«Η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ μας αφορά όλους», υπογραμμίζει σε ανακοίνωσή της η «Δημοκρατική Ενωτική Συνδικαλιστική Κίνηση Σιδηροδρομικών» (ΔΕΣΚ-Σ).

Σ' αυτήν την κατεύθυνση καλεί όλους τους εργαζόμενους μαζί με το ΠΑΜΕ να «οργανώσουμε τον αγώνα για την απόκρουση της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ και του σιδηροδρόμου. Για να μη γίνει καμία αύξηση στα εισιτήρια, καμία απόλυση εργαζομένων. Για προσλήψεις του αναγκαίου προσωπικού. Για μόνιμη και σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα. Για σιδηρόδρομο στην υπηρεσία του λαού και όχι των μονοπωλίων».

Στην ανακοίνωση που μοιράζει πλατιά στους εργαζόμενους η ΔΕΣΚ-Σ τονίζει η παράδοση στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο μιας ακόμα κρατικής επιχείρησης στρατηγικού χαρακτήρα θα φέρει νέες δραματικές συνέπειες σε όλους. «Νέες αυξήσεις - φωτιά στα εισιτήρια - σημειώνει - μείωση δρομολογίων, κλείσιμο δικτύων, μαρασμό και παραγωγική συρρίκνωση της περιφέρειας, σοβαρές επιπτώσεις στην ασφάλεια κυκλοφορίας των συρμών, μείωση θέσεων εργασίας με χιλιάδες μετατάξεις - απολύσεις, καθιέρωση ελαστικών εργασιακών σχέσεων νέες μειώσεις μισθών, κλπ.».

Η ΔΕΣΚ-Σ σημειώνει ότι για τα μεγάλα ελλείμματα και συνολικά την κατάσταση του ΟΣΕ, «την ευθύνη έχουν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που διαχρονικά με την πολιτική τους απαξίωναν τον ΟΣΕ με στόχο να τον ιδιωτικοποιήσουν». Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί. Είναι και οι ΓΣΕΕ - ΠΟΣ, η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ, ο «δούρειος ίππος» του κεφαλαίου στο εργατικό κίνημα, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, που σήμερα αλλά και όλα τα προηγούμενα χρόνια στηρίζουν και στήριξαν τις ιδιωτικοποιήσεις, την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου».

«Ο ελληνικός σιδηρόδρομος, υπογραμμίζει η ΔΕΣΚ-Σ, μπορεί να γίνει το βασικό μέσο μεταφοράς των λαϊκών στρωμάτων και της σύνδεσης των διαφόρων περιοχών της χώρας μεταξύ τους, μέσα από ένα πυκνό, φθηνό και αξιόπιστο δίκτυο γραμμών. Μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη της περιφέρειας, της αγροτικής παραγωγής, του εμπορίου, της βιομηχανίας, του τουρισμού, της προστασίας του περιβάλλοντος, της εξοικονόμησης ενεργειακών πόρων, της ισόμετρης ανάπτυξης όλων των περιοχών της χώρας μας, στην ανάπτυξη βιομηχανίας παραγωγής σιδηροδρομικών συρμών, τροχαίου υλικού και νέων τεχνολογιών, ώστε η χώρα μας να μειώσει την εξάρτησή της από άλλες χώρες.

Είναι ρεαλιστικό να υπάρξει ένας τέτοιος σιδηρόδρομος που θα έχει σαν αποκλειστικό κριτήριο την ικανοποίηση των εργατικών και λαϊκών αναγκών, όχι όμως στα πλαίσια της σημερινής καπιταλιστικής ανάπτυξης υπέρ των μονοπωλίων, αλλά στα πλαίσια μιας άλλης ανάπτυξης υπέρ του λαού, μιας λαϊκής οικονομίας, όπου το σύνολο των υποδομών, οι μεταφορές, τα λιμάνια, οι ενεργειακές και πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, οι τηλεπικοινωνίες, το νερό, όλοι οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας, θα κοινωνικοποιηθούν, θα αποτελούν λαϊκή περιουσία και με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο θα λειτουργούν όχι για τα μονοπώλια, αλλά για το λαό, για το συμφέρον της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων».

Και καταλήγει: «γι' αυτήν την προοπτική, που είναι άμεση και ρεαλιστική ανάγκη, όλοι εμείς οι εργαζόμενοι οφείλουμε να αντιτάξουμε στη δράση του κεφαλαίου την ενιαία πάλη μας, να αμφισβητήσουμε το κεφάλαιο και την εξουσία του, να βάλουμε στόχο την ανατροπή και το άνοιγμα του δρόμου για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία».