Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ: «Νέο διπλό χτύπημα εν μέσω κρίσης δέχεται ο οικογενειακός προϋπολογισμός, καθώς αυξάνεται το κόστος δύο βασικών δαπανών του που δεν μπορούν να περικοπούν: των καυσίμων και των τόκων των δανείων. Η επιβάρυνση για ένα νοικοκυριό υπολογίζεται, με μετριοπαθείς υπολογισμούς, σε περίπου 150 ευρώ τον μήνα από την άνοδο της τιμής της βενζίνης και του πετρελαίου θέρμανσης, αλλά και των δόσεων για έναν καταναλωτή που έχει να αποπληρώσει πιστωτικές κάρτες, ένα καταναλωτικό καθώς και ένα στεγαστικό δάνειο. Πρόκειται για δυσβάστακτο κόστος για την πλειονότητα των Ελλήνων μισθωτών, που έχουν δει τους μισθούς τους να περικόπτονται περίπου 15% κατά μέσο όρο (...) ενώ πολλοί αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας» (το θέμα στα ΝΕΑ).

Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ: «Απέναντι στην αυξανόμενη ακρίβεια, διογκώνεται το κύμα των λαϊκών αντιδράσεων και παίρνει διάφορες μορφές, με καθοριστική συμβολή του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ και της ΟΓΕ: Από τις κινητοποιήσεις ενάντια στα διόδια, μέχρι τον αγώνα ενάντια στη διακοπή του ρεύματος σε ανέργους ή φτωχά λαϊκά νοικοκυριά κ.ά. Πρόκειται για ελπιδοφόρα αντίδραση των λαϊκών στρωμάτων, που ασφυκτιούν από το βάρος της αντιλαϊκής επέλασης και της διαρκούς αφαίμαξης του πενιχρού λαϊκού εισοδήματος. Μέσα από τέτοιες κινητοποιήσεις, αποκαλύπτεται η γενεσιουργός αιτία της ακρίβειας, ανεβαίνουν οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργατικών λαϊκών στρωμάτων. Για να αντιστοιχηθεί η λαϊκή απάντηση με την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου, πρέπει να πάρει χαρακτηριστικά οργανωμένης λαϊκής αγωνιστικής απειθαρχίας, ανυπακοής και αποφασιστικότητας απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική και τα αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό το στοιχείο περνάει μέσα από την οργάνωση και ισχυροποίηση της εργατικής - λαϊκής συμμαχίας στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους και τις συνοικίες, η οποία θα θέτει ριζοσπαστικά αιτήματα και στόχους που θα ορθώνουν ουσιαστικά εμπόδια στην κυρίαρχη πολιτική και θα δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής στρατηγικής. Αυτή η συμμαχία θα προβάλλει επιθετικά αιτήματα για την ουσιαστική προστασία και ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων από τις συνέπειες της ακρίβειας, παλεύοντας ταυτόχρονα για την ανατροπή της πολιτικής που τη συντηρεί και την αναπαράγει. Η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και η λειτουργία με κοινωνικό έλεγχο της παραγωγής, του εμπορίου, των συγκοινωνιών και κάθε άλλου στρατηγικού τομέα, είναι όρος αναγκαίος για να απαλλαγεί ο λαός από το βραχνά της ακρίβειας» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).