Με τους εργαζόμενους που απέμειναν στο εργοστάσιο ζάχαρης, στη Λάρισα, μετά το κλείσιμό του, συναντήθηκε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Αντ. Σκυλλάκο, βουλευτή του Κόμματος. Στο πλαίσιο της συνάντησης έγινε πλούσια και γόνιμη συζήτηση στην οποία, μεταξύ των άλλων, επισημάνθηκε ότι η πολιτική της κυβέρνησης, το πρόγραμμα του μνημονίου και η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης καθορίζουν και τις εξελίξεις στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ). Η Αγροτική Τράπεζα, με απόφαση της κυβέρνησης, έχει βγάλει στο σφυρί την ΕΒΖ με προοπτική την ιδιωτικοποίησή της και πολύ πιθανό το κλείσιμό της εάν οι αγοραστές θελήσουν να αξιοποιήσουν μόνο την ποσόστωση των 155.000 τόνων ζάχαρης και όχι τις παραγωγικές μονάδες της. Αμεση συνέπεια θα είναι όλη η ζάχαρη που χρειάζεται η χώρα να εισάγεται, να απολυθούν εκατοντάδες εργαζόμενοι, μεταξύ των οποίων οι 26 εργαζόμενοι στο εργοστάσιο της Λάρισας, και το σταμάτημα μιας σειράς οικονομικών δραστηριοτήτων που εξαρτώνται από τη λειτουργία της επιχείρησης.

Επίσης, υπογραμμίστηκε πως η τευτλοκαλλιέργεια συρρικνώνεται και ειδικά φέτος στη Θεσσαλία κανείς δε θα καλλιεργήσει τεύτλα γιατί οι τιμές και γενικότερα οι όροι που έχει καθορίσει η ΕΒΖ είναι ασύμφοροι για τους μικρομεσαίους αγρότες. Κάτι που οδηγεί με σιγουριά στο να μην καλύπτεται η ποσόστωση που δικαιούται η Ελλάδα, αλλά στο να παραχθεί περίπου το 1/3 της ζάχαρης που δικαιούμαστε να παράγουμε ως χώρα. Αυτό σημαίνει απαξίωση της ΕΒΖ και διευκόλυνση της πώλησής της σε ανταγωνιστές της.

Επισημάνθηκε πως ο μεγαλύτερος άμεσος κίνδυνος για τους εργαζόμενους στην ΕΒΖ από την πώλησή της θα είναι οι απολύσεις του συνόλου ή αρκετών εκατοντάδων από αυτούς.

Ο Αντ. Σκυλλάκος εξέφρασε την αλληλεγγύη του Κόμματος στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων και τους κάλεσε να συστρατευτούν σ' ένα γενικότερο αγώνα με το ΚΚΕ, επισημαίνοντας πως η συμφέρουσα διέξοδος, γι' αυτούς, τους μικρομεσαίους αγρότες και μια σειρά επαγγελμάτων που σχετίζονται με την ΕΒΖ, και πρώτα απ' όλα για μια φιλολαϊκή ανάπτυξη της οικονομίας και την εξασφάλιση της διατροφικής επάρκειας της χώρας, είναι όχι η πώληση, αλλά η ανάπτυξη και ο εκσυγχρονισμός της επιχείρησης, ως κρατικής επιχείρησης, στο πλαίσιο μιας συνολικά άλλης πολιτικής.