Για να υπερασπίσει την πλουτοκρατία ο ΛΑ.Ο.Σ. κάνει πολλά. Για να μη συνειδητοποιήσει η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ότι αυτή είναι ο πραγματικός τους αντίπαλος και εκεί πρέπει να στρέψουν τα πυρά της ταξικής τους πάλης, ο ΛΑ.Ο.Σ. παρεμβαίνει για να πείσει κάθε φορά ένα τμήμα της εργατικής τάξης ότι ένα άλλο είναι αντίπαλός του και συνολικά την εργατική τάξη, το λαό, ότι αντίπαλός τους είναι οι μετανάστες. Παμπάλαιη η τακτική του αντιπερισπασμού και του «διαίρει και βασίλευε». Χτες ο ΛΑ.Ο.Σ. χαρακτήρισε για μια ακόμα φορά τους μετανάστες «εθνικό κίνδυνο». Πρόκειται για τον «εθνικό κίνδυνο» που το «έθνος» των πλουτοκρατών εκμεταλλεύεται παντοιοτρόπως για να αυγατίσει τα κέρδη του και αφού τον στύψει και καρπωθεί και την τελευταία σταγόνα ιδρώτα, τον πετάει όπως μια στυμμένη λεμονόκουπα. Είναι αυτό το «έθνος» των πλουτοκρατών που δεν αποτέλεσε απλά κίνδυνο αλλά συμφορά και τραγωδία για όσες χώρες έβαλε στο μάτι, τις οποίες διέλυσε, αιματοκύλισε και διάνοιξε τους δρόμους της μετανάστευσης για χιλιάδες κολασμένους. Αυτό το «έθνος» που δε γνωρίζει σύνορα και πατρίδες, που δεν ορρωδεί προ ουδενός αν μυριστεί κέρδος, υπηρετεί ο ΛΑ.Ο.Σ. με αξιοσημείωτη προσήλωση και πίστη.

Το άλλο, των ανθρώπων του μόχθου, που βαρυγκομούν για να ζήσουν τις οικογένειές τους, το έχει γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Είναι καλό μόνο όσο σκύβει το κεφάλι και παράγει αδιαμαρτύρητα και χωρίς απαιτήσεις κέρδη για τους κηφήνες της πλουτοκρατίας. Και για να συνεχίσει να το κάνει ο ΛΑ.Ο.Σ. σπέρνει στις γραμμές του διχόνοια και έριδες. Γιατί φοβάται τη στιγμή που θα γίνει πράξη το «η ισχύς εν τη ενώσει» και που οι κολασμένοι αυτής της Γης θα ξεκολλήσουν απ' τη λάσπη του καπιταλισμού τους τροχούς του οχήματος που θα τους πάει μπροστά, στην κοινωνία που τους αξίζει και δικαιούνται.