Ανερμάτιστοι και την περασμένη χρονιά οι εμφύλιοι πόλεμοι (Σιέρα Λεόνε) και οι περιφερειακές συρράξεις (ΛΔ Κονγκό, Ρουάντα, Ουγκάντα, Μπουρούντι, Αγγόλα) στην αφρικανική ήπειρο. Στον ίδιο σκουρόχρωμο ειδησεογραφικό καμβά, οι φυσικές καταστροφές, που κυμαίνονταν από παρατεταμένες περιόδους ξηρασίας (ανατολική Αφρική) έως φονικές πλημμύρες και καταστροφικούς τυφώνες (Μοζαμβίκη), επιδείνωσαν περαιτέρω την κατάσταση στο μεγαλύτερο τμήμα αυτής της αχανούς ηπείρου, της οποίας οι κάτοικοι εξακολουθούν να διαπιστώνουν πως εξίσου ανερμάτιστες διαφαίνονται οι μετα-αποικιοκρατικές στρατιωτικές ή οικονομικές επεμβάσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών στις πατρίδες τους (βλέπε, π.χ., βρετανική στρατιωτική επέμβαση στη Σιέρα Λεόνε). Μία από τις ελάχιστες καλές ειδήσεις που καταγράφηκαν στη λεγόμενη «μαύρη ήπειρο» «είδε» την Ερυθραία και την Αιθιοπία να συνάπτουν συμφωνία εκεχειρίας και ειρήνης (18 Ιούνη) και να αντιλαμβάνονται πως ο πόλεμος δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για την επίλυση των μεθοριακών διαφορών. Το κατάλαβαν αποφασίζοντας τη λήξη του δίχρονου φρικτού πολέμου αφού όμως κατέβαλαν το μακάβριο τίμημα των πολλών χιλιάδων νεκρών, των εκατοντάδων χιλιάδων τραυματιών και ακρωτηριασμένων, των εκατομμυρίων προσφύγων...

Η ίδια, αν όχι χειρότερη, κατάσταση προδιαγράφεται στην Αφρική και για το 2001. Οι πολιτικο-στρατιωτικοί αναλυτές προβλέπουν όχι μόνον τη σταδιακή αποχώρηση δικτατόρων της παλιάς φρουράς, αλλά και αξιοσημείωτες αλλαγές στα σύνορα του γεωγραφικού χάρτη της Αφρικής. Οσο για τους οικονομικούς αναλυτές; Αυτοί προβλέπουν σταθερή οικονομική ανάπτυξη της τάξης του 3% στις χώρες του αφρικανικού νότου, επιδείνωση της ανέχειας στο αφρικανικό κέρας. Τι θα μπορούσε να αλλάξει δραστικά και προς το καλύτερο την κατάσταση; Ισως η παραγραφή των χρεών των περισσότερων αφρικανικών χωρών από τους χρηματοοικονομικούς οργανισμούς του πολυεθνικού κεφαλαίου (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα). Εάν ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα αποφάσιζαν «αίφνης» να διαγράψουν από τις μαύρες λίστες τους κάποια - αν όχι όλα... - από τα υπέρογκα χρέη των αφρικανικών κρατών, που δημιουργήθηκαν όχι μόνον εξαιτίας της λεγόμενης «αφρικανικής κακοδαιμονίας» (από τους διεφθαρμένους κυβερνώντες) αλλά και των δυσβάσταχτων όρων για μεταρρυθμίσεις στο γνωστό ταμπούρλο του νεοφιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς... η Αφρική θα μπορούσε να πάρει μία γερή ανάσα. Σενάριο «οικονομικής φαντασίας»; Δυστυχώς ναι...

Ο υδάτινος εφιάλτης της Μοζαμβίκης ξεκίνησε στις 11 Φλεβάρη του 2000, όταν οι πενθήμερες βροχές προκάλεσαν πλημμύρες, ανυπολόγιστες καταστροφές στην υποδομή και οικονομία της χώρας, ξεσπίτωσαν 211.000 οικογένειες και σκότωσαν καμιά εξηνταριά ανθρώπους. Ομως, ο εφιάλτης δεν έμελλε να σταματήσει... Στις 22 του ίδιου μήνα, ο κυκλώνας Ελίν εξαπολύει κατακλυσμιαίες καταιγίδες και σαρωτικούς ανέμους, βυθίζοντας τη Μοζαμβίκη ακόμη πιο βαθιά στην ανέχεια. Εως τις 7 του Μάρτη, οι νέες πλημμύρες που πλήττουν τη χώρα αυτή προκαλούν το θάνατο πολλών εκατοντάδων (πάνω από 400 νεκρούς αναφέρουν τα στοιχεία) και τη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων αστέγων που επιχειρούν να κρατηθούν στη ζωή δίνοντας απεγνωσμένο και τραγικό αγώνα... όχι μόνον ενάντια στην πείνα αλλά και στη δίψα. Παρά τις φονικές καταιγίδες, το πόσιμο νερό στις περισσότερες και πιο απομονωμένες περιοχές είναι δυσεύρετο!

Τον ίδιο μήνα και ενώ προηγουμένως είχε επιτευχθεί ειρηνευτική συμφωνία ανάμεσα στην κυβέρνηση του Προέδρου της ΛΔ Κονγκό, Λοράν Καμπιλά, και τους ηγέτες ορισμένων ανταρτικών οργανώσεων, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εγκρίνει (24 του Φλεβάρη) σχέδιο απόφασης για την αποστολή 5.500 κυανόκρανων. Ωστόσο, οι κυανόκρανοι δε θα φθάσουν ποτέ, καθώς ο περιφερειακός πόλεμος που μαίνεται στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών δεν πρόκειται ουσιαστικά να τερματιστεί με μία «ειρηνευτική συμφωνία», που αμφισβητείται στην πράξη από τους στρατούς των χωρών Ουγκάντα, Ρουάντα, Αγγόλα και Ζιμπάμπουε, που έχουν εμπλακεί για τα καλά σε έναν αιματηρό αγώνα δρόμου αν όχι για το διαμελισμό, τουλάχιστον για τον έλεγχο των διαμαντιών, του χρυσού και άλλου ορυκτού πλούτου που διαθέτει η ΛΔ Κονγκό.

Το Μάρτη του 2000 η μαζική αυτοκτονία των εκατοντάδων μελών μίας χριστιανικής αίρεσης στην Ουγκάντα θα αποδείξει, για μία ακόμη φορά, πως το νοσηρό ανθρώπινο μυαλό μπορεί να προκαλέσει πολύ περισσότερα θύματα από εκείνα που προκαλούν τα πιο επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα της φύσης... Στις 17 του Μάρτη πολλές εκατοντάδες μέλη, κάθε ηλικίας και των δύο φύλων, της χριστιανικής αιρετικής οργάνωσης «Δέκα Εντολές» πυρπολούνται εντός και εκτός των χώρων χριστιανικού ναού πόλης της Ουγκάντα και ο διεθνής Τύπος μιλά για κρούσμα μαζικής αυτοκτονίας. Δύο μήνες μετά, οι αρχές της Ουγκάντα θα καταλάβουν πως τα αρχικώς 400 θύματα της μαζικής αυτοκτονίας κόντευαν τα 1.000! Και βέβαια, ήταν κατά πολύ περισσότερα σε σχέση με τα θύματα που προκάλεσαν οι πλημμύρες και οι τυφώνες στη Μοζαμβίκη...

Και οι υπόλοιποι δύο μήνες της άνοιξης στην Αφρική δεν έχουν να μαρτυρήσουν καλύτερες εξελίξεις. Στις αρχές Μάη, οι δυτικοαφρικανικές δυνάμεις επέμβασης αποφασίζουν εισβολή στη Σιέρα Λεόνε για να τερματίσουν, λέει, τον οκτάχρονο εμφύλιο πόλεμο στη συγκεκριμένη χώρα. Το ίδιο προφασίζεται πως επιθυμεί και η Βρετανία, η οποία στέλνει στρατιωτικές δυνάμεις στη Σιέρα Λεόνε για να απομακρύνει από τη χώρα μερικές δεκάδες Βρετανούς και Ευρωπαίους και καταλήγει ως το τέλος του χρόνου κατοχική δύναμη, η οποία αδίστακτα ομολογεί πως «επιτελεί έργο ειρήνης και σταθερότητας»... εκπαιδεύοντας τα κυβερνητικά στρατεύματα του αμφιλεγόμενου Προέδρου Καμπάχ ενάντια στις δυνάμεις των ανταρτών. Εκείνη την άνοιξη, εκατοντάδες κυανόκρανοι και στρατιωτικοί παρατηρητές της δύναμης του ΟΗΕ πέφτουν αιχμάλωτοι των ανταρτών ώσπου, τέλη Μάη μέσα Ιούνη, οι περισσότεροι απελευθερώνονται μετά κόπων και βασάνων.

Τον ίδιο καιρό στη Ζιμπάμπουε φουντώνουν οι καταλήψεις αγροκτημάτων της λευκής μειοψηφίας από το κίνημα βετεράνων του πολέμου της ανεξαρτησίας και ο Πρόεδρος της χώρας, Ρόμπερτ Μουγκάμπε, εξαπολύει μύδρους κατά του Λονδίνου, των λευκών μεγαλογαιοκτημόνων αλλά και του αντιπολιτευόμενου «Κινήματος Δημοκρατικής Αλλαγής», που επιθυμεί να διαδεχτεί στην εξουσία το κόμμα ΖΑΝΟΥ, διεκδικώντας την μέσα από τους υπόγειους διαδρόμους που χρησιμοποίησε στη Σερβία η λεγόμενη «Σερβική Δημοκρατική Αντιπολίτευση»... Εντούτοις, το εκλογικό αποτέλεσμα των γενικών εκλογών της 27ης Ιούνη θα δείξει επικράτηση και παραμονή του ΖΑΝΟΥ στις περισσότερες έδρες του Κοινοβουλίου της Ζιμπάμπουε.

Στις 13 του Αυγούστου, και για πρώτη φορά μετά από εννιά χρόνια, συγκροτείται μεταβατικό Κοινοβούλιο στη Σομαλία. Τον Οκτώβρη, οι προεδρικές εκλογές στην Ακτή Ελεφαντοστού οδηγούν τελικώς στην αποχώρηση του στρατηγού Ρόμπερτ Γκουέι από την εξουσία, εντούτοις αιματοκυλούν και εξαθλιώνουν οικονομικά την κάποτε ευημερούσα χώρα.

Ο χρόνος κλείνει με μόνη θετική εξέλιξη την επίσημη υπογραφή της ειρηνευτικής συμφωνίας Αιθιοπίας-Ερυθραίας (12 του Δεκέμβρη).