Να αποκρύψει τις διαχρονικά μεγάλες ευθύνες του κόμματός του για τη στήριξη κομβικών αντιλαϊκών επιλογών και το «νήμα» που τις συνδέει με την πολιτική που αποτυπώνεται στο μνημόνιο, προσπάθησε και χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο Βόλο. Κατά τα αναμενόμενα, ξιφούλκησε εναντίον του μνημονίου, χωρίς να πει μια λέξη για τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική της ΕΕ και της κυβέρνησης - αναπόσπαστο τμήμα της οποίας είναι το μνημόνιο -, που υλοποιείται σε όλες τις χώρες-μέλη της ευρωένωσης.

Στην προσπάθειά του να βγάλει «λάδι» αυτή τη στρατηγική, απέδωσε την «ασυδοσία στον ιδιωτικό τομέα» και την προσπάθεια να βγει η πλουτοκρατία αλώβητη απ' την κρίση «σε μια λογική που δεν μπορούμε να την ανεχτούμε». Αποκαλυπτικός ήταν ο Αλ. Τσίπρας και στο ζήτημα για τον ποιο δρόμο ανάπτυξης υπερασπίζεται το κόμμα του, όταν αναφερόμενος στον Αστακό περιόρισε την κριτική του στην «ανομία και ασυδοσία» επενδυτών - κυβέρνησης, για να προσθέσει ότι «προφανώς και χρειάζονται επενδύσεις στη χώρα, ιδιαίτερα δημόσιες επενδύσεις, παραγωγικές επενδύσεις και ιδιωτικές θα λέγαμε, όμως δεν μπορεί σ' αυτή τη χώρα να καταστρατηγούμε το Σύνταγμα και τους νόμους».

Μιλώντας για την «εναλλακτική πρόταση» του ΣΥΝ, εστίασε σε τέσσερα σημεία, ενδεικτικά μιας πολιτικής διαχείρισης του συστήματος: «Αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Ασφάλιση κοινωνική. Αναδιανομή του πλούτου και ανάπτυξη». Επεξηγώντας, ζήτησε από την κυβέρνηση «να απαιτήσει από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δανεισμό με άλλους όρους και επιμήκυνση βεβαίως της αποπληρωμής και διαγραφής μέρους του χρέους». Τέλος, χρέωσε στην κυβέρνηση έλλειψη «πυγμής και αυτοπεποίθησης» (!), εισηγούμενος προφανώς τη σαθρή άποψη ότι μια άλλη καπιταλιστική κυβέρνηση, με «πυγμή» και «αυτοπεποίθηση», θα μπορούσε να δώσει απάντηση στην κρίση του συστήματος από φιλολαϊκή σκοπιά.