Από τη συζήτηση με τους άνεργους

Δεν ήταν επισκέπτες, πολύ περισσότερο περαστικοί. Ηρθαν συνειδητά στο ραντεβού της νεολαίας του ΚΚΕ με τους νέους και τις νέες, που τσακίζονται στα θρανία και στα αμφιθέατρα, στους χώρους δουλειάς. Στο ραντεβού της νεολαίας του ΚΚΕ με τον εργαζόμενο λαό που βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιο άγρια επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις του.

Αυτή η επιλογή της νεολαίας και του λαού, στην αρχή του αντιλαϊκού χειμώνα που έρχεται, ανέδειξε ότι οι νέοι εργάτες και εργάτριες, τα παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων επιλέγουν να συναντηθούν με το ΚΚΕ στο δρόμο της ανατροπής.

Εκφράστηκε ολοκάθαρα μέσα από την μεγάλη πολιτική συγκέντρωση, με ομιλητές τον Θεοδόση Κωνσταντινίδη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και τον Θοδωρή Χιόνη, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ.

Πλημμύρισε ο τόπος

Με την ψυχή τους, ακούραστοι, ικανοποιημένοι και οι ίδιοι, έστησαν ένα μεγάλο γλέντι σε όλες τις σκηνές του Φεστιβάλ. Στην κεντρική σκηνή ο Δ. Νικολούδης, η Μ. Φωτίου και ο Γ. Τσολακίδης με το αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία, ο Μίλτος Πασχαλίδης και οι «C-Real». Στη νεανική σκηνή, οι «Αθόρυβες Νότες», οι «Μπλε» και οι όπως πάντα σκωπτικοί «Χειμερινοί Κολυμβητές».

Στη λαϊκή σκηνή ο Βαγγέλης Κορακάκης παρέδωσε τη σκυτάλη στον Βασίλη Κασούρα, για το αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη που εξελίχθηκε σε ένα πολύωρο λαϊκό γλέντι με πρωταγωνιστές τους νέους να τραβούν το χορό στο χέρι των μεγαλύτερων, αυτών που με τους αγώνες και τη άοκνη δράση τους, με τον ιδρώτα και το αίμα τους, έγραψαν την ιστορία του τιμημένου ΚΚΕ.

Στο περίπτερο της εργασίας, οργανώθηκε συζήτηση για την ανεργία με εισηγητές απολυμένους εργάτες, με εργάτες που έζησαν την απλήρωτη δουλειά για μήνες. Ολοι τους βρέθηκαν μπροστά, μαζί με τους συναδέλφους τους και το ΠΑΜΕ, στον αγώνα, κόντρα στην επίθεση της εργοδοσίας. Μετέφεραν την πείρα του αγώνα που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Μίλησαν για την εργοδοτική τρομοκρατία και τη στήριξη που βρίσκει στον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό. Εργαζόμενοι της «ΜΙΝΟΣ», του «ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗ», και άλλων επιχειρήσεων μίλησαν στους νέους, στα παιδιά τους, που ζουν την απλήρωτη μαθητεία, τους μισθούς πείνας, την ανασφάλιστη εργασία. Δίδαξαν το μεγαλύτερο μάθημα, της πίστης στη δύναμη του λαού και στο δίκιο του εργάτη.

"πολεμάμε και τραγουδάμε"

Η εκτόνωση όμως έδινε τη σειρά της στην συζήτηση, για την πολιτική που καταδικάζει τις οικογένειές τους στη φτώχεια και την ανεργία για να θησαυρίσουν μια χούφτα καπιταλιστές. Για την πολιτική που τους καταδικάζει να κάνουν μάθημα σε σχολειά ερείπια, στοιβαγμένοι κατά δεκάδες, χωρίς εκπαιδευτικούς και εποπτικά μέσα. Για την πολιτική που στέλνει τους συμμαθητές τους στα μαθητοδικεία όταν τολμούν να σηκώσουν κεφάλι, για τον αντικομμουνισμό και τη διαστρέβλωση της ιστορίας με την οποία προσπαθεί το αστικό κράτος να επηρεάσει τα μυαλά τους.