Το αντιδραστικό χρονοδιάγραμμα των επόμενων μηνών πρέπει να σημάνει συναγερμό για το λαό, μπροστά στην πανεργατική απεργία της Τετάρτης με το ΠΑΜΕ
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η προπαγανδιστική επιχείρηση των αστικών επιτελείων να παρουσιάσουν την κυβέρνηση σαν ενοχλημένη δήθεν από τη «συμπεριφορά» της τρόικας, σε ό,τι αφορά την ανακοίνωση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και εκποίησης δημόσιας περιουσίας, ύψους 50 δισ. ευρώ.
Στην πραγματικότητα, όπως παραδέχτηκαν τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι εκπρόσωποι της τρόικας, το συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι βγαλμένο από τη «σάρκα» της φιλομονοπωλιακής στρατηγικής του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, όπως και η ΝΔ, σαν κόμματα του κεφαλαίου, αναγνωρίζουν στην εμπορευματοποίηση της γης και στην παράδοση της δημόσιας περιουσίας στους ιδιώτες έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του καπιταλισμού.
Πλευρά αυτής της στρατηγικής είναι και η εξαγγελία του πρωθυπουργού ότι ετοιμάζεται να φέρει νόμο, με τον οποίο θα κατοχυρώνεται ότι η δημόσια γη δεν πουλιέται. Πρόκειται για κοροϊδία ολκής. Το κεφάλαιο κάνει μπίζνες με τον πλούτο του λαού εδώ και χρόνια, με παραχωρητήρια διάρκειας από 40 έως και 99 χρόνια (!). Το ίδιο θα συνεχίσει να κάνει και τώρα και μάλιστα με ακόμα μεγαλύτερη βουλιμία.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι μόλις πριν από δύο μήνες, στις 15 Δεκέμβρη 2010, συνεδρίασε η Διυπουργική Επιτροπή Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, η οποία, όπως επίσημα ανακοινώθηκε, αποφάσισε να βγουν κατά προτεραιότητα «στο σφυρί» 14 ακίνητα του Δημοσίου, συνολικής έκτασης μερικών χιλιάδων στρεμμάτων, με κυριότερο το φιλέτο του Ελληνικού, 5.500 στρέμματα του οποίου παραχωρούνται σε ιδιώτες.
Διαγωνισμούς για την εκποίηση δημόσιας περιουσίας διενεργεί ήδη και η Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης (ΕΤΑ), η οποία, σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, διαχειρίζεται δημόσια ακίνητη περιουσία συνολικής αξίας 272 δισ. ευρώ, ενώ σε άλλα 25 με 30 δισ. ευρώ υπολογίζεται η αξία των ακινήτων των άλλων δημόσιων οργανισμών.
Μέσα και από αυτές τις εξελίξεις, επιβεβαιώνεται η θέση του ΚΚΕ ότι η γη πρέπει να αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία, που στο πλαίσιο μιας λαϊκής εξουσίας θα υπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες του λαού σε στέγαση, ψυχαγωγία, αναψυχή, εκπαίδευση, αθλητισμό κ.ο.κ.
Εξίσου ξεκάθαρη είναι η στρατηγική της κυβέρνησης και στο ζήτημα της παραπέρα ιδιωτικοποίησης στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και τομέων της παραγωγής. Το πρόγραμμα, που έχει ήδη εκπονήσει, περιλαμβάνει την πώληση σημαντικού πακέτου μετοχών ή και ολόκληρης της συμμετοχής του Δημοσίου σε επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας. Επίσης, στους άμεσους σχεδιασμούς είναι να παραχωρηθούν σε ιδιώτες τα περιφερειακά αεροδρόμια, τα εμπορευματικά κέντρα του ΟΣΕ σε Θριάσιο και Θεσσαλονίκη, οι νέοι αυτοκινητόδρομοι της Αττικής και οι Οδικοί Αξονες της Κρήτης.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο στόχος των ιδιωτικοποιήσεων για φέτος προβλέπει έσοδα τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ, ενώ το χρονοδιάγραμμα της εκποίησης περιλαμβάνει, μεταξύ των άλλων:
Για τη διευκόλυνση μάλιστα της κυβέρνησης να προωθήσει με μεγαλύτερη ταχύτητα τη στρατηγική των ιδιωτικοποιήσεων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έσπευσε στα μέσα της εβδομάδας να παραπέμψει την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, με την κατηγορία ότι η ισχύουσα εθνική νομοθεσία για τη συμμετοχή ιδιωτών σε στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις περιορίζεται με νόμο στο 20% και αντίκειται έτσι στις συμφωνίες και τις στρατηγικές της ΕΕ περί ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων και ολοκλήρωση της εσωτερικής καπιταλιστικής αγοράς.
Σε κάθε περίπτωση, η κακόγουστη παράσταση που έστησαν με μοιρασμένους ρόλους η τρόικα, η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί τους για τον αποπροσανατολισμό και το χτύπημα του λαού δεν μπορεί να επισκιάσει το νέο βάρβαρο πακέτο μέτρων που όλοι μαζί συμφώνησαν να φορτώσουν στις πλάτες του λαού το επόμενο τετράμηνο, για να αιματοδοτούνται τα κέρδη της πλουτοκρατίας. Στόχος τους είναι να αφαιμάξουν από το λαό ακόμα 70 δισ. ευρώ μέχρι το 2015.
Σ' αυτή την κατεύθυνση, η κυβέρνηση σχεδιάζει για το επόμενο διάστημα:
Δυο ακόμα παράλληλες εξελίξεις πρέπει να σημάνουν συναγερμό στην εργατική τάξη και το λαό, ενόψει και της απεργίας στις 23 του Φλεβάρη και της μάχης που δίνει το ΠΑΜΕ για την επιτυχία της. Η πρώτη σχετίζεται με την προγραμματισμένη για τις 11 του Μάρτη σύνοδο των «17» της Ευρωζώνης, όπου θα καταληχθούν τα τελικά χρονοδιαγράμματα ως προς την υιοθέτηση του «Συμφώνου ανταγωνιστικότητας».
Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο πακέτο συγκεκριμένων και μετρήσιμων ανατροπών σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό, δεσμευτικές για όλα τα κράτη - μέλη, μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο, με διακηρυγμένο στόχο να μειωθούν οι μισθοί, να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, μέσα από τη σύνδεσή τους με το προσδόκιμο ζωής και να ελαστικοποιηθεί παραπέρα η αγορά εργασίας. Οι τελικές αποφάσεις αναμένεται να ληφθούν στην Εαρινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 24 και 25 του Μάρτη.
Η δεύτερη εξέλιξη έχει να κάνει με την προετοιμασία από την ΕΕ του αναγκαίου πλαισίου για τη δρομολόγηση νέων γενικευμένων ανατροπών στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και συνολικά στο Ασφαλιστικό των κρατών - μελών, με στόχο αυτό να προσαρμόζεται αυτόματα στις απαιτήσεις και τις ανάγκες που έχουν κάθε φορά προτεραιότητα για το κεφάλαιο.
Μόλις την περασμένη Τετάρτη ψηφίστηκε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου η έκθεση σχετικά με την Πράσινη Βίβλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα «ευρωπαϊκά συνταξιοδοτικά συστήματα». Η Πράσινη Βίβλος προορίζεται να αποτελέσει συστατικό στοιχείο του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας της ΕΕ, με στόχο την κατεδάφιση των ευρωπαϊκών συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης και την αντικατάστασή τους με την ιδιωτική εξατομικευμένη ασφάλιση.
Προβλέπει μεταξύ άλλων την κατάργηση, στην πράξη, των δημόσιων δαπανών για Κοινωνική Ασφάλιση, σύνταξη και Πρόνοια, με τον περιορισμό τους στο 2,5% του ΑΕΠ του κράτους. Επίσης, με το σύστημα των τριών πυλώνων ελαχιστοποιούνται οι συνταξιοδοτικές παροχές των δημόσιων συστημάτων ασφάλισης σε ένα επίδομα φτωχοκομείου για να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος στο λεγόμενο «τρίτο πυλώνα», την ιδιωτική ασφάλιση.
Είναι φανερό ότι η επίθεση κυβέρνησης και πλουτοκρατίας δε θα αρκεστεί στα παραπάνω, ούτε βέβαια στα όσα αντιδραστικά έχουν γίνει έως τώρα. Οι εργαζόμενοι και ο λαός πρέπει να προετοιμάζονται για μακρόχρονους, δύσκολους και απαιτητικούς αγώνες, που θα γίνονται αποτελεσματικοί στο βαθμό που στοχοποιούν με πολιτικούς όρους τη στρατηγική του κεφαλαίου και των κομμάτων του και θα στοχεύει μέχρι την ανατροπή της εξουσίας τους. Σημαντικός σταθμός σ' αυτόν τον αγώνα είναι και η πανεργατική απεργία στις 23 Φλεβάρη, για την επιτυχία της οποίας πρωτοστατεί το ΠΑΜΕ.