Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα (8 Αυγούστου) από την ολιγοήμερη πολεμική αναμέτρηση στον Καύκασο όταν γεωργιανές δυνάμεις επιτέθηκαν εναντίον του Τσχινβάλι της Νότιας Οσετίας, με τη δικαιολογία της αποκατάστασης της συνταγματικής τάξης, ισχυριζόμενοι πως γεωργιανά χωριά δέχονταν βομβαρδισμό από τους αυτονομιστές. Μία ημέρα αργότερα παρόμοιες αναμετρήσεις σημειώθηκαν και στην Αμπχαζία.

Παρά τους τότε ισχυρισμούς περί «παραφροσύνης» του Γεωργιανού Προέδρου, Μιχαήλ Σαακασβίλι, ο τελευταίος σχεδίασε προσεκτικά την αποστολή των γεωργιανών στρατευμάτων για να καταλάβουν το Τσχινβάλι, που αρκετά χρόνια πριν είχε αποσχιστεί από τη Γεωργία και είχε κηρύξει την «ανεξαρτησία» της. Παρά τη μη αναγνώρισή της από άλλα κράτη (στη συνέχεια την αναγνώρισαν η Ρωσία, η Βενεζουέλα, η Νικαράγουα), ο Σαακασβίλι δεσμευόταν από προηγούμενες αποφάσεις που είχαν συνάψει γεωργιανές κυβερνήσεις και προέβλεπαν συγκεκριμένες διαδικασίες για τον καθορισμό του καθεστώτος αυτών των δύο περιοχών και σε καμία περίπτωση τη βίαιη επαναπροσάρτησή τους στη Γεωργία. Βασικός εγγυητής αυτών των συμφωνιών ήταν η Ρωσία, που διέθετε στρατιωτικές «ειρηνευτικές» δυνάμεις στην περιοχή και δεν μπορούσε να μείνει αμέτοχη. Ιδιαίτερα που τα τελευταία 10-15 χρόνια αυτής της αναμέτρησης είχε οδηγήσει συντριπτικά μεγάλο μέρος των πολιτών της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας να αναζητήσει τρόπους απόκτησης της ρωσικής υπηκοότητας, κάτι όχι και τόσο δύσκολο, με βάση τη ρωσική νομοθεσία, για όλους τους κατοίκους της πρώην ΕΣΣΔ.

Η κατάσταση στην περιοχή ήταν έκρυθμη καιρό πριν. Μάλιστα από το γεγονός ότι στα τέλη του Ιούλη έγιναν στη Γεωργία στρατιωτικά γυμνάσια με την ονομασία «Immediate response 2008» και τη συμμετοχή 1.000 Αμερικανών, αλλά και παρόμοια στρατιωτικά γυμνάσια στο ρωσικό Καύκασο και στην Κασπία, στα οποία πήραν μέρος 8.000 Ρώσοι, φαίνεται ότι προετοιμάζονταν για τις εχθροπραξίες. Μάλιστα στις 12 Αυγούστου 2008 η Γεωργία είχε ζητήσει «στρατιωτική και πολιτική βοήθεια» από το ΝΑΤΟ, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για μόνιμη εγκατάσταση και άλλων ξένων (μη ρωσικών) στρατευμάτων στη Γεωργία, κυρίως του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ασκώντας πίεση στη Μόσχα, που κατηγορείται από τη Γεωργία πως δεν ασκεί «ειρηνευτική αποστολή», αλλά είναι «δύναμη κατοχής» της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας.

Οι αιτίες των πολεμικών αυτών αναμετρήσεων ανάγονται σε κοινωνικο-οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες, ενώ η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου άνοιξε στην κυριολεξία τον «ασκό του Αιόλου» και σε άλλες περιοχές που βιώνουν ανάλογα ζητήματα. Δημιουργήθηκε ένα προηγούμενο στο οποίο «πάτησαν» οι αρχές τόσο της Αμπχαζίας όσο και της Νότιας Οσετίας, ζητώντας να αναγνωριστεί και η δική τους «ανεξαρτησία».

Οι ρίζες της αναμέτρησης βρίσκονται στα τεράστια μονοπωλιακά κέρδη, στον ανταγωνισμό ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές για τον έλεγχο νέων πηγών ενέργειας, τους δρόμους μεταφοράς, τον έλεγχο μεγαλύτερων μεριδίων στις αγορές. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι περιοχές της Κασπίας και του Καυκάσου είναι πλούσιες σε πρώτες ύλες και ενεργειακούς πόρους.

Επί ποδός πολέμου θεωρεί πως βρίσκεται η Γεωργία ο Πρόεδρος Σαακασβίλι. Στα τέλη του Δεκέμβρη του 2009, ανακοίνωσε πως η χώρα είναι έτοιμη να ξεκινήσει την εκπαίδευση εφέδρων. Μάλιστα σε κάποια εγκαίνια στρατιωτικών εγκαταστάσεων προειδοποίησε πως έχει εξαπολυθεί πόλεμος κατά της Γεωργίας, πως η χώρα αντιμετωπίζει καθημερινά απειλές και πως όχι μόνο ο στρατός, αλλά και οι πολίτες - συμπεριλαμβάνοντας και τις γυναίκες - θα πρέπει να οπλιστούν και να ετοιμαστούν να αντισταθούν. Ο ίδιος υποστήριξε πως η Γεωργία έχει αρκετό οπλισμό για να οπλίσει 100.000, 200.000 ή και μισό εκατομμύριο ανθρώπους, αν αυτό χρειαστεί. Αξίζει να σημειωθεί πως το καλοκαίρι του 2008, ο στρατός της Γεωργίας αριθμούσε 32.000 ανθρώπους. Σύμφωνα με στοιχεία του προϋπολογισμού του υπουργείου Αμυνας, το καλοκαίρι του 2009 ο αριθμός αυτός έφτασε τους 37.800.

Ο στενός σύμμαχος των ΗΠΑ και απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Κολούμπια της Νέας Υόρκης διατηρεί τη στήριξη που ...απολαμβάνει από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, φυσικά έχοντας προηγούμενα συμφωνήσει σε ό,τι του έχουν ζητήσει οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως αποστολή 2.900 στρατιωτών στους πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Η στήριξη αυτή εκφράστηκε και σε πρόσφατη επίσκεψη στη χώρα της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον στις αρχές του Ιούλη, που ανάμεσα στα άλλα δήλωσε πως οι ΗΠΑ στηρίζουν την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας, ενώ επέκρινε τη Ρωσία για την κατασκευή στρατιωτικών βάσεων στη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία, ζητώντας της να σεβαστεί τη συμφωνία για κατάπαυση του πυρός. Στα ίδια πλαίσια κινήθηκαν και οι δηλώσεις του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών, Μπερνάρ Κουσνέρ, κατά την επίσκεψή του στη χώρα στις 15 Ιούλη.

Μετά τον ολιγοήμερο πόλεμο Γεωργίας - Ρωσίας, η «ανεξαρτησία» της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας κάθε άλλο παρά ενισχύθηκε. Στη Ν. Οσετία των περίπου 30.000 κατοίκων η Ρωσία ...χρηματοδοτεί το 99% του προϋπολογισμού, συνεισφέροντας έτσι με 840 εκατομμύρια δολάρια και στη «βοήθεια αποκατάστασης». Από τη μεριά της η Αμπχαζία λαμβάνει σχεδόν το μισό ποσό του προϋπολογισμού της από τη Ρωσία, η οποία ξοδεύει 465 εκατομμύρια δολάρια για την ανακαίνιση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων, αλλά και για τη δημιουργία νέων στην παράκτια περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Οι εμπορικές συναλλαγές της Αμπχαζίας γίνονται κυρίως με τη γειτονική Ρωσία. Σαν αντάλλαγμα της αναγνώρισης της «ανεξαρτησίας» της, αλλά και της «βοήθειας» που διαθέτει το Κρεμλίνο, η Ρωσία έχει αποκτήσει σημαντικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις για την εξυπηρέτηση των δικών της συμφερόντων, ενώ με τον ολιγοήμερο πόλεμο με τη Γεωργία κατάφερε να καθυστερήσει έστω προσωρινά την επιδιωκόμενη από τη Γεωργία ένταξή της στο ΝΑΤΟ.

Τα συγκεκριμένα γεγονότα στην ευρύτερη περιοχή αναδεικνύουν για άλλη μια φορά πως οι κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις - είτε είναι το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, είτε η Ρωσία - αποσκοπούν στην προάσπιση των συμφερόντων τους στο πλαίσιο του σκληρού ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών χωρών τόσο για τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση του λαού και της εργατικής τάξης, αλλά και τους φυσικούς πόρους της περιοχής.