Με 21 νέες τοποθεσίες και μνημεία (15 πολιτιστικά, 5 φυσικά και 1 «μεικτό») συμπληρώθηκε ο κατάλογος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ με την ολοκλήρωση της 34ης Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού που πραγματοποιήθηκε στη Βραζιλία (25/7-3/8), απεντάσσοντας ωστόσο τα νησιά Γκαλαπάγκος! Στις χώρες που περιοχές τους εντάσσονται στον εν λόγω κατάλογο συμπεριλαμβάνονται για πρώτη φορά τα νησιά Μάρσαλ, το Κιριμπάτι και το Τατζικιστάν, ενώ οι νέες τοποθεσίες είναι σε χώρες όπως η Γεωργία, η Μαδαγασκάρη, οι ΗΠΑ, η Βραζιλία, η Γαλλία, η Κίνα, το Ιράν, το Μεξικό, η Ουγκάντα, η Ρωσία, η Ιταλία, η Μολδαβία και άλλες.

Με τις νέες συμπληρώσεις ο κατάλογος έφτασε τα 911 μνημεία και τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο τα οποία η ΟΥΝΕΣΚΟ έχει θέσει υπό την «προστασία» της... υποτίθεται.

Διότι και αυτός ο πολιτιστικός - εκπαιδευτικός οργανισμός του ΟΗΕ ακολούθησε την αντιδραστική διολίσθηση όλων των διεθνών οργανισμών μετά την επικράτηση της αντεπανάστασης και την απουσία των σοσιαλιστικών χωρών που αποτελούσαν την άμυνα των λαών απέναντι στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και σε αυτούς τους τομείς.

Ετσι, όσο κι αν εξακολουθεί να έχει σημασία η ένταξη ενός μνημείου ή μιας περιοχής σε αυτόν τον κατάλογο (σ.σ. η ένταξη σημαίνει θεωρητικά αυξημένες υποχρεώσεις της χώρας έναντι του μνημείου), ωστόσο, τα βασικά κριτήρια είναι πολιτικά και όχι επιστημονικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Συνέλευση αποφάσισε να απενταχθούν από τον κατάλογο τα νησιά Γκαλαπάγκος, διότι «διαπίστωσε» «σημαντική πρόοδο» στην «προστασία» τους από την κυβέρνηση του Εκουαδόρ. Τα Γκαλαπάγκος είχαν ενταχθεί στον κατάλογο μόλις το 2007 λόγω της βίαιης επέλασης του τουρισμού και της υπεραλίευσης.

Η απόφαση προκάλεσε διαμαρτυρίες από περιβαλλοντολόγους και άλλους επιστήμονες, αφού τα Γκαλαπάγκος, ακόμη και αν υποτεθεί πως μέσα σε τρία χρόνια «γλίτωσαν» από την καπιταλιστική τουριστική εκμετάλλευση και την υπεραλίευση, ωστόσο αποτελούν πάντα ένα φυσικό και επιστημονικό μνημείο. Συνδέονται άμεσα με τη συγκρότηση της δαρβινικής θεωρίας της εξέλιξης, αφού ο ο Δαρβίνος έμεινε εκεί επί πέντε βδομάδες, παρατηρώντας ότι τα πολύ συγγενικά μεταξύ τους είδη χελωνών και σπίνων ήταν κατανεμημένα σε γειτονικά νησιά, πράγμα που υπονοεί κοινή προέλευση αυτών των ειδών.

Πάντως, οι ΗΠΑ «ενδιαφέρονται» για τα νησιά στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής τους πολιτικής, ήδη από τον 19ο αιώνα. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες τα έχουν εντάξει στο δικό τους ...«κατάλογο» για τη δημιουργία ενός στρατιωτικού «ιστού» στη Νότια Αμερική.