«Σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών - μελών όσον αφορά την ευελιξία του χρόνου εργασίας» εντοπίζει η Κομισιόν που σε ανακοίνωσή της σημειώνει: «Η Δανία, η Σουηδία, η Γερμανία, η Φινλανδία και η Νορβηγία έχουν να επιδείξουν σχετικά καλά αποτελέσματα όσον αφορά την ευέλικτη οργάνωση του χρόνου εργασίας. Στις χώρες αυτές, λίγο περισσότερο από τους μισούς εργαζόμενους χρησιμοποιούν κάποια μορφή ευελιξίας όσον αφορά το χρόνο εργασίας». Πανηγυρίζουν δηλαδή επειδή πάνω από πέντε στους δέκα εργαζόμενους δεν έχουν σταθερό χρόνο εργασίας. Δηλαδή, μπορεί, τη μια μέρα να δουλεύουν 4 ώρες και την άλλη 12 ώρες. Δηλαδή, σμπαραλιάζεται η σωματική και ψυχική τους υγεία. Σμπαραλιάζεται η προσωπική και οικογενειακή τους ζωή. Και για να επιβάλει την κατάργηση της σταθερής εργασίας παντού, το ευρωενωσιακό κεφάλαιο στοχοποιεί αποφασιστικά τις κατακτήσεις των εργαζομένων, που διατηρούνται ακόμα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Δεν είναι τυχαία η γκρίνια της Κομισιόν για την κατάσταση που επικρατεί σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Η ευελιξία προχωρά στη βόρεια και δυτική Ευρώπη «ενώ στην Ουγγαρία, τη Λιθουανία, την Τσέχικη Δημοκρατία, την Εσθονία, τη Βουλγαρία, τη Σλοβακία, τη Σλοβενία και τη Ρουμανία, επικρατεί η παραδοσιακή βδομάδα των 40 ωρών»...