«Βιωματική η σχέση με τα μέταλλα και τον άνθρωπο. Τέχνη βιομηχανική, σκληρή και παράλληλα εύπλαστη, δένει με τη μοράβια, τη σκουριά και την αρμύρα. Παντού, ορατός, και αόρατος, ο άνθρωπος. Υστερα ήρθε η τάξη που παράγει, ματώνει και παλεύει. Πλοία παλεύουν στο κύμα και οι άνθρωποι να παλεύουν τη ζωή. Και οι δύο στρατευμένοι να ζήσουν, ο ένας εξαρτημένος από τον άλλο, μέταλλα και χρώματα, φωνές και εκρήξεις, κραυγές και πίκρα και κάπου συχνά να παραμονεύει θάνατος. Ολα να γίνουν γρήγορα, ώρες ατέλειωτες στα αμπάρια και τα πλευρικά. Με μάτια καμένα, τα χείλη σκαμμένα και όλοι με του μόχθου τα χνάρια στα πρόσωπα...».

Τη σχέση των μετάλλων και των ανθρώπων ξεδιπλώνει με το χρωστήρα του ο εικαστικός Παναγιώτης Βαρελάς στην αναδρομική έκθεση έργων του, με τίτλο «Μετ'άλλων ανθρώπων έργο», που φιλοξενείται στον Πολυχώρο «Μάνος Λοΐζος» (245 Θηβών και Π. Ράλλη - πρώην Μηχανική Καλλιέργεια), στη Νίκαια. Μία σχέση που τη χαρακτηρίζει η προσπάθεια επιβολής των ανθρώπων στο τραχύ αυτό υλικό, αποτυπώνοντας πάνω στο μέταλλο την καθημερινότητα, τη δουλειά, τη ζωή, τον αγώνα και τα όνειρά τους. Οι άνθρωποι και τα μέταλλα αποτελούν σταθμό στην εικαστική διαδρομή του καλλιτέχνη, αποτέλεσμα της βιωματικής σχέσης και της άλλης ματιάς, πέρα από τη φόρμα και το χρώμα. Αυτοδίδακτος στη ζωγραφική, ο Π. Βαρελάς τραβά τον δικό του εικαστικό δρόμο. Ενας διαρκής πειραματισμός στα υλικά, στη σύνθεση, τη μορφή και το περιεχόμενο. Κάθε κέντρισμα αποτελεί και μια αφορμή για εικαστική ενασχόληση. Η ακουαρέλα, το πενάκι, τα παστέλ, το κάρβουνο, η σινική και η τέμπερα, τα λάδια, τα ακρυλικά, ο αερογράφος και οι μεικτές τεχνικές, οι σκόνες και οι κόλλες εναλλάσσονται σε κάθε δημιουργική προσέγγιση.

Εκεί, όπου το κύμα της σκουριάς ποτίζει τα πάντα και ο ήχος του μόχθου συναντά τη σιγανή μουρμούρα της θάλασσας, έρχεται ο χρωστήρας του δημιουργού για να δώσει «σάρκα και οστά» στο βογκητό της καρδιάς και στο αβάσταχτο αίσθημα της ζωής. Πρόσωπα σκαμμένα, με ανεξίτηλα τα σημάδια της σκληρής δουλειάς και του χρόνου. Φιγούρες που αιωρούνται στον γκρίζο φόντο, πολεμώντας τη σκουριά. Φλόγιστρο η ψυχή τους, τίμημα η ζωή τους στην πιο άγρια μορφή εργασίας, στα όρια ζωής και θανάτου. Δεμένα καράβια, που προσδοκούν, βουβά, τη μεγάλη στιγμή της περιπλάνησης. Ηχοι διαπεραστικοί μα και ψίθυροι ανθρώπινοι μέσα στις τεράστιες δεξαμενές και στα σκοτεινά αμπάρια.

Οπως σημειώνει ο ίδιος ο δημιουργός: «Ερχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με το παρθενικό ταξίδι των πλοίων και των ανθρώπων. Καλό ταξίδι γέννα. Καλό ταξίδι κουφάρι. Καλό ταξίδι Σπύρο...».

Και ύστερα έρχεται η τέχνη. «Πολλοί τη θεωρούν "όμορφη", στολίδι στο χώρο, "εύθυμη νότα" για να γαληνεύουν τα μάτια. Είναι μια κουβέντα και αυτή... Στα ναυπηγεία και τα καρνάγια όταν πας, πας σε άλλο κόσμο. Οταν φύγεις, κράτα την εικόνα που είδες, πες την με δικά σου λόγια, μα λόγια αληθινά».

«Ναι, η τέχνη αντανακλά την κοινωνική πραγματικότητα, τη συλλογική έκφραση και δράση, χωρίς ευρυγώνιους φακούς και παραμορφώσεις. Την αλήθεια δεν τη λες μόνο, μπορείς και να την γράφεις. Και όταν την γράφεις γίνεται κτήμα και άλλων κι εκεί βρίσκεται η ομορφιά των συνδημιουργών, αυτό που με τρεις λέξεις προσδιορίζεται "Μετ΄άλλων ανθρώπων έργο"».

Ο Παναγιώτης Βαρελάς γεννήθηκε στον Αγιο Γεώργιο Λιβαδειάς το 1959, όπου και τελείωσε το Δημοτικό, συνεχίζοντας το Γυμνάσιο στη Λιβαδειά. Στη συνέχεια, φοίτησε στο Τμήμα Σχεδιαστών της ΣΕΛΕΤΕ. Το 1982 εργάστηκε στον «Οδηγητή». Οι δημιουργικές και εικαστικές του ανησυχίες εκφράστηκαν στην εφημερίδα μέσα από δεκάδες εξώφυλλα, με εικονογραφήσεις αφιερωμάτων, σκίτσα κ.ά. Σχεδίασε πολιτικές αφίσες, εξώφυλλα βιβλίων και δεκάδες έντυπα πολιτικής επικοινωνίας.

Η εξέλιξη της τυπογραφίας, της λιθογραφίας και της αναδυόμενης ψηφιακής τεχνολογίας τού έδωσαν τη δυνατότητα να αναπτύξει ένα δικό του τρόπο να βλέπει τα εικαστικά πράγματα και το ρόλο τους στην επικοινωνία γενικότερα. Η δυναμική είσοδος της offset στις εκτυπώσεις, τον έφερε πιο κοντά στην αναζήτηση νέας μορφής στη χρήση του χρώματος, του σύγχρονου lay out στη σελιδοποίηση των εντύπων, των εφημερίδων και γενικότερα των εκδόσεων.

Το 1986 μπαίνει στο χώρο της διαφήμισης και της επικοινωνίας. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη βιομηχανική επικοινωνία και τα προϊόντα τους, σχεδιάζοντας μηνιαία ειδικά περιοδικά, εικονογραφώντας το μηνιαίο περιοδικό για παιδιά «Χαμόγελα και Γνώσεις», ενώ τη δεκαετία που διανύουμε σχεδίασε την αρχιτεκτονική των site για μεγάλες εταιρείες.