Στο φόντο της αβάσταχτης ακρίβειας που επιβάλλουν τα ντόπια και ξένα μονοπώλια, που λεηλατούν τα πενιχρά λαϊκά εισοδήματα, στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς» και του «ανταγωνισμού», η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας επιδίδεται σε ένα απολύτως αποπροσανατολιστικό δήθεν κυνήγι των ...«κακών» πολυεθνικών, που πουλάνε τα προϊόντα τους ακριβότερα στην Ελλάδα απ' ό,τι σε άλλες χώρες.

Χτες πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο σύσκεψη υπό τον υπουργό Μ. Χρυσοχοΐδη με τη συμμετοχή του υφυπουργού Ντ. Ρόβλια, του γενικού γραμματέα Εμπορίου, του ειδικού γραμματέα της Υπηρεσίας Εποπτείας της Αγοράς και του προέδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού, με αντικείμενο, όπως έγινε γνωστό, τις τιμές στις οποίες πουλάνε πολυεθνικά μονοπώλια 70 προϊόντα και υπηρεσίες. Ο υπουργός ζήτησε από τα στελέχη του υπουργείου και τον πρόεδρο της Επιτροπής Ανταγωνισμού να προχωρήσουν σε κοστολογικούς ελέγχους και συλλογή στοιχείων σχετικά με τη διαμόρφωση των τιμών σ' αυτά τα προϊόντα, μεταξύ των οποίων τρόφιμα, απορρυπαντικά, καλλυντικά κ.ά. κάποια από τα οποία διακινούνται - ελέγχονται σχεδόν ολοκληρωτικά από πολυεθνικές, σε ποσοστά που ξεπερνούν ακόμα και το 80%.

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση το μόνο που φαίνεται ότι αποφάσισε είναι η ...χαρτογράφηση μιας πραγματικότητας, που είναι γνωστή στη χώρα μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ειδικά μετά την εγκατάσταση στη χώρα γνωστών πολυεθνικών, οι οποίες διαθέτουν στην αγορά τα ίδια ακριβώς είδη σε διάφορες χώρες, με εντελώς διαφορετικές τιμές, που στην περίπτωση της δικής μας αγοράς είναι σχεδόν πάντα ακριβότερες. Με αυτή την έννοια τίποτα θετικό δεν προμηνύεται για τους εργαζόμενους, αφού στόχος τελικά των κυβερνώντων είναι να αμβλύνουν τη λαϊκή αγανάκτηση που προκαλούν τα αλλεπάλληλα κύματα ανατιμήσεων.

Παρόμοιοι έλεγχοι που έγιναν και στο παρελθόν ουδέποτε οδήγησαν σε κάποιον έλεγχο ή συγκράτηση των τιμών, πολύ περισσότερο σε μειώσεις τιμών, δεδομένου ότι ο στόχος ποτέ δεν ήταν αυτός. Και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, στο βαθμό που έγνοια και της προηγούμενης και της σημερινής κυβέρνησης είναι η προστασία των επιχειρηματικών κερδών. Δε χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλάβει ότι, με δεδομένη την ασκούμενη πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, δεν μπορεί να υπάρχει πολιτική ελέγχου των τιμών. Χρόνια τώρα, ακόμα και «οι πέτρες», κατά τη λαϊκή ρήση, ξέρουν ποιες είναι οι πολυεθνικές που μονοπωλούν συγκεκριμένα προϊόντα και κλάδους.