Κόβουν και ράβουν στην υπηρεσία των κεφαλαιοκρατών | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

Κόβουν και ράβουν στην υπηρεσία των κεφαλαιοκρατών

«Ο παραδοσιακός τύπος σύμβασης εργασίας πλήρους απασχόλησης για αόριστο χρόνο σε συγκεκριμένο εργοδότη, με σταθερό ωράριο και σταθερό μισθό, έπαψε να είναι κυρίαρχος (...) Οι ευέλικτες σχέσεις εργασίας ανθούν. Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης οι συμβάσεις έργου, μερικής απασχόλησης, προσωρινής απασχόλησης, δανεισμού εργαζομένων, ορισμένου χρόνου, τηλεργασίας, ετοιμότητας εργασίας ή εργασία μετά από κλήση ή τηλε-ετοιμότητα ή συνδυασμός αυτών, συνιστούν τη νέα πραγματικότητα στην αγορά εργασίας», (σ.σ. απόσπασμα από την εισηγητική έκθεση που έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προωθώντας το νόμο για τις ευέλικτες μορφές εργασίας το Μάρτη του 2010, οι υπογραμμίσεις δικές μας).

«Είναι αντιδεοντολογικό και αντιδημοκρατικό εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας, αλλά και υπό καθεστώς "ομηρίας" που προσλαμβάνονται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και που πολύ πιθανόν μετά από δύο, τέσσερις ή οχτώ μήνες να μην εργάζονται καν στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, να διαμορφώνουν συνδικαλιστικές πλειοψηφίες για το σύνολο των εργαζομένων και με ορίζοντα τριετίας», (σ.σ. απόσπασμα από ανακοίνωση της ΠΑΣΚΕ στις 23 Δεκέμβρη 2010).

* * *

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ λέει καθαρά και ξάστερα ότι σήμερα η κυρίαρχη μορφή απασχόλησης είναι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, δηλαδή η πλειοψηφία των εργαζομένων βρίσκεται εκτός καθεστώτος πλήρους απασχόλησης. Η ΠΑΣΚΕ ΟΤΑ καθαρά και ξάστερα προβάλλει το επιχείρημα ότι αυτή η πλειοψηφία των εργαζομένων πρέπει να στερείται το δικαίωμα της συνδικαλιστικής δράσης με πλήρη δικαιώματα.

Δε χρειάζεται καν να αναφερθούμε στα αστεία επιχειρήματα περί διαμόρφωσης συνδικαλιστικών πλειοψηφιών (από ποιον άραγε;). Σημασία έχει το εξής:

Οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου κόβουν, ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός ράβει. Οι πρώτες διαμορφώνουν τους όρους δραματικής συρρίκνωσης της μόνιμης και σταθερής απασχόλησης και γιγάντωσης των στρατιών ευέλικτων φθηνών εργαζομένων χωρίς δικαιώματα. Ο δεύτερος φροντίζει να βάζει εμπόδια στη συνδικαλιστική, συλλογική τους δράση, ώστε να μην αμφισβητούν και κυρίως να μην οργανώνονται ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, να υποτάσσονται στις ανάγκες των κεφαλαιοκρατών. Οι δυνάμεις αυτές έχουν ήδη γραφτεί στις σελίδες της συνδικαλιστικής ιστορίας με μαύρα γράμματα.

Χ. Μ.