Κρίσιμες αποφάσεις για τα ενεργειακά ζητήματα καλούνται να λάβουν οι αρχηγοί των 27 κρατών - μελών της ΕΕ στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής στις 4 του Φλεβάρη, σύμφωνα με ενημερωτικό σημείωμα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (ΕΣ) το οποίο εντοπίζει τρεις τομείς που έχουν ιδιαίτερη σημασία. Βεβαίως, πίσω από τις λέξεις και τις συνόδους βρίσκεται το ευρωπαϊκό ενεργειακό κεφάλαιο, το οποίο προωθεί τις νέες προτεραιότητές του, σε συνεργασία και με τα άλλα τμήματα του κεφαλαίου που κρίνουν ότι θα εξυπηρετηθούν σημαντικά από την ενεργειακή πολιτική της ΕΕ.

Η ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ενεργειακής αγοράς είναι ο πρώτος σημαντικός τομέας για το ΕΣ και συνδέεται άμεσα με τη δυνατότητα άσκησης κοινής ενεργειακής πολιτικής, για την οποία «εργάζεται σκληρά» η Κομισιόν, όπως αναφέρεται. Είναι εξάλλου και η βασική συνθήκη, προκειμένου οι ενεργειακοί κολοσσοί να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν «καθετοποιημένα» τους λαούς της Ευρώπης και να κάνουν τα παιχνίδια τους με τις τρίτες χώρες. Ετσι, ορίζεται το 2014 ως στόχος για την ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού, με ανώτερο όριο το 2015. Στο πλαίσιο αυτό, όλες οι αρμόδιες ρυθμιστικές και άλλες αρχές, οφείλουν μεταξύ άλλων να καθορίσουν τιμές που θα διασφαλίζουν τη χρηματοδότηση των ενεργειακών έργων και να προωθήσουν τη δημόσια χρηματοδότηση των αναγκαίων υποδομών. Ετσι, διασφαλίζονται και τα υπερκέρδη των πολυεθνικών της ενέργειας.

Το δεύτερο σημείο ενδιαφέροντος είναι η «αποτελεσματική και βιώσιμη» χρήση της ενέργειας. Κρίνεται ανεπαρκής η πρόοδος των κρατών - μελών σε αυτόν τον τομέα, που βεβαίως, θα προσφέρει σημαντικές δυνατότητες επικερδούς διαχείρισης της παραγόμενης ενέργειας από τις εταιρείες. Το ζήτημα κρίνεται τόσο σημαντικό, αλλά και κερδοφόρο για το κεφάλαιο που ασχολείται με τον ενεργειακό εξοπλισμό κτιρίων, που η Κομισιόν θα προτείνει τη διάθεση 1,5 τρισ. ευρώ ετησίως, δημόσιου χρήματος, για την προώθηση μέτρων!

Ο τρίτος τομέας ενδιαφέροντος είναι η εξωτερική διάσταση της εσωτερικής αγοράς. Με τις ενεργειακές εισαγωγές να αντιπροσωπεύουν σε κόστος το 2,5% του ΑΕΠ της ΕΕ και να καλύπτουν πάνω από τις μισές ανάγκες της, κρίνεται «ζωτικής σημασίας» η διαφοροποίηση των πηγών τροφοδοσίας, αλλά και των οδών διέλευσης, για τη μείωση και της συνολικής εξωτερικής εξάρτησης.