Γ. ΨΑΡΙΑΝΟΣ, υποψήφιος περιφερειάρχης της «Δημοκρατικής Αριστεράς» του Φ. Κουβέλη που στο Δήμο Αθήνας συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ, σχετικά με τα κονδύλια της περιφέρειας, είπε: «Ενας περιφερειάρχης μπορεί πλέον να κάνει σχεδόν τα πάντα. Αρκεί να θέλει να κάνει τα καλύτερα προς το δημόσιο συμφέρον. Αν κάποιοι Ελληνες ή ξένοι θέλουν να επενδύσουν, πρέπει να τους κρεμάσουμε, να τους εκτελέσουμε ή να τους ανασκολοπίσουμε;» (Βήμα, 26/9/2010). Με τους μεγαλοεπιχειρηματίες ο κύριος ο αριστερούτσικος ΠΑΣΟΚος. Αλλωστε όχι μόνο συμφωνεί με τον «Καλλικράτη», «το σχέδιο "Καλλικράτης" είναι σε σωστή κατεύθυνση με λάθος σχεδιασμό και εφαρμογή και δεν θα λειτουργήσει εάν δεν υπάρξουν αλλαγές», είπε, αλλά συμφωνεί και με τη μείωση των κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό. «Οσο για τη μείωση των κονδυλίων, ας κλείσουμε πρώτα τις μαύρες τρύπες που τα καταπίνουν....» (Αυγή, 10/10/2010). Ο,τι και η κυβέρνηση δηλαδή. Για το β' γύρο, ο Γρ. Ψαριανός είπε: «...Ξέρουμε ότι θα ψηφίσουν κατά συνείδηση. Αν δεν είμαστε στον δεύτερο γύρο, εγώ προσωπικά θα ψηφίσω το μη χείρον....» (Αυγή, 10/10/2010). ΠΑΣΟΚ δηλαδή.

Φ.ΚΟΥΒΕΛΗΣ:«Την Κυριακή 7 Νοεμβρίου, ψηφίζουμε για αυτοδιοίκηση, για δημάρχους και περιφερειάρχες. Δεν ψηφίζουμε για κυβέρνηση και υπουργούς. Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ επιμένει ότι η στρατηγική της πόλωσης δεν οδηγεί πουθενά. Εχει κουράσει τους πολίτες. Ο Αντώνης Σαμαράς έπληξε με τη "γραμμή" του ανεπανόρθωτα τον χαρακτήρα των επικείμενων εκλογών και ο Γιώργος Παπανδρέου αυτοεγκλωβίστηκε στην ίδια κατεύθυνση και την τροφοδότησε με τις απειλές του για πρόωρες εκλογές. Το φθαρμένο πολιτικό σύστημα στις "δόξες" του και πάλι, επιδιώκει την αναπαλαίωσή του στη βάση του δικομματισμού».

Είναι φανερή η αγωνία του Φ. Κουβέλη, προέδρου της «Δημοκρατικής Αριστεράς» για το τι μέλλει γενέσθαι, όταν η «αναπαλαίωση» συντελεστεί, αν θα υπάρχει σ' αυτήν ρόλος για το κόμμα του και ποιος θα είναι αυτός. Μέμφεται το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, όχι για την αντιλαϊκή τους πολιτική, ίσα ίσα ζητά απ' τον λαό να προσέλθει στην κάλπη αφήνοντας την οργή και τη δυσαρέσκεια που αυτή του προκαλεί «σπίτι». Να ψηφίσουν δηλαδή όχι με κριτήριο αυτή την πολιτική και τις συνέπειές της όπως τραγικά τις βιώνει, αλλά με κριτήρια ανώδυνα για το σύστημα, που θα αποδειχτούν όμως επώδυνα για τον λαό αν παρασυρθεί από τέτοια κελεύσματα. Μέμφεται τα δύο κόμματα, αλλά όχι για τους αντιλαϊκούς τους σχεδιασμούς που στοχεύουν στο να διατηρήσουν εγκλωβισμένες πλατιές λαϊκές δυνάμεις, να μην κάνουν αυτές το βήμα της χειραφέτησης. Αλλά για το ότι η αναπαλαίωση επιδιώκεται στη βάση του δικομματισμού. Κάτι που σημαίνει ότι δεν θα περισσέψει χώρος για άλλες πρόθυμες δυνάμεις, όπως το κόμμα του.

Είμαστε όμως βέβαιοι ότι δεν έχει λόγους ανησυχίας. Το σύστημα ξέρει να αναγνωρίζει «αξίες» και «υπηρεσίες».