ΚΡΥΒΟΥΝ ΛΟΓΙΑ: «Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς γιατί η κυβέρνηση επιμένει σε μία παρελκυστική λογική, όταν και ο τελευταίος πολίτης ψυχανεμίζεται αυτά που έρχονται (...) ολοένα και περισσότερα κυβερνητικά στελέχη ψιθυρίζουν στ' αφτιά δημοσιογράφων και άλλων ότι επίκεινται αποφάσεις που δεν δύναται να αναβληθούν για πολύ και που θα προκαλέσουν πραγματικό κοινωνικό σεισμό (...) μετράμε ώρες πριν από τις κάλπες του δεύτερου γύρου και κάθε τι που επιβαρύνει το δημόσιο αίσθημα είναι σαφές ότι πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες δραματικής ήττας των υποψηφίων της κυβερνητικής παράταξης» (η Ε. Τριανταφύλλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΥΠΟΚΛΟΠΗ ΨΗΦΟΥ: «Με δεδομένο ότι η δικαιολογημένη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος για τη σκληρή λιτότητα εκδηλώθηκε και καταγράφηκε, το ζητούμενο από τη μεθαυριανή κάλπη είναι να αναδειχθούν αυτοδιοικητικοί άρχοντες με σχέδιο και πρόγραμμα» (από το κύριο άρθρο στο ΕΘΝΟΣ).

ΠΑΡΙΣΤΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΗ: «Η Ελλάδα στα χάλια που βρίσκεται χρειάζεται μια κυβέρνηση αποφασισμένη να θυσιαστεί γι' αυτήν εξαντλώντας την εντολή της. Ο μοναδικός τρόπος για να γράψει Ιστορία ο πρωθυπουργός και να κερδίσει το σεβασμό των πολιτών είναι να γράψει στα παλιά του τα παπούτσια την επανεκλογή του και να μείνει όρθιος στη θύελλα» (από άρθρο στο ΒΗΜΑ)

ΚΑΙ ΣΤΗΝΟΥΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΑΜΠΟΥΛΑ: «Τώρα θα δοκιμαστεί η αντοχή του δικομματικού συστήματος εξουσίας, αλλά και θα φανεί η διάθεση ή μη του εκλογικού σώματος να στραφεί σε άλλες μη δοκιμασμένες λύσεις. Για να συμβεί αυτό, η οικονομική κρίση πρέπει να παίξει το ρόλο του καταλύτη. Αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αποτύχει να την ελέγξει το εκλογικό σώμα θα επιλέξει άλλο διαχειριστή ή ανατροπέα; Στην πρώτη περίπτωση η λύση είναι γνωστή. Αποτυχαίνει ο ένας του δικομματισμού, αναλαμβάνει ο άλλος. Στη δεύτερη περίπτωση η μόνη συγκροτημένη πολιτική δύναμη η οποία μπορεί να υποδεχθεί μεγάλα ποσοστά της δυσαρέσκειας είναι το ΚΚΕ. Μπορεί να επιλεγεί για ευρύτερο ρόλο πέραν εκείνου της αντιπολιτευτικής διαμαρτυρίας; Αυτό προϋποθέτει ότι μια μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος θα ενστερνιστεί τουλάχιστον μια βασική θέση του: ότι η χώρα πρέπει να βγει έξω από το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο εντός του οποίου κινείται επί δεκαετίες. Και να οδηγηθεί στην απομόνωση» (ο Γ. Καρελιάς στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).