Το κείμενο του Γιάννη Ρίτσου, με γλώσσα ποιητική αλλά και τολμηρή, χειρίζεται το ζήτημα του σαρκικού πάθους μεταξύ ταξικά αντίθετων ανθρώπων. Η μεγαλοαστή Ευδοκία μισεί ταξικά τον Μανωλιό, αλλά μην μπορώντας να αντισταθεί στην ομορφιά και δύναμή του, υπομένει τα πάντα για να μην τον χάσει. Εκείνος, μεθυσμένος από την «εξουσία» που ασκεί πάνω της, αλλά και σπρωγμένος από ταξικό μίσος, θέλει να την υποτάξει ολοκληρωτικά. Ετσι ξεκινά το μαρτύριο της Ευδοκίας, που θα βρει τη δύναμη να αντιδράσει στην καταστροφική μανία του Μανωλιού, όταν θα είναι πλέον πολύ αργά.