τόομας Χέντρικ Ιλβες; Οι γονείς του συγκεκριμένου σύγχρονου Εσθονού πολιτικού έφυγαν από την Εσθονία το φθινόπωρο του 1944. Γιατί; Προκύπτει το ερώτημα! Να θυμίσουμε πως στις αρχές του φθινοπώρου του 1944 οι δυνάμεις του Κόκκινου Στρατού στο μέτωπο της Βαλτικής (900 χιλιάδες άνδρες, με επικεφαλής τον στρατάρχη Α. Βασιλέφσκι) πέρασαν στην αντεπίθεση, με στόχο να εκδιώξουν τους 700 χιλιάδες ναζί, που βρίσκονταν στις Σοβιετικές Δημοκρατίες της Βαλτικής. Στο πλευρό των ναζί βρίσκονταν οι λεγόμενες «λεγεώνες των Ες-Ες» κι ορισμένα ακόμη στρατιωτικά σώματα, που είχαν διοργανώσει οι Γερμανοί κατακτητές από ντόπιους φασίστες. Μετά από σκληρές μάχες, κι όταν έγινε φανερό πως ο Κόκκινος Στρατός θα πετύχει το στόχο του, τη Βαλτική άρχισαν να την εγκαταλείπουν όσοι είχαν λόγους να φοβούνται τη σοβιετική εξουσία: Οι συνεργάτες των ναζί, όσοι το προηγούμενο διάστημα της κατοχής «είχαν βάλει πλάτη», με τον ένα ή άλλον τρόπο στην εδραίωση του φασισμού. Ανάμεσα σ' αυτούς που εγκατέλειψαν την Εσθονία ήταν και οι γονείς του σημερινού Προέδρου, Τόομας Χέντρικ Ιλβες, που γεννήθηκε στη Σουηδία το 1953.

Ο ίδιος το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του το βίωσε στην Αμερική, όπου αργότερα μετακόμισε η οικογένειά του. Στη δεκαετία του '80 επέστρεψε στην Ευρώπη, στο Μόναχο, όπου δούλεψε στον αντικομμουνιστικό ραδιοσταθμό «Ελεύθερη Ευρώπη» (χρηματοδοτούμενου από τις ΗΠΑ). Γύρισε στην Εσθονία μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, το 1991. Υστερα από δύο χρόνια επίσημα παραιτήθηκε από την αμερικανική υπηκοότητα, για να πάρει την εσθονική και να αναλάβει μια σειρά κρατικά πόστα (πρέσβης σε ΗΠΑ, Καναδά, Μεξικό κι αργότερα υπουργός Εξωτερικών της Εσθονίας). Ο Ιλβες εκλέχτηκε Πρόεδρος το 2006 παρά τις κατηγορίες των πολιτικών του αντιπάλων ότι διατηρεί μυστικά την αμερικανική υπηκοότητα κι είναι συνεργάτης της CIA.

Βεβαίως, τα ενδιαφέροντα πράγματα που θα μπορούσε να πει ο κ. Τόομας Χέντρικ Ιλβες στον Πόρο δεν έχουν να κάνουν τόσο με τη βιογραφία τη δική του και της οικογένειάς του, αλλά με ορισμένα στοιχεία της πατρίδας του (όχι των ΗΠΑ, της Εσθονίας):

Παραδείγματος χάριν θα μπορούσε να τους ενημερώσει πως στη χώρα του όταν επικράτησε η «δημοκρατία» κι «ηττήθηκε ο ολοκληρωτικός κομμουνισμός», το 1991, το 1/3 του πληθυσμού έχασε το δικαίωμα της ψήφου, καθώς και άλλα δικαιώματα και χαρακτηρίστηκε «μη πολίτης». Κι αυτό επειδή δεν μπορούσε να αποδείξει ότι ο ίδιος ή οι γονείς του ζούσαν στην Εσθονία και πριν το 1940. Ακόμη και σήμερα, σχεδόν 20 χρόνια από τότε, κι ενώ πολλοί άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να φύγουν από τη χώρα του, αφού είχαν στερηθεί βασικών τους δικαιωμάτων, οι λεγόμενοι «μη πολίτες» («νέγροι» στην τοπική αργκό), οι άνθρωποι χωρίς δικαιώματα (μεταξύ άλλων κι αυτό της ψήφου) ξεπερνούν τις 100 χιλιάδες κι είναι το 8% του πληθυσμού. Αλλες 100 χιλιάδες άτομα εξαναγκάστηκαν, για να έχουν κάποια στοιχειώδη δικαιώματα, να ζητήσουν και να αποκτήσουν την υπηκοότητα γειτονικού κράτους (της Ρωσίας). Δηλαδή στη «δημοκρατική» Εσθονία, όπου «προεδρεύει» ο προσκαλεσμένος του ΠΑΣΟΚ, το 16% του πληθυσμού μέχρι και σήμερα δεν έχει δικαίωμα λόγου και ψήφου για τα τεκταινόμενα στη χώρα! Αυτό κι αν είναι πρόοδος της «συμμετοχικής δημοκρατίας»! Κι όλα αυτά 221 χρόνια μετά την κατάληψη της Βαστίλλης από τον επαναστατημένο λαό του Παρισιού, που καθιέρωσε τις αστικές ελευθερίες!

Δεν είναι όμως μόνο η πείρα του «ευρωπαϊκού απαρτχάιντ» (όπως έχει χαρακτηριστεί η Εσθονία) και η οποία θα μπορούσε να παρουσιαστεί από τον Πρόεδρό της στους ντόπιους και ξένους συνδαιτυμόνες του «Συμποσίου της Σύμης». Ιδιαίτερα σημαντική είναι η συνεισφορά αυτής της χώρας στη διαστρέβλωση της Ιστορίας του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, στην αντιιστορική επιδίωξη ταύτισης του κομμουνισμού με το φασισμό και τελικά στη δικαίωση όσων συνεργάστηκαν με τους ναζί! Αλλωστε, αυτό δεν είπε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Εσθονίας φέτος το Μάη επισκεπτόμενος εκδήλωση των λεγόμενων «αγωνιστών της Ελευθερίας», που κατά βάση αποτελούνται από εναπομείναντες συνεργάτες των ναζί; Ο Ιλβες τους παρουσίασε ούτε λίγο ούτε πολύ σαν «θύματα» της διαμάχης των δύο «ολοκληρωτικών καθεστώτων» της Ευρώπης. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στη σημερινή Εσθονία παίρνουν παράσημα και στους οποίους αποδίδονται τιμές για τις «υπηρεσίες τους στην Πατρίδα», κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, πολεμώντας στο πλευρό των ναζί.

Ο κ. Ιλβες θα μπορούσε να μιλήσει π.χ. για το αντιφασιστικό μνημείο, του «μπρούντζινου Αλιόσα», που βρίσκονταν στο κέντρο της πρωτεύουσας της Εσθονίας, Τάλιν, προς τιμήν των 275.000 Σοβιετικών στρατιωτών και παρτιζάνων που έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωση της Βαλτικής από το ναζιστικό ζυγό. Κι εκεί θα μπορούσε να πει όχι μόνο για το ρόλο των κυρίαρχων πολιτικών κομμάτων της Εσθονίας (όπως του σοσιαλδημοκρατικού, που ηγείται), αλλά και τον προσωπικό του, στην καταστροφή των αντιφασιστικών μνημείων, όταν υπέγραψε το νόμο με το οποίο οι αρχές θα ξηλώνουν στο εξής μνημεία που κατά την εκτίμησή τους «αναμοχλεύουν τα μίση, αποτελούν απειλή για την κοινωνική τάξη και επαινούν κράτη που κατέκτησαν την Εσθονία». Και ταυτόχρονα να υπογραμμίσει πως στη σημερινή «ελεύθερη» κι «ευρωπαϊκή» Εσθονία στήνονται μνημεία στα εσθονικά Ες-Ες και τα παιδιά μαθαίνουν στο σχολείο πως αυτά τα στρατιωτικά σώματα «υπερασπίστηκαν τη χώρα από τον μπολσεβικισμό».

Ακόμη θα μπορούσε να τους πει το πόσο επικίνδυνο είναι στη σημερινή Εσθονία το σφυροδρέπανο και γιατί με νόμο απαγορεύονται τα σοβιετικά σύμβολα (σφυροδρέπανο, κόκκινο αστέρι κ.ά.) και η χρήση τους τιμωρείται με τρίχρονη φυλάκιση και πρόστιμο έως 3.200 ευρώ!

Τέλος, θα μπορούσε να εξηγήσει το τι ακριβώς φοβάται η «δημοκρατία» του κι εξακολουθεί να έχει υπό απαγόρευση εδώ και 20 χρόνια τη δράση του ΚΚ Εσθονίας.

Αντί αυτής της ενδιαφέρουσας και προωθητικής εμπειρίας της εσθονικής σοσιαλδημοκρατίας, ο κ. Τόομας Χέντρικ Ιλβες επέλεξε να αναλωθεί στα θέματα του «αυταρχικού καπιταλισμού», του Κυπριακού και της «ενεργειακής ασφάλειας», ενώ είναι γνωστό πως σ' αυτά τα θέματα έχουν «εντρυφήσει» άλλοι ηγέτες της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας, όπως π.χ. αντίστοιχα οι Τόνι Μπλερ, Μπουλέντ Ετζεβίτ και Γκέρχαρντ Σρέντερ.

Κρίμα, πολύ κρίμα...