Ο καταστροφικός σεισμός των 8,9 Ρίχτερ που χτύπησε την Ιαπωνία θύμισε αντίστοιχα φονικά χτυπήματα του Εγκέλαδου και στην Ελλάδα (Αθήνα, Αίγιο κ.λπ.) και κυρίως θύμισε ότι η χώρα μας - η χώρα με τη μεγαλύτερη σεισμικότητα στην Ευρώπη - παραμένει χωρίς ουσιαστική αντισεισμική θωράκιση, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Οπως επισημαίνει ο σεισμολόγος του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Αθηνών Σταύρος Τάσσος, «το κύριο δίδαγμα είναι ότι ο σεισμός είναι ένα φυσικό φαινόμενο που δεν μπορεί να γίνει καμιά παρέμβαση στα αίτια που τον γεννούν, ούτε να τον προβλέψουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πάρουμε όλα εκείνα τα μέτρα για να ελαχιστοποιήσουμε τις συνέπειές του. Αυτό που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να περιορίσει και σε κάποιες περιπτώσεις να εξαλείψει τις επιπτώσεις του, κάνοντας σωστές κατασκευές και υποδομές, εφαρμόζοντας όλα εκείνα τα σχέδια ετοιμότητας και παίρνοντας όλα τα μέτρα προστασίας που ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο. Για να γίνουν όμως όλα αυτά απαιτείται μια άλλη πολιτική που θα αντιμετωπίζει και την αντισεισμική θωράκιση ως κοινωνικό αγαθό. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, που στηρίζεται στην "ελεύθερη" αγορά, στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών, στον επιχειρηματικό ανταγωνισμό δεν μπορεί αυτό να το προσφέρει. Για παράδειγμα και στην Ιαπωνία, όπως ακριβώς έγινε και στο σεισμό της Αθήνας το 1999, τα κινητά τηλέφωνα στην κρίσιμη στιγμή δε λειτούργησαν. Αυτό συμβαίνει γιατί οι επικοινωνίες λειτουργούν ως μέσο κερδοφορίας και όχι ως κοινωνική ανάγκη. Το συμπέρασμα, επομένως, για το λαό προκύπτει αβίαστα. Απαιτείται η πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους. Που θα οργανώνει την παραγωγή μέσα από έναν κεντρικό σχεδιασμό και θα υλοποιεί βασικά έργα υποδομής για την ασφάλεια του λαού, όπως αυτό της αντισεισμικής θωράκισης».

«Το ευτύχημα - αν μπορούμε να το πούμε έτσι - του χτεσινού σεισμού στην Ιαπωνία, επισημαίνει σε άλλο σημείο ο Στ. Τάσσος, είναι ότι το επίκεντρό του ήταν στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να υπάρξουν μόνο δευτερογενείς επιπτώσεις, όπως αυτές που επέφερε το τσουνάμι. Αν ο ίδιος σεισμός είχε το επίκεντρό του στην ξηρά και κοντά σε κατοικημένες περιοχές οι καταστροφές και ο αριθμός των νεκρών θα ήταν πολύ μεγαλύτερος. Για παράδειγμα στο σεισμό των 7,2 Ρίχτερ του 1995 στο Κόμπε της Ιαπωνίας είχαμε 6.500 νεκρούς, ενώ στο σεισμό των 7,9 Ρίχτερ κοντά το Τόκιο, που έγινε το 1923, είχαμε 140.000 νεκρούς».

Τέλος, ο Στ. Τάσσος επισήμανε ότι από το χτεσινό σεισμό δεν είναι δυνατό να επηρεαστεί σεισμικά ο ελλαδικός χώρος.