Σε 12 σημεία «μερικής ή ολικής συμφωνίας» με το νόμο - πλαίσιο για την Ανώτατη Εκπαίδευση αναφέρθηκε η υπουργός Παιδείας, στη σύνοδο των πρυτάνεων, που έγινε το περασμένο Σάββατο στο Ναύπλιο. Η σύνοδος, με τις θέσεις που έχει δημοσιοποιήσει στη προηγούμενη σύνοδο του Λαυρίου το Δεκέμβρη, συμφωνούσε - έτσι κι αλλιώς - στον πυρήνα των αναδιαρθρώσεων. Μετά τη σύνοδο του Ναυπλίου επιβεβαίωσε ότι «διατηρεί τις θέσεις» που είχε, αφού «δεν υπήρξε καμία ουσιαστική μεταβολή στις θέσεις του υπουργείου». Οσο και αν ψάχνουν τρόπο να διαφοροποιηθούν τα 12 σημεία της «μερικής ή ολικής συμφωνίας» που ανέφερε η υπουργός Παιδείας, είναι με άλλα λόγια οι θέσεις των πρυτάνεων.

Μεταξύ των 12 σημείων «συμφωνίας», σύμφωνα με την υπουργό, είναι τα παρακάτω: Η εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση (αξιολόγηση με όρους «αγοράς»), η «χρήση δεικτών ποιότητας και αποτελεσματικότητας για το ποσοστό χρηματοδότησης» (θα χρηματοδοτείται με κριτήρια «ανταγωνιστικότητας» και σύνδεσης με τις επιχειρήσεις), «πλήρης εφαρμογή των πιστωτικών μονάδων» (διάλυση της συνοχής του πτυχίου και συλλογή μαθημάτων και πιστοποιητικών μέσα και έξω απ' τα ιδρύματα), «εσωτερικοί κανονισμοί» για να κατασκευαστεί το ανάλογο επενδυτικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις. Βασική - και διατυπωμένη - συμφωνία είναι η «πλήρης οικονομική διαχείριση απ' τα ίδια τα ιδρύματα», «αξιοποίηση» των περιουσιών των ιδρυμάτων (κληροδοτήματα). Πρόκειται για τη λεγόμενη οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια που θα δημιουργήσει το Πανεπιστήμιο ΑΕ.

Ανάμεσα στα σημεία «μερικής ή ολικής συμφωνίας» είναι τα Πανεπιστήμια να έχουν την «πλήρη ευθύνη για τις σπουδές (δομή, τίτλοι, οργάνωση, περιεχόμενο κλπ.) με βασική μονάδα τη Σχολή», σύμφωνα με την υπουργό. Με την εισαγωγή των φοιτητών σε σχολή (και στο δεύτερο έτος σε τμήμα) μπαίνει ένας ακόμα ταξικός φραγμός, αφού - έτσι ή αλλιώς - θα υπάρχει ένα «ξεκαθάρισμα» (νέος κύκλος φροντιστηρίων κ.ά.). Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΑΠΘ, η μετατροπή της Σχολής σε βασική ακαδημαϊκή μονάδα ήταν «το μόνο θέμα απ' τις προτάσεις του υπουργείου» που συζητήθηκε και «υπήρξε αντίδραση από μέλη της συνόδου». Η «διαφωνία» αυτή, όμως, αναιρείται απ' τη συμφωνία με το σύστημα των πιστωτικών μονάδων, που είναι αφετηρία του κατακερματισμού των πτυχίων και οδηγεί στη διάλυση της επιστημονικής συνοχής του κάθε αντικειμένου. Η εισαγωγή στη Σχολή και μετά σε τμήμα εντάσσεται, άλλωστε, και στη λογική του υπουργείου για «ατομική εκπαιδευτική διαδρομή», δηλαδή για πτυχίο χωρίς αντίκρισμα, χωρίς συνοχή κλπ.

Το ζήτημα που μπαίνει έντονα απ' τους πρυτάνεις είναι το θέμα της διοίκησης, αλλά ακόμα και σε αυτό στην ουσία δεν έχουν πρόβλημα! Υποστηρίζουν ότι η διοίκηση πρέπει να γίνεται από πανεπιστημιακά όργανα, αλλά δε δηλώνουν καμία αντίθεση στην παρουσία των μάνατζερ στα Πανεπιστήμια. Δε θα μπορούσαν, άλλωστε, να βάλουν τέτοιο θέμα, αφού σύμφωνα με τον τελευταίο νόμο - πλαίσιο ο μάνατζερ είναι ...θεσμός στο Πανεπιστήμιο.