Η λεηλασία του Δημοσίου, η κατάργηση υπηρεσιών του ώστε να προσφέρονται πλέον από ιδιώτες, η «εξόντωση» του κοινωνικού κράτους και με πρόσθετες περικοπές στις νοσοκομειακές και φαρμακευτικές δαπάνες και η διοχέτευση των πόρων που θα προκύψουν για τη χρηματοδότηση των μεγάλων επιχειρηματικών σχεδίων, είναι αυτά που απαιτεί ο ΣΕΒ μετά την αξίωση για απολύσεις στο Δημόσιο. Το υπόμνημα με τις προτάσεις του για «εσωτερική αναδιάρθρωση του μνημονίου», κατατέθηκε την Τετάρτη, στη συνάντηση που είχε στις Βρυξέλλες ο πρόεδρός του Δ. Δασκαλόπουλος με τον επίτροπο Ο. Ρεν. Χτες, στη συνάντηση του ΣΕΒ με την τρόικα στην Αθήνα, ζητήθηκαν διευκρινίσεις επί του υπομνήματος. Βασικός στόχος των μεγαλοεπιχειρηματιών παραμένει η επιτάχυνση των «διαρθρωτικών αλλαγών», που περιλαμβάνουν όχι μόνο διαχρονικές ρυθμίσεις που θα διασφαλίζουν την επιχειρηματική ασυδοσία, αλλά και ριζικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς, που θα καταδικάζουν στην εξαθλίωση τους εργαζόμενους. Παρ' όλα αυτά, πολλά από τα αιτήματά τους εμφανίζονται να ικανοποιούνται από όσα προβλέπονται στην εισηγητική έκθεση για τον νέο κρατικό προϋπολογισμό που παρουσιάστηκε χτες.

Οι Ελληνες κεφαλαιοκράτες απαιτούν ταχύτητα στη λήψη των μέτρων και μηχανισμό ελέγχου για την τήρηση της εφαρμογής του μνημονίου, συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και ποσοτικούς στόχους. Με την παρέμβασή τους, ζητούν «μείωση του όγκου και του παρεμβατισμού του Κράτους» και ευνοϊκές συνθήκες για την επιχειρηματικότητα, ώστε να «ανθίσει». Σ' αυτήν τη βάση αξιώνουν:

• Επιτάχυνση του ανοίγματος όλων των αγορών και επαγγελμάτων, απάλειψη των ελλειμμάτων όλων των δημόσιων επιχειρήσεων, δραστική μείωση της «σπάταλης» νοσοκομειακής και φαρμακευτικής δαπάνης.
• Μηχανισμό ελέγχου που θα σιγουρέψει ότι οι μεταρρυθμίσεις σχεδιάζονται, ολοκληρώνονται και εφαρμόζονται σύμφωνα με τις προδιαγραφές και το αυστηρό χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί και πάντως μέσα στην επόμενη διετία.
• Αυστηρό χρονοδιάγραμμα και ποσοτικούς στόχους για τον περιορισμό της δημόσιας «σπατάλης».

Απαιτούν, επίσης, τη λήψη μιας σειράς «μέτρων - σοκ» για την «ανάπτυξη» που περιορίζονται σε ασύστολη χρηματοδότηση των ίδιων και των συνεταίρων τους τραπεζιτών, όπως:

• Την απορρόφηση του πακέτου των 25 δισ. ευρώ από τις τράπεζες.
• Την εξασφάλιση πόρων για την επιστροφή ΦΠΑ και εξόφληση χρεών και εκκρεμούντων τιμολογίων προς τον ιδιωτικό τομέα.
• Τη διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ευνοϊκών κριτηρίων για τη χρηματοδότηση μεγάλων έργων (ιδιωτικού και δημόσιου τομέα).
• Το σχεδιασμό ενός χρηματοδοτικού προγράμματος για μεγάλα έργα που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη, αλλά κινδυνεύουν να ξεμείνουν από κεφάλαια.
• Τον προσδιορισμό ενός ελάχιστου ύψους για τον ΠΔΕ και την ποιοτική εξέτασή του και αναβάθμισή του.

Επιπρόσθετα ζητούν μέτρα «έκτακτης ανάγκης», που περιλαμβάνουν νέες απαλλαγές τους, την ώρα που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα υποφέρουν από τη λιτότητα, όπως:

• Μείωση της φορολογίας στα μερίσματα.
• Επιτάχυνση των αποσβέσεων για νέες επενδύσεις.
• Δημιουργία ενός ολοκληρωμένου πλαισίου για την ίδρυση και φορολογία εταιρειών συμμετοχών.
• Σημαντική επιτάχυνση όλων των ιδιωτικοποιήσεων με την εξασφάλιση ότι τα έσοδα θα χρησιμοποιηθούν για τη μείωση του χρέους.
• Χρήση ιδιωτικών εταιρειών για την παροχή υπηρεσιών του Δημοσίου (outsourcing).
• Οριστικοποίηση των προδιαγραφών και την προκήρυξη διεθνών διαγωνισμών για 3-5 μεγάλα έργα που για καιρό τώρα βρίσκονται στο στάδιο του σχεδιασμού.

Ακόμη περισσότερο, οι μεγαλοβιομήχανοι και μεγαλοεπιχειρηματίες θέλουν να συμμετέχουν «καθοριστικά» στο μηχανισμό εποπτείας και συντονισμού του «αναπτυξιακού σχεδίου».

Στο υπόμνημά τους διαπιστώνουν ότι «η κοινωνία και ιδιαίτερα οι οικονομικά ασθενέστεροι, δεν αντέχει ούτε άλλες περικοπές μισθών και συντάξεων, ούτε άλλους φόρους», επισημαίνοντας τον κίνδυνο μια αύξηση των φόρων να φέρει ελάχιστα ή και καθόλου νέα έσοδα, ενώ η πρόσθετη περικοπή μισθών και συντάξεων να σπρώξει την οικονομία βαθύτερα στην ύφεση και να προκαλέσει «κοινωνική αναταραχή». Ουσιαστικά ζητούν να ξεκινήσει εντατικά η νέα φάση του μνημονίου.