Την περασμένη βδομάδα είδαμε στο άνοιγμα της παρτίδας Λάσκερ - Μπάουερ (μετά τη θέση 15. Αδ3χθ7+!! Ρθ7 16. Βθ5 + Ρη8 17. Αδ5χη7!! Ρη7) μία τελείως διαφορετικού τύπου θυσία του Λάσκερ, με τα μαύρα να είναι ανυποψίαστα με το τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια. Ας δούμε πώς τελείωσε η παρτίδα. 18. Βη4 + Ρθ7 19. Πζ3 ε5 20. Πθ3 + Βθ6 21. Πθ6 + Ρθ6 22. Βδ7 Αζ6 23. Ββ7 και τα μαύρα εγκαταλείπουν.

Η παρτίδα αυτή εντυπωσίασε το σκακιστικό κόσμο και για αυτό δε λείπει από κανένα βιβλίο που αναφέρεται σε συνδυασμούς. Αλλά και σήμερα ακόμα, μετά από 118 χρόνια, η παρτίδα αυτή του Λάσκερ εξακολουθεί να εντυπωσιάζει με τη σαφήνεια και την αποτελεσματικότητα του συνδυασμού της. Ολα είναι καθαρά σαν κρύσταλλο.

Αν εξετάσουμε τη θέση (βλέπε διάγραμμα α' μέρους 19.9.10) μετά από 14. Ιθ5 Ιθ5, θα δούμε πως οι προϋποθέσεις του συνδυασμού ήταν: α) Η ύπαρξη των λευκών αξιωματικών στις διαγώνιες β1-θ7 και α1-θ8. β) Η ανεπαρκής άμυνα του μαύρου βασιλιά, βασικά η απουσία του Ιζ6. γ) Η δυνατότητα να θυσιαστούν οι δύο αξιωματικοί στο «θ7» και στο «η7». δ) Η δυνατότητα να ενισχυθεί η επίθεση των λευκών μετά τις θυσίες, με συμμετοχή και άλλων λευκών κομματιών που οδηγεί σε ματ ή σε κέρδος υλικού μεγαλύτερο από αυτό που θυσιάστηκε.

Ηταν φανερό ότι ο συνδυασμός του Λάσκερ δεν ήταν μία ειδική περίπτωση (όπως π.χ. ο συνδυασμός του Αντερσεν στην παρτίδα του με τον Ντιφρέν, γνωστή ως «πάντα ανθισμένη»), αλλά κάτι πιο γενικό, κάτι που θα μπορούσε να επαναληφθεί και σε άλλη παρτίδα, σε θέσεις όπου θα υπάρχουν οι παραπάνω προϋποθέσεις. (Συνεχίζεται)