Ταινία, σπουδή στο στυλ, που υπερβαίνει τις δυόμισι ώρες, σε ρώσικη γλώσσα, με ελληνικούς υπότιτλους. Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός, μοντέρ, συνθέτης κι εκτελεστής των περισσότερων μουσικών κομματιών καθώς και αφηγητής ο Ανέστης Χαραλαμπίδης που καίτοι διέθετε ένα ντοκουμενταρίστικο πρωτογενές οπτικό υλικό, κατόρθωσε, μέσα από την αντίληψη, την οργάνωση και την διαχείριση του συνόλου των στοιχείων που συνθέτουν την ταινία, να την κάνει να αιωρείται, ανάμεσα σε κολάζ, ντοκιμαντέρ και μυθοπλασία. Ο υπερσυγκεντρωτισμός του Χαραλαμπίδη θα μπορούσε να αποβεί ιδιαίτερα θετικός σε περίπτωση ύπαρξης ουσιαστικών προϋποθέσεων υποστήριξης κάθε ιδιότητας ξεχωριστά. Για παράδειγμα: Εάν χρησιμοποιούνταν η σκούρας χροιάς φωνή ενός ηθοποιού, με εκφορά λόγου στρογγυλού, παύσεις, χρωματισμό, ποικίλους ρυθμούς και τόνους, οι θεσπέσια ποιητικοί ρώσικοι ήχοι θα μετουσιώνονταν σε άκουσμα υψίστης απόλαυσης. Γιατί στο φιλμ του Χαραλαμπίδη ο λόγος χρησιμοποιείται αντιστικτικά και του αποδίδεται ειδικό βάρος, δεν αποτελεί απλό συντελεστή του ήχου. Συνιστά κύριο στιλιστικό στοιχείο του «παραμετρικού» τρόπου αφήγησης που επέλεξε ο σκηνοθέτης και σύμφωνα με τον οποίο, το στιλιστικό σύστημα διαμορφώνει καλούπια ανεξάρτητα από εκείνα που αξιώνει το σύστημα σεναρίου. Αυτός ο τύπος αφήγησης - που εμφανίστηκε στα μέσα του '50 με το nouveau roman - υιοθετείται από λιγοστούς κινηματογραφιστές, δεν συνδέεται με εθνικές σχολές, ή συγκεκριμένη χρονική περίοδο ή κάποιο είδος κινηματογράφου ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις βρίσκεται πιο κοντά στην θεωρία και στην κριτική παρά στην καθαυτό εφαρμοσμένη σκηνοθεσία. Το φιλμ του Χαραλαμπίδη περισσότερο από μια ιστορία, αφηγείται μια ψυχική κατάσταση. Με ακίνητη μηχανή και σταθερή γωνία λήψης ως επί το πλείστον. Με πλάνα κυρίως από εσωτερικούς χώρους, καφέ, μέσα αστικών συγκοινωνιών. Γκαλερί με πορτρέτα νέων γυναικών. Στο εσωτερικό του κάδρου παιχνιδίζουν κίνηση και φως, αντανακλάσεις και καθρεφτισμοί αποτυπώνουν πολλαπλές επιστρώσεις εικόνων που μόνο ξεφλουδίζοντάς τες φθάνεις στον πυρήνα. Περιπλάνηση σε χώρο γεωγραφικό αλλά ταξίδι εσωτερικό. Ο μονόλογος ποιητικός με αποδέκτη τον εαυτό του, ισχνά τα σχόλια. Μακρινές συγγένειες σε επίπεδο θεώρησης του ποιητικού έργου με το 50λεπτο ασπρόμαυρο αριστούργημα «Elegy ofa voyage» του Αλεκσάντρ Σοκούροφ από το 2001. Προβάλλεται μόνο σε αίθουσα της Ταινιοθήκης.