ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ: «Χωρίς εργασιακό αύριο, όλο και μεγαλύτερα στρώματα εργαζομένων αναγκάζονται να κυνηγούν το μεροκάματο με κάθε τρόπο, για να επιβιώσουν. Χωρίς ωράρια, ασφάλιση, δικαιώματα. Οι προσλήψεις γίνονται με ημερήσιες, ακόμη και με ωριαίες συμβάσεις! Με καθεστώς 24ωρης λίστας. Χωρίς έγγραφες δεσμεύσεις, εκτός και αν πρόκειται για αποποιήσεις δικαιωμάτων προς όφελος της εργοδοσίας. Φύλακες τραπεζών και νυχτερινών κέντρων, σερβιτόροι ακριβών ξενοδοχείων, νοσηλευτές, νυχτοφύλακες, συνοδοί χρηματαποστολών... Στην αναμονή για 20-25 ευρώ. Πολλοί απόφοιτοι ΑΕΙ. Δουλεύουν και τις Κυριακές. Πηγαίνουν στην επαρχία το πρωί και επιστρέφουν το βράδυ. Υπογράφουν σε λευκά χαρτιά» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Η ΕΓΝΟΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ: «Δεν γνωρίζουμε αν είναι σκληρός ο νόμος που απαγορεύει το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους, αλλά είναι νόμος. Και οι νόμοι σε μια δημοκρατική πολιτεία εφαρμόζονται χωρίς εκπτώσεις και περικοπές. Ισχύουν σε ολόκληρη την επικράτεια, 365 μέρες τον χρόνο. Ακόμη κι όταν γίνονται δημοτικές εκλογές. Αν η κυβέρνηση σέβεται στοιχειωδώς τη δημοκρατία, οφείλει να απαντήσει άμεσα στην "ανταρσία" των καταστηματαρχών εφαρμόζοντας τον νόμο μέχρι κεραίας. Και αν οι κατά τόπους δημοτικές αστυνομίες κάνουν τα στραβά μάτια για ψηφοθηρικούς λόγους, η ΕΛ.ΑΣ. μπορεί να επιβάλει αυτό που με δημοκρατικό τρόπο ψήφισε η Βουλή. Η ανομία δεν μπορεί να γίνεται κανόνας σ' αυτήν τη χώρα» (το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΙ Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ: «Προσκόμματα, υπαναχωρήσεις, δεύτερες και τρίτες σκέψεις κάθε τόσο και η απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους δεν λέει να εφαρμοσθεί. Ούτε τον απλούστερο νόμο που σκοπό έχει την προστασία της δημόσιας υγείας δεν μπορεί να εφαρμόσει το δύσμοιρο ελληνικό κράτος. Πώς αλήθεια θα επιτύχει άλλα κι άλλα, πιο σύνθετα και πιο απαιτητικά;» (κύριο άρθρο και στο ΒΗΜΑ).