Οι αναθεωρητές, με επικεφαλής τον Παρτσαλίδη, αποσπάστηκαν και έφτιαξαν την «Ενωτική Κεντρική Επιτροπή», η οποία με γράμμα της καλούσε να συμπαραταχτεί μαζί της η πλειοψηφία του «Γραφείου Εσωτερικού», που ευνόησε τη διάσπαση, ξεχώρισε τη θέση του και προσπαθούσε να περάσει στις Οργανώσεις του Κόμματος στο εσωτερικό της χώρας το φραξιονισμό και αναθεωρητισμό της...

Το γράμμα που αναφέρω πιο πάνω, του Παρτσαλίδη προς τον Δρακόπουλο, είχε πέσει στα χέρια του Γιάννη Γιάνναρη. Οταν το πήρε, συναντηθήκαμε και μου το διάβασε. Του είπα ότι πρέπει να το στείλει έξω στο ΠΓ...

Εμείς από δω στέλναμε την «Αδούλωτη Αθήνα» και ο Ρ/Σ η «Φωνή της Αλήθειας» μετέδιδε τα υλικά της.

Το φύλλο, μετά την 12η Ολομέλεια, της «Αδούλωτης Αθήνας» είχε και τις θέσεις της ΚΟΑ για αποδοχή των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας και συμπαράταξη με την ΚΕ του Κόμματος και το ΠΓ, που αναγνώριζε ως μόνα καθοδηγητικά όργανά της, με βάση το Καταστατικό του Κόμματος, που επισημαίνει το γεγονός ότι το ΠΓ καθοδηγεί απευθείας την ΚΟΑ...

Ο Δρακόπουλος χρησιμοποιούσε μια ομάδα νεολαίους, έβγαζε ένα έντυπο με τίτλο «Ελεύθερη Ελλάδα» και ήταν το μόνο παράνομο έντυπο μέχρι που κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη 1967 η «Αδούλωτη Αθήνα»...

Σύντομα, το Γραφείο της ΚΟΑ κατάφερε και έλυσε τα δύσκολα προβλήματα και φυσικά με την έκδοση της «Αδούλωτης Αθήνας» μπόρεσε και συσπείρωσε τις κομματικές δυνάμεις. Και τούτο, γιατί υπήρχαν δυνάμεις που δεν πειθάρχησαν στην απόφαση της 8ης Ολομέλειας του 1958, δεν αυτοδιαλύθηκαν, και αποτέλεσαν τον πυρήνα στη συγκρότηση Κομματικών Οργανώσεων στην περίοδο της δικτατορίας.

Με την «Αδούλωτη Αθήνα» βγήκε στο προσκήνιο η γενικότερη παρουσία, αγωνιστική, πολιτική και η δράση της ΚΟΑ, ενώ ο Ρ/Σ της «Φωνής της Αλήθειας» την πρόβαλε, αφού η ΚΟΑ ήταν και είναι η μεγαλύτερη κομματική οργάνωση του ΚΚΕ.

Ετσι έπαψε πια το μονοπώλιο της πληροφόρησης του λαού από το έντυπο του Δρακόπουλου και του «Γραφείου Εσωτερικού»...

Η σπουδαιότητα της παραπάνω εκδοτικής μας επιτυχίας φάνηκε από την 12η Ολομέλεια (Φλεβάρης 1968) και την έκδοση του «Ριζοσπάστη», που βγήκε και κυκλοφόρησε μέσω ενός εφεδρικού μηχανισμού της ΚΟΑ...

Μας προβλημάτισε σοβαρά η έκδοση του «Ριζοσπάστη» και καταλήξαμε πως το Γραφείο της ΚΟΑ πρέπει να προχωρήσει γρήγορα στην έκδοση του «Ριζοσπάστη» πριν βγάλει ο Δρακόπουλος. Φυσικά, δεν ήταν εύκολο σ' αυτόν να προχωρήσει, δεν είχε μηχανισμό καθόλου, ούτε και δύναμη.

Στην σ. Τζένη εξήγησα το δρομολόγιο Ρώμη - Παρίσι - Βουδαπέστη και κατά καλή τύχη ο σ. Γραμματέας της ΚΝΕ Ιταλίας, που συνάντησε την Τζένη, τη βοήθησε πώς θα πάει για να συναντήσει το Πολιτικό Γραφείο.

Τελικά, η Τζένη πήρε τα υλικά και έφυγε. Την άλλη κιόλας μέρα έφυγε για το Παρίσι και πήγε κατευθείαν στην «Ουμανιτέ». Την υποδέχτηκαν με συγκίνηση και την έφεραν σε επαφή, πολύ σύντομα, με αντιπρόσωπο του ΚΚΕ, ο οποίος αμέσως φρόντισε και την έστειλε στη Βουδαπέστη και συνάντησε τον Κ. Κολιγιάννη, τον Λ. Στρίγκο κ.ά. Το ΠΓ τη δέχτηκε με συγκίνηση. Οταν είδαν τον «Ριζοσπάστη», δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τα δάκρυά τους.

Η αποστολή της Τζένης είχε στεφθεί με πλήρη επιτυχία.

Στο σημείωμα που είχα στείλει στο ΠΓ ζητούσα να δοθεί ο «Ριζοσπάστης» αμέσως στο Ρ/Σ «Φωνή της Αλήθειας», για να βεβαιωθούμε για την επιτυχία της αποστολής και την τύχη της κοπέλας. Και να στείλουν χρήματα.

Ο Ρ/Σ από την επομένη της επαφής της Τζένης με το ΠΓ άρχισε να μεταδίδει και την είδηση της παράνομης κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη» στην Ελλάδα και το περιεχόμενό του, που ομολογουμένως ορισμένα σημεία του ήταν πολύ αιχμηρά ενάντια στην προβοκατόρικη συμπεριφορά απέναντι στο Κόμμα από τους φραξιονιστές - αναθεωρητές.