Και ο Μ. Αλεξίου, επισημαίνει: «Επιπλέον, οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ προσπαθούν να δημιουργήσουν αντιθέσεις μεταξύ των σωματείων. Οτι, δήθεν, το πρόβλημα δεν είναι ενιαίο για όλα τα ΕΑΣ, αλλά αφορά κύρια την Ελευσίνα και τον Υμηττό και δεν αφορά τμήματα στο Λαύριο και στο Αίγιο, διότι είναι "σύγχρονα" ή είναι "αναπτυγμένα τεχνολογικά" κλπ. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν σε αυτήν την παγίδα, που τη συντηρούν και την ενισχύουν δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ σε αντιπαράθεση μεταξύ των σωματείων». Μάλιστα, ακόμη και για τους ενοικιαζόμενους και συμβασιούχους των ΕΑΣ (συνολικά 280), η ΠΑΣΚΕ ζητά να... φύγουν όλοι και να γίνουν νέες προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ, αμφισβητώντας το δικαίωμά τους στη δουλειά, την ώρα που οι ταξικές δυνάμεις μιλάνε για πλήρη και σταθερή δουλειά, μονιμοποίηση δίχως όρους και προϋποθέσεις.

Ενδεικτικό της κατάστασης που δημιουργεί ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι ότι ακόμη και τώρα, εξαντλούν όλη την αγωνιστικότητά τους σε κινητοποιήσεις με πλαίσιο που δεν αναδεικνύει τους πραγματικούς ενόχους και την πραγματική διέξοδο. «Οι επόμενες αγωνιστικές κινήσεις που πρότεινε το ΠΑΜΕ στους χώρους δουλειάς, ήταν να συνεχίσουμε τον αγώνα μας ακόμα πιο αποφασιστικά απαιτώντας από τον υπουργό δεσμεύσεις ότι δε θα προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση της εταιρείας, ότι θα παραμείνει 100% στο Δημόσιο, ότι θα διατηρηθεί το προσωπικό, ότι οι εργασιακές σχέσεις θα παραμείνουν πλήρεις και σταθερές και δε θα έχουμε εργολάβους, ενοικιαζόμενους κλπ. Οι άλλες δυνάμεις δε δέχονται. Η συζήτησή τους εξαντλείται στο πότε θα πάμε και αν θα πάμε στο ένα ή στο άλλο υπουργείο, χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο πάλης. Πηγαίνουν, κάνουν διάλογο, δε βγαίνει τίποτα και δημιουργείται απογοήτευση στους εργαζόμενους, αποστράτευση, κι έτσι είναι έτοιμοι, στη λογική του αναγκαίου κακού, να αποδεχτούν οποιαδήποτε λύση».

Και ο Μ. Αλεξίου, επισημαίνει: «Εμείς παλεύουμε να ανατρέψουμε αυτήν την κατάσταση, με καθημερινές συγκεντρώσεις, ανακοινώσεις, ενημερώσεις στους εργαζόμενους. Και η παρέμβασή μας στην τελευταία απεργία η συγκροτημένη εμφάνιση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, αυτό το χαρακτήρα είχε, να δώσουμε το δικό μας στίγμα, τη δική μας αναγκαιότητα, θέλουμε ο αγώνας μας να έχει θετικά αποτελέσματα.

Ο αγώνας δεν μπορεί να μείνει στην πύλη των εργοστασίων και ούτε σε κάποιες επαφές με τα διάφορα υπουργεία. Ο αγώνας πρέπει να βγει στην κοινωνία. Και για να βγει, ενημερώνοντας την κοινωνία, για το ποιος φταίει για τα τεράστια ελλείμματα της εταιρείας, ότι δε φταίνε οι εργαζόμενοι, αλλά φταίνε οι διάφορες κυβερνήσεις, και η σημερινή, που ενώ υπάρχει παραγωγική υποαπασχόληση πάνω από το 85%, παραγγελίες σημαντικές, που θα έδιναν και δουλειά και μια προοπτική στην εταιρεία, τις έδωσε στο εξωτερικό».