Την ώρα που ο κόσμος στενάζει, η αστική τάξη καλεί σε θυσίες που θα αποδώσουν μετά θάνατον απολαύσεις.

Την ώρα που η ανεργία τσακίζει, η αστική τάξη αξιώνει δουλειά λάστιχο με τζάμπα εργάτες.

Την ώρα που μεγάλα τμήματα εργαζομένων οδηγούνται στην εξαθλίωση, η αστική τάξη ανησυχεί μήπως το πολιτικό προσωπικό της δεν ανταποκριθεί ως το τέλος στο καθήκον του: το τσάκισμα των εργατών, τη διασφάλιση της απρόσκοπτης κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Τέτοιες μέρες - κατ' ευφημισμόν «γιορτινές» - μαζί με τους απολογισμούς παίρνονται και αποφάσεις. Για τον καθένα από τη σκοπιά του ταξικού συμφέροντός του. Για την εργατική τάξη οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται «μετά λόγου γνώσεως». Που σημαίνει πως δίπλα στην οργή που προκαλεί ο ανελέητος πόλεμος τον οποίο έχουν εξαπολύσει οι δυνάμεις του κεφαλαίου, οι εργάτες είναι υποχρεωμένοι «να βάλουν κάτω» τη γνώση που ήδη έχουν αποκτήσει στη διάρκεια των μέχρι τώρα ταξικών αναμετρήσεων και να σηκώσουν ψηλά τη σημαία για έναν εξίσου ανελέητο πόλεμο ενάντια στο κεφάλαιο, στην εξουσία του, στους εκπροσώπους της.

Ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Το έχουμε αποφασίσει. Σε μια φαινομενικά ανύποπτη στιγμή, στις 6 και 7 Μάρτη του 2010, η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ για τη δουλειά του Κόμματος στην εργατική τάξη και στο συνδικαλιστικό κίνημα εκτιμούσε τις εξελίξεις και έδειχνε το δρόμο.

Τόνιζε: «Είναι εκβιασμός της εργατικής και λαϊκής συνείδησης ο ισχυρισμός "τώρα κάποια θυσία, κάποια περικοπή σε μισθούς και συντάξεις για να υπάρχουν αύριο κρατικά έσοδα, να σωθεί η ελληνική οικονομία, η εθνική υπόληψη». Τα προβλήματα στην κρατική διαχείριση τα έφερε η πολιτική στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Κέρδη και πλούτος πάνε χέρι - χέρι με τα ελλείμματα, αλλά κυρίως με την εκμετάλλευση.

Το πρόβλημα, ανάπτυξη για τα μονοπώλια ή για το λαό έρχεται στην ημερήσια διάταξη, είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.

Το συμφέρον της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της μικρομεσαίας αγροτιάς απαιτεί ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης απαλλαγμένο από το ζυγό των μονοπωλίων και γενικότερα το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να διασφαλίσει στο σημερινό εργάτη, φτωχό αγρότη, αυτοαπασχολούμενο πλήρη και σταθερή δουλειά και ένα μέλλον χωρίς την ανασφάλεια και την αγωνία για την επιβίωσή του.

Μόνο ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας μπορεί να ικανοποιήσει συνδυασμένα τις λαϊκές ανάγκες που αφορούν στη διατροφή, στη στέγη, στην ολοκληρωμένη μόρφωση, στην προστασία της υγείας, στη διασφάλιση του ελεύθερου χρόνου και στη δημιουργική ψυχαγωγία.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να οδηγήσει στην ισόμετρη και ολόπλευρη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων, στην ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής και των αναγκαίων υποδομών με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να εξασφαλίσει εγχώρια παραγωγή αγροτικών προϊόντων για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού και για την ανάπτυξη σχετικών κλάδων της εγχώριας μεταποιητικής βιομηχανίας.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να μεταβάλει σε κοινωνικές παροχές το νερό, την τηλεπικοινωνία, την ενέργεια, τις μεταφορές, κατοχυρώνοντας την κοινωνική κρατική ιδιοκτησία σε στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.

Μόνο αυτός ο δρόμος μπορεί να διευρύνει και να κατοχυρώσει τις λαϊκές ελευθερίες και τα εργατικά δικαιώματα.

Δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση. Οι παραγωγοί όλου του πλούτου με την ανατρεπτική δράση τους πρέπει να καταστήσουν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής λαϊκή ιδιοκτησία, στην υπηρεσία της σχεδιασμένης παραγωγής για τη λαϊκή ευημερία.

Η λαϊκή συμμαχία θα οικοδομηθεί με ευθύνη της εργατικής τάξης.

Θα διαμορφωθεί μέσα απ' την ισχυροποίηση του πολιτικού αγώνα για άλλο δρόμο ανάπτυξης, για τη λαϊκή εξουσία.

Θα σφυρηλατηθεί με την προώθηση ριζοσπαστικού πλαισίου, κοινών στόχων πάλης, σε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση σε κάθε κλάδο της οικονομίας.

Θα αναδυθεί μέσα από τους συντονισμένους, τους κοινούς αγώνες του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ), της Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής Συσπείρωσης Επαγγελματιών - Βιοτεχνών - Εμπόρων (ΠΑΣΕΒΕ), με αφετηρία τα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, σε γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και την εξουσία τους».

Κάθε λέξη αυτών των εκτιμήσεων έχει επιβεβαιωθεί στη ζωή και αποκτά πρόσθετη αξία από τις εξελίξεις που μεσολάβησαν. Αυτός είναι ο δρόμος μας, σ' αυτόν βαδίζουμε. Αυτό είναι το δικό μας αστέρι.