Εκθεση αναδρομικού χαρακτήρα, με έργα χαρακτικής του Φώτη Μαστιχιάδη (1913 - 1997), παρουσιάζονται στον πολιτιστικό πολυχώρο της έπαυλης Τσιροπινά στην Ποσειδωνία της Σύρου. Εξήντα δημιουργίες, οι οποίες προέρχονται από την προσωπική συλλογή του συλλέκτη Κώστα Ιωαννίδη, αποκαλύπτουν την πολυδιάστατη καλλιτεχνική προσωπικότητα του σημαντικού μας χαράκτη. Ανάμεσά τους τα τοπία, με συχνές απόψεις από το Αϊβαλί, όπου και γεννήθηκε, ή το Φάληρο, όπου έζησε πολλά χρόνια. Θέματά του, η φτώχεια, ο διωγμός, η καταπίεση και ο κατατρεγμός, οι εικόνες με άλλα λόγια, που πότισαν σε τρυφερή ακόμα ηλικία τη μνήμη του δημιουργού.

Ο τελευταίος της γενιάς των μεγάλων παραδοσιακών χαρακτών - χαλκογράφων, έφτασε στη χώρα μας προσφυγόπουλο. Στη Θεσσαλονίκη, όπου εγκαταστάθηκε το 1923, καταπιάστηκε από νωρίς με σκίτσα, γελοιογραφίες και εικονογραφήσεις. Δεκαεξάχρονος ακόμα άρχισε να δημοσιεύει δουλειά του στο «Φως» και τη «Διάπλαση των Παίδων».

Στην ΑΣΠΙΩΤΗ ΕΛΚΑ - εργοστάσιο γραφικών τεχνών, φημισμένο για την πρωτοποριακή εκδοτική δραστηριότητά του - ο καλλιτέχνης μυείται στην τεχνική της λιθογραφίας. Με αυτές τις εμπειρίες έρχεται στην Αθήνα το 1939 και μαθητεύει για δύο χρόνια στον Φώτη Κόντογλου. Το 1942, ο Φ. Μαστιχιάδης προσλαμβάνεται από την Τράπεζα της Ελλάδας, στο τμήμα του Νομισματοκοπείου, όπου συνεργάζεται με τον Αλ. Κορογιαννάκη και δουλεύει τριάντα χρόνια.

«Η απελευθέρωση του χαράκτη από την πιστή αναπαράσταση του αντικειμενικού κόσμου» σημειώνει στον κατάλογο η Μπία Παπαδοπούλου, «ήρθε σταδιακά και έφερε στο επίκεντρο την εκφραστικότητα των μορφών και την έμφαση στην ατμόσφαιρα των συνθέσεων, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάστηκαν τα πρώτα αφαιρετικά στοιχεία. Επηρεασμένος από τα προσωπικά του βιώματα, στράφηκε στις θλιμμένες και μελαγχολικές ανθρώπινες φιγούρες, αποδίδοντας τις πτυχές των λιτών ρούχων τους με πλακάτο μαύρο χρώμα και επισημαίνοντας την ταραγμένη ψυχική τους διάσταση μέσα από τα πρόσωπα και τα χέρια».

Στην 50χρονη εικαστική του πορεία, ο Φ. Μαστιχιάδης πειραματίστηκε σε όλες τις τεχνικές και καινούριες μεθόδους χαρακτικής. Ξυλογραφίες, αναγλυφοτυπίες, μονοτυπίες με λαδοχρώματα σε πλεξιγκλάς αντί σε γυαλί, λιθογραφίες, λινόλεουμ, αλλά κυρίως χαλκογραφίες αποτελούν μέρος της πληθωρικής του γραφής.