Για αποτυχημένη διαχείριση της οικονομικής κρίσης κατηγορεί την κυβέρνηση η ηγεσία της ΝΔ, προκρίνοντας στο λαό τη δική της διαχειριστική πρόταση, με στόχο να συγκαλύψει ότι με το ΠΑΣΟΚ μοιράζονται την ίδια στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου.

Μάλιστα, η ΝΔ εντοπίζει και κλυδωνισμούς στο εσωτερικό της κυβέρνησης και στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, που τους αποδίδει στην υποτιθέμενη «αποτυχία» της να αντιμετωπίσει την κρίση, παρά κι ενάντια στην πραγματικότητα μιας κυβέρνησης αποφασισμένης ενιαία να τσακίσει κάθε δικαίωμα του λαού και μιας κοινοβουλευτικής ομάδας που στηρίζει τον πυρήνα κάθε σχετικής απόφασης.

Η ΝΔ εγκαλεί την κυβέρνηση για «τις αλλεπάλληλες επικαιροποιήσεις του Μνημονίου, που επιβάλλουν νέα επώδυνα μέτρα ώστε να καλυφθούν οι άπιαστοι στόχοι από τα προηγούμενα», για «την εμφανή έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης σε μέτρα», για «την έκρηξη της ανεργίας», όταν είναι η ίδια που προτείνει αλλεπάλληλα πακέτα φιλομονοπωλιακών μέτρων, ενισχυτικά σ' αυτά που προωθούν κυβέρνηση και τρόικα.

Στο ίδιο πνεύμα, καταλογίζει στην κυβέρνηση «εμφανή και ομολογούμενη αδυναμία των κυβερνητικών στελεχών να ανταποκριθούν στην κρισιμότητα της κατάστασης», βλέπει σαν «μοιραίο» τον υπουργό Οικονομικών και διαπιστώνει «ερασιτεχνισμό» και «αναποτελεσματικότητα» στην προώθηση της βάρβαρης πολιτικής της.

Επιχαίροντας για το γεγονός ότι η κυβέρνηση υιοθετεί πολλά από τα αντιδραστικά μέτρα που η ίδια βάζει στην ατζέντα για λογαριασμό της αστικής τάξης, η ΝΔ δηλώνει δικαιωμένη για την «υπεύθυνη κριτική της». Ταυτόχρονα, προσπαθεί να εγκλωβίσει λαϊκές συνειδήσεις στο καπιταλιστικό «μονόδρομο» που υπηρετεί μαζί με το ΠΑΣΟΚ, λέγοντας: «Ο δρόμος για την υπέρβαση της κρίσης είναι ένας: Αυτός της ανάπτυξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Κάθε καθυστέρηση, κάθε αναβολή και κάθε παρέκκλιση στοιχίζει βαριά στην οικονομία και στην κοινωνική συνοχή».

Πέρα από την έκδηλη ανησυχία της ΝΔ και της αστικής τάξης για την κλιμακούμενη δυσαρέσκεια του λαού, η ηγεσία της προσπαθεί να κοροϊδέψει τα λαϊκά στρώματα για το «άλλο μείγμα» της πολιτικής της, έχοντας η ίδια υπερψηφίσει βασικά αντεργατικά - αντιλαϊκά νομοσχέδια της κυβέρνησης.