Από τη Δέσποινα Τραχανατζή πήραμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή, αποκαλυπτική για το πού οδηγεί τους ανθρώπους του μόχθου η πολιτική των κυβερνήσεων στον τομέα Υγείας.

Στις 24 Μαρτίου 2010 η κόρη μου Φλώρα Τραχανατζή - Λιδωρίκη μπήκε στο Ιπποκράτειο Αθηνών με αποφρακτική χολαγκίτιδα. Παρά τις δύο προσπάθειες με επεμβάσεις για διάνοιξη (ΕRCP) για να ανοίξουν τα χολαγγεία, αυτό δεν έγινε δυνατό και η κατάστασή της επιδεινώθηκε. Ανέπτυξε εκτός των άλλων υψηλό πυρετό και πρήξιμο στην κοιλιά.

Ο θεράπων Ιατρός της την έστειλε στην Αγγλία στο Νοσοκομείο R Free Hospital ,το οποίο είχε επισκεφθεί η κόρη μου από το καλοκαίρι του 2009 (διότι όλοι οι ιατροί στην Ελλάδα οι οποίοι την είχαν εξετάσει εδώ και χρόνια της είχαν υποδείξει ότι λόγω του ότι είχε υποβληθεί σε άλλες εγχειρήσεις π.χ. στο έντερο κλπ. η μεταμόσχευση ήπατός της δεν ήταν μια συνηθισμένη μεταμόσχευση η οποία θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα) στο οποίο RFH της είχαν πει τότε, ότι δε συντρέχει λόγος προς το παρόν, να υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος, το οποίο είχε υποστεί βλάβη από πολύχρονη φαρμακευτική αγωγή για πάθηση των εντέρων.

Στις 11 Μαΐου 2010 ο θεράπων Ιατρός της από το Ιπποκράτειο Αθηνών την έστειλε επειγόντως στην Αγγλία στο RFH, χωρίς κάλυψη από το Ταμείο της, γιατί όπως είπε ήταν θέμα ζωής και θανάτου. Εκεί χωρίς κάλυψη από το ασφαλιστικό της ταμείο την κράτησαν ένα μήνα και την βοήθησαν πάρα πολύ. Αρχισε να τρώει ξανά, να περπατά και ανάμεσα στα άλλα της αφαίρεσαν 5 κιλά υγρό από την κοιλιά της.

Περίμεναν τα χαρτιά από την Ελλάδα για να μπορεί να μπει εκεί σε λίστα μεταμόσχευσης. Αρχισα να τρέχω από τις 14 Μαΐου 2010 και αντιμετώπισα την απαξίωση όλων των υπευθύνων στην Αθήνα. Μετά την πάροδο ενός μήνα στο νοσοκομείο της Αγγλίας RFH δήλωσαν στην κόρη μου ότι δεν μπορούν να την κρατήσουν στο νοσοκομείο, αφού εδώ και ένα μήνα δεν έχουν έρθει τα χαρτιά της από την Ελλάδα. Της πρότειναν να μείνει εκτός νοσοκομείου στην Αγγλία μέχρι να έρθουν τα χαρτιά της από την Ελλάδα και να μπει σε λίστα και να περιμένει το μόσχευμα.

Αυτό δεν ήταν δυνατό για οικονομικούς λόγους. Γύρισε πίσω λοιπόν στην Ελλάδα σε καλή κατάσταση μετά την εδώ και ένα μήνα παραμονή της στο νοσοκομείο της Αγγλίας.

Γύρισε στην Ελλάδα και πήγε στη Θεσσαλονίκη στο Μεταμοσχευτικό Κέντρο όπου έμεινε για 10 ημέρες για να πάρει έγκριση ότι δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της υγείας της στην Ελλάδα. Η κατάστασή της στη Θεσσαλονίκη χειροτέρεψε και γύρισε στην Αθήνα έχοντας πάρει ένα χαρτί μερικής έγκρισης από τη Θεσσαλονίκη. Περιμέναμε τώρα το χαρτί από τον ΕΟΜ και το ΙΚΑ για να μπορέσει και πάλι να ταξιδέψει στην Αγγλία. Η κατάστασή της χειροτέρευε κάθε ημέρα. Δεν έτρωγε, είχε εμετούς, αιμορραγία κλπ. Μπήκε για δύο ημέρες στην Ευρωκλινική Αθηνών, αλλά λόγω του ότι το κόστος ήταν τεράστιο οικονομικά μεταφέρθηκε ξανά στο Ιπποκράτειο Αθηνών στο οποίο παρέμεινε μέχρι τα ξημερώματα του Σαββάτου 10 Ιουλίου 2010 που κατέληξε τελικά. Μια μέρα πριν, είχαμε πάρει το τελευταίο χαρτί από το ΙΚΑ για να μπορεί να ταξιδέψει αλλά η κατάσταση της υγείας της δεν της επέτρεπε να ταξιδέψει πλέον.

3,5 μήνες αγωνίας και ταλαιπωρίας της ίδιας και της οικογένειάς της. Παρά τις καθημερινές μου προσπάθειες (παρά το ότι είμαι μια γυναίκα με κινητικά προβλήματα), η οποία έκανα ό,τι ήταν δυνατό και αδύνατο για εμένα, για να σώσω το παιδί μου για να ετοιμαστούν τα χαρτιά της πιο γρήγορα αυτό δεν έγινε δυνατό. Οταν είσαι φτωχός, είσαι καταδικασμένος να πεθάνεις στην Ελλάδα που δεν μπορεί να σου προσφέρει βοήθεια. Από τη μια μεριά, το ελληνικό σύστημα υγείας δεν μπορούσε να παράσχει την απαραίτητη νοσηλεία και ίαση και, από την άλλη, οι ελληνικές κρατικές υπηρεσίες δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν και καθυστέρησαν για να μην επωμισθούν το κόστος για να σώσουν τη ζωή ενός ανθρώπου. Και η Αγγλία καπιταλισμό έχει, αλλά φαίνεται ότι στην Ελλάδα ζούμε μια από τις χειρότερες εκδοχές του. Αυτό είναι το κράτος δικαίου.

Η μητέρα της Δέσποινα Τραχανατζή

ΥΓ: Τις τελευταίες ημέρες πληροφορήθηκα από την τηλεόραση για ακόμη μια φορά για τη διαφθορά, τις μίζες και τις άλλες μικρές και μεγάλες αθλιότητες στα νοσοκομεία. Οι μίζες φαίνεται τρέχουν πολύ πιο γρήγορα, εδώ και χρόνια, από τα χαρτιά που χρειαζόμαστε για να μη βρίσκεται σήμερα το παιδί μου ένα μέτρο κάτω από το χώμα.