Πριν μερικά χρόνια, σε ανακοίνωσή της η Επιτροπή Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, αναφερόταν σε «"παράγκες" που θα λειτουργούν σαν πρακτορεία όχι ΠΡΟγνωστικών ΠΟδοσφαίρου, αλλά σαν μαφιόζικα στέκια στημένων αποτελεσμάτων και θα πρακτορεύουν τα συμφέροντα των "Νονών" που θα εκπροσωπούν. Τα αποτελέσματα θα είναι η μαζική επιχείρηση εξαγοράς ανθρώπων (Προέδρων, Παικτών, Προπονητών, Διαιτητών) για να ελεγχθεί το ζητούμενο προκαθορισμένο αποτέλεσμα και η σαπίλα θα διεισδύσει και στα τελευταία άκρα του κοινωνικού σώματος (...).

Η οργάνωση της κομπίνας είναι τέτοιου διαμετρήματος και η εξαγορά ανθρώπων τόσο εκτεταμένη που μπορεί κανείς να τη χαρακτηρίσει σαν βόμβα μαζικής εξόντωσης υγιών συνειδήσεων, με απρόβλεπτες συνέπειες για την ίδια την κοινωνία. Ολα αυτά είναι δείγματα σήψης του συστήματος και φανερώνουν ότι η τάση για επέκταση σ' όλο το κοινωνικό σώμα είναι το κύριο χαρακτηριστικό της περιόδου που περνά ο καπιταλισμός».

Είχε εκδοθεί με αφορμή την ένταξη - από ξένη εταιρεία - προς στοιχηματισμό, αγώνων (ποδοσφαίρου και μπάσκετ) ελληνικών ερασιτεχνικών ομάδων! Δηλαδή συνόλων στα οποία μετέχουν και παιδιά 16 και 17 χρονών... Θα μπορούσε κάλλιστα όμως να είχε εκδοθεί «χτες».

Για όσα ακούγονται, γράφονται, διαρρέονται, υπονοούνται, προαναγγέλλονται - τις τελευταίες μέρες - για καταστάσεις και πρόσωπα του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου. Μια ακόμα υπόθεση που σχετίζεται άμεσα - παρά την συντονισμένη προσπάθεια αυτό να αποκρυφτεί - με το οικονομικοπολιτικό γίγνεσθαι, το οποίο καθορίζει και την δομή του μοντέλου στο λαοφιλέστερο των αθλημάτων.

Καταγγελίες, δηλώσεις, μηνύσεις, αλληλοκαρφώματα κλπ. για πράξεις και συμπεριφορές έκνομες (σύσταση κυκλώματος, στήσιμο αγώνων, απειλές, εκβιάσεις κ.ά.) σκίασαν ξανά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Είναι τόσος ο όγκος και τέτοια η αλληλοσύγκρουση των πληροφοριών που δημιουργούνται συγχύσεις, θολούρα και αποπροσανατολισμός, μακριά από τη σχέση αιτίας - αιτιατού. Και σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως τελικά, όπως και στο παρελθόν, αυτό είναι σκόπιμο. Μήπως το ζητούμενο είναι να οδηγηθούμε σε ελεγχόμενο και ακίνδυνο για το σύστημα τέλος ή και εκτόνωση;

Περισσεύουν βέβαια - από τους «ταγούς» - ευχολόγια και διαβεβαιώσεις ότι «θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο». Οπως, άραγε, το 2002; Να θυμίσουμε ότι η ανάλογη υπόθεση, της χαρακτηριζόμενης «παράγκας» - και τότε υπήρχε ηχητικό υλικό, διαβεβαιώσεις κλ. - κατέληξε στο αρχείο και κάποιοι από τους εμπλεκόμενους απαλλάχθηκαν με βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου.

`Η την υπόθεση με τις εκλογές - υπήρχαν και πάλι υποκλοπές - της ΕΠΟ, στην Αλεξανδρούπολη το 1997 (μέχρι και δαπάνη 1 εκατ. δολαρίων είχε αναφερθεί); Μετά από 8 χρόνια κάποιες πτυχές της πήγαν στο αρχείο και άλλες παραγράφηκαν. Κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν δικάστηκε παρά μόνο οι δημοσιογράφοι Θωμαΐδης, Τριανταφυλλόπουλος (αθωώθηκαν).

Και τώρα, όπως και τότε, περισσεύουν η υποκρισία, ο αποπροσανατολισμός και κυρίως η αγωνιώδης προσπάθεια να αποδοθούν όλα σε παρεκλίνουσες συμπεριφορές μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων. Φταίει οτιδήποτε άλλο εκτός από το οικοδόμημα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι π.χ. ΠΑΕ Παναθηναϊκός και ΑΕΚ κάνουν «φραστικές επαναστάσεις» στα ΜΜΕ αλλά την κρίσιμη ώρα υπερασπίζονται την Super League. Γιατί - όπως είπε ο πρόεδρος της Super League, Β. Μαρινάκης (κατά την έκτακτη συνεδρίαση του ΔΣ): «Είμαστε αντίπαλοι, κάθε Κυριακή, αλλά η επιβίωση των ομάδων (σ.σ. εταιρειών) μας απαιτεί ομοψυχία και εξεύρεση λύσεων ακόμα και στις πιο συγκρουσιακές καταστάσεις».

Και πρόσθεσε: «Η αυτονομία της Λίγκας έναντι της ΕΠΟ συνίσταται στην διαχείριση οικονομικών πόρων και στον καθορισμό εμπορικά αξιοποιήσιμου πρωταθλήματος. Αυτό που θέλουν να μας αφαιρέσουν είναι την διαχείριση των εσόδων των δικών μας ομάδων και του προϊόντος που παράγουμε»...

...Γνωστοποιώντας ότι: «Δεν υπάρχει πολιτικός, στέλεχος ή παράγοντας που επιτρέπεται να μας επιβάλει οποιαδήποτε άποψή του για τον τρόπο που θα διαχειρισθούμε τα χρήματά μας. ...Πρέπει να κάνουμε ξεκάθαρο ότι η αυτόνομη και καθόλα αξιόπιστη διαχείριση των εμπορικών και επιχειρηματικών θεμάτων του πρωταθλήματος είναι δεδομένη και αδιαπραγμάτευτη και δεν μπορεί να μας αφαιρεθεί»...

Ποια είναι όμως τα έσοδα; Η Super League από τον ΟΠΑΠ (για την τριετία 2008 - 2011) λαμβάνει περίπου 60 εκατ. ευρώ... Από το συνδρομητικό κανάλι (2011 - 2014) περίπου 175 εκατ. ευρώ... Προσθέστε και άλλες εμπορικές δραστηριότητες, εισιτήρια κ.ά. ώστε να γίνει απόλυτα κατανοητό για τι - εκτός των άλλων - οικονομικά συμφέροντα μιλάμε.

Ας γίνει επίσης κατανοητό και κάτι ακόμα. Η έξοδος σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις (κυρίως Champions αλλά και Europa League) σημαίνουν προσθήκη υψηλών ποσών. Περίπου 20 για το πρώτο, περίπου 4 για το δεύτερο, μίνιμουμ... Επιπλέον στην αμέσως επόμενη κατηγορία, την Football League, τα ποσά είναι κατά πάρα πολύ μικρότερα (αρκετά κάτω από το μισό) και δεν υπάρχει δυνατότητα συμμετοχής σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Αρα (για τον επιχειρηματία και την επιχείρησή του) όλα αυτά τα τεράστια συμφέροντα που διακυβεύονται, μπορεί να κριθούν (υπέρ ή κατά) ακόμα και στον έναν βαθμό. Και όμως άπαντες προσπαθούν να μας πείσουν ότι το σύστημα είναι σωστό και λάθος κάποιες παρεκλίνουσες συμπεριφορές...

Στα παραπάνω προσθέστε μια ακόμα σημαντικότατη παράγραφο. Το στοίχημα (οι ελληνικές ομάδες συμπεριλήφθηκαν το 2004). Σύμφωνα με τους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» στο νόμιμο παίζονται πολλά εκατομμύρια ευρώ και στο παράνομο ακόμα περισσότερα.

Ο δημοσιογράφος, Αρης Γάτας, έχει αναφέρει πως αυτή την στιγμή «το άντρο του στοιχηματισμού στην Ευρώπη είναι η Τσετσενία». Κατά σύμπτωση ο καταγγέλλων μεγαλομέτοχος - πρόεδρος στην ΠΑΕ Παναχαϊκή, Αλ. Κούγιας, έχει σχολιάσει πως - κάποιοι αυτής της εθνικότητας που ακούγεται στο υποκλαπέν ηχητικό υλικό ότι θα έρθουν - «είναι αυτοί που παίξαν στοίχημα» και έχασαν πολλά λεφτά.

Σε άλλες δηλώσεις του έχει αναφερθεί σε «κύκλωμα που ορίζει διαιτητές, που καθορίζει μέσω διαιτητών τα αποτελέσματα», σε κέρδη «από νόμιμο στοίχημα, αλλά και από στημένα παιχνίδια», σε ανθρώπους «που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους και κάνουν φορολογικές δηλώσεις ό,τι κερδίζουν μόνο από το νόμιμο στοίχημα».

Για το ίδιο θέμα ο πρώην πρόεδρος της τέως ΕΠΑΕ, Β. Μητρόπουλος, έχει πει (στον ρ/σ «Αθλητικό Metropolis»): «Θα ήθελα να πω πως και αγώνες στήνονται και στοιχήματα παίζονται, αλλά όποιος καταγγείλει κάτι τέτοιο θα υποφέρει στο υπόλοιπο της ζωής του. Θα πρέπει να έχει προστασία και να έχει άδεια οπλοφορίας»...

Ενώ ο πρώην νομικός σύμβουλος του πειθαρχικού τμήματος της UEFA, Πέτερ Λιμάχερ, έχει δηλώσει («Καθημερινή») ότι «χάρη στη βιομηχανία του στοιχήματος σήμερα είναι πολύ πιο εύκολο να στήνουν παιχνίδια και παράλληλα να αποκομίζουν τεράστια κέρδη»...

Καθόλου τυχαίο λοιπόν ότι εξετάζονται - προς το παρόν - 39 αγώνες ελληνικών διοργανώσεων ως ύποπτοι για προσυνεννοημένο αποτέλεσμα. Και το στοίχημα με τα μεγάλα ποσά που τζιράρονται αποτελούν μια από τις αιτίες των φαινομένων σήψης και ποινικώς κολάσιμων συμπεριφορών στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο. Και ας στρουθοκαμηλίζουν κυβέρνηση, τα άλλα κόμματα - πλην του ΚΚΕ - αθλητικοί παράγοντες και φορείς.

Για τα παραπάνω (και πολλά άλλα) η - εκάστοτε - κυβέρνηση στρουθοκαμηλίζει, λεονταρίζει, διαπιστώνει, κάνει κινήσεις εντυπωσιασμού και τελικά απλά προεδρεύει. Τυχαίο; Δε νομίζω. Πάντα κατακεραυνώνει την ανομία, δηλώνει άτεγκτη να επιβάλει την ευνομία. Την ίδια στιγμή που - ΑΤΙΜΩΡΗΤΑ - τα χρέη των ΠΑΕ στο Δημόσιο είναι πάνω από 220 εκατ. ευρώ, όπως είχε ανακοινώσει τον Μάρτη του 2010 ο υφυπουργός Οικονομικών Φίλ. Σαχινίδης.

'Η που - όπως επίσης έχει γνωστοποιηθεί αρμοδίως - έχουν από τον ΣΔΟΕ βρεθεί ΠΑΕ που παρακράτησαν φόρο, αλλά δεν τον απέδωσαν (και άλλες αξιόποινες πράξεις). Χωρίς συνέπειες... Επιπλέον, την ίδια στιγμή διατηρούνται οι Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρίες υπό ειδικό καθεστώς στο Υπουργείο Εμπορίου, δίνεται - διαχρονικά - στους επιχειρηματίες πακτωλός χρημάτων, φοροαπαλλαγές, άλλες παροχές κλπ... Η «ακατάλληλη» (γγΑ, Π. Μπιτσξής) αυτή την περίοδο Super League, ιδρύθηκε - όπως και η πρόγονός της - με νόμο (3479/2006).

Αυτές τις μέρες - όπως και στο πρόσφατο παρελθόν, αν και πάρθηκε πάραυτα πίσω - ως μέτρο πίεσης κυβερνητικά στελέχη κραδαίνουν το φόβητρο διακοπής στη χρηματοδότηση. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό. Επειδή η συμφωνία Super League - ΟΠΑΠ είναι εμπορική, η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Παρά μόνο η ΟΠΑΠ ΑΕ να ενεργοποιήσει - στο βαθμό που υφίστανται, γιατί ο Συνεταιρισμός το αμφισβητεί - κάποιες ρήτρες.

Να κοπούν δηλαδή από τα ποσά (αναφέρουμε παραπάνω) που παίρνουν οι ΠΑΕ π.χ. 600 χιλιάδες ευρώ. `Η να μην υπογραφεί - όπως διαρρέεται αλλά με την επισήμανση «υπό τις παρούσες συνθήκες»... - νέα σύμβαση. Η οποία έχει συμφωνηθεί και προβλέπει, για την τριετία 2011 - 2014 ο Συνεταιρισμός να λάβει περίπου 70 εκ. ευρώ.

Βασική επιδίωξη της εκάστοτε κυβέρνησης είναι η διαχείριση και ο εξωραϊσμός. Με κυρίαρχο στόχο να μείνει στο απυρόβλητο το οικοδόμημα. Σε κείμενό του, την περασμένη Κυριακή («ΤΟ ΒΗΜΑ») ο υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Χρ. Αηδόνης, διαπιστώνει «τα τελευταία χρόνια, μια συνάθροιση οπαδών της νύχτας στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου» (Ε, αφού το διαπίστωσε και αυτός, τελείωσε ο ρόλος του).

Εκτιμάει πως «το αποκαλούμενο "αυτοδιοίκητο" του ποδοσφαίρου παρουσιάζει τεράστιες ελλείψεις στη διαχείρισή του, γι' αυτό παράγει όλα αυτά τα προβλήματα». Και θεωρεί ότι «για να βελτιωθεί η εικόνα του αθλήματος επιβάλλεται να λειτουργήσει ο υγιής ανταγωνισμός»...

Από την πλευρά του, ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού, Γ. Ορφανός, αναρωτιέται (στην ίδια εφημερίδα) ποιος ελέγχει τη νομιμότητα των ΠΑΕ. Και απαντάει ότι «δεν ελέγχει κανείς. Είτε αυτός (σ.σ. πολιτικός αρμόδιος) προερχόταν από κυβέρνηση της ΝΔ είτε από τη σημερινή του ΠΑΣΟΚ»... Και σε άλλο σημείο προσθέτει: «Βούληση χρειάζεται. Δυστυχώς όμως οι εκάστοτε κυβερνήσεις με τις πιέσεις που δέχονται από τους... μεγαλούτσικους αναγκάζονται να κάνουν πίσω»...

Οπως είναι λοιπόν προφανές «και στραβός είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε». Τα προγραφόμενα - και ακόμα χειρότερα - θα βιώνουμε όσο το ποδόσφαιρο αντιμετωπίζεται σαν «προϊόν», όσο θα συγκρούονται τεράστια συμφέροντα, όσο λειτουργεί με τους νόμους της αγοράς. Η σαπίλα στο ποδόσφαιρο και γενικά στο χώρο του αθλητισμού πηγαίνει πολύ βαθιά. Απογυμνώνει από κάθε πρόσχημα και εξωραϊσμό τη λεγόμενη «ελεύθερη αγορά» και φέρνει στην επιφάνεια τον αλληλοσκοτωμό του ανταγωνισμού της ζούγκλας, όπου ισχύει το «ο θάνατός σου η ζωή μου».

Το άθλημα έχει μετατραπεί σε μια βιομηχανία θεάματος και εμπορευμάτων. Το στήσιμο παιχνιδιών, το «ξέπλυμα» χρήματος, η εν γένει κερδοφορία αποτελούν σύμφυτα στοιχεία του οικοδομήματος. Και όψεις του ίδιου νομίσματος. Κάποιοι που έχουν τις προϋποθέσεις κερδοσκοπούν νόμιμα, «επενδύοντας» απ' ευθείας στη «βιομηχανία του ποδοσφαίρου». Αλλοι το κάνουν διά της... πλαγίας. Και οι πιο «μάγκες» βρίσκονται και στις δύο κατηγορίες. Η αγοραία λογική του καπιταλισμού, που επικρατεί και στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο, χωράει τα πάντα. Κυριαρχεί το μότο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Βασικό ζητούμενο είναι το αποτέλεσμα που είναι σε ευθεία συνάρτηση με το κέρδος.

Σε αυτό το αλισβερίσι των εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ είναι τουλάχιστον υποκριτικό ή/και αφελέστατο να πιστεύει κάποιος ότι γίνονται φτιασιδώματα. Με αφορμή την έναρξη της τρέχουσας ποδοσφαιρικής χρονιάς το τμήμα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ είχε εκδώσει την ακόλουθη ανακοίνωση. Λίγους μήνες αργότερα γίνεται ακόμα πιο επίκαιρη.

«Η έναρξη του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου συμπίπτει με την εξέλιξη της πιο βάρβαρης επίθεσης που έχει δεχθεί ο λαός μας τα τελευταία χρόνια στα δικαιώματά του. Αποτελεί πρόκληση το γεγονός ότι την ίδια ώρα που τα μέτρα της κυβέρνησης στραγγίζουν το λαϊκό εισόδημα για άλλη μια χρονιά, άφθονο μεταγραφικό χρήμα "ρέει".

Η βία των γηπέδων, η διαφθορά, το "μαύρο χρήμα" έχουν την τιμητική τους, ως παράγωγα της επιχειρηματικής δράσης που στέκεται στη σέντρα περιμένοντας το πρώτο σφύριγμα για να σαρώσει για άλλη μια φορά τα κέρδη.

Ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης γίνεται πιο έντονη προσπάθεια, λαϊκά στρώματα να σπρώχνονται στην τυφλή εκτόνωση της εξέδρας, στα τυχερά παιχνίδια, στη ληστεία του τζόγου, που προβάλλουν ως λύση στα προβλήματά τους, μακριά από την οργανωμένη πάλη.

Παράλληλα, εξετάζονται νέα σενάρια μέτρων καταστολής αφού αξιοποιούνται ενέργειες και στημένα επεισόδια βίας από κατευθυνόμενους στρατούς των επιχειρηματιών που απ' τη μια υπηρετούν επιχειρηματικά και πολιτικά σχέδια απ' την άλλη αποτελούν υπόβαθρο, ώστε αργά ή γρήγορα τα μέτρα αυτά να στραφούν ενάντια στο λαϊκό κίνημα.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η δυνατότητα για σωματική άσκηση απομακρύνεται ακόμα περισσότερο για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας. Το μνημόνιο, τα νέα αντεργατικά μέτρα που έρχονται ελαχιστοποιούν τον ελεύθερο χρόνο και η ιδιωτική πρωτοβουλία απλώνεται πάνω από κάθε νομό, από κάθε γειτονιά, από κάθε σχολική μονάδα κοιτώντας το λαό στη τσέπη, με βάση την κατεύθυνση που υπάρχει από τα ευρωπαϊκά επιτελεία και με τη σύμφωνη γνώμη των κομμάτων που τη στηρίζουν.

Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα το θετικό από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης. Χρόνια τώρα ακούνε για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου. Το ίδιο και ο αθλητικός κόσμος που δεν βολεύεται, δεν υποτάσσεται στο ποδόσφαιρο - επιχείρηση. Ο αθλητισμός αποτελεί κομμάτι της κοινωνίας που ζούμε. Επιδρά στη λαϊκή οικογένεια και στα παιδιά της. Η σαπίλα του συστήματος που ελέγχουν τα μονοπώλια, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, τον έχουν διαβρώσει. Καμιά ελπιδοφόρα προοπτική δεν αναμένεται όσες ευχές και να γίνουν, όσο οι νόμοι της αγοράς λειτουργούν και καθορίζουν το παιχνίδι. Εναν τέτοιο αθλητισμό - εμπόρευμα οι εργαζόμενοι δεν τον χρειάζονται.

Ο αθλητισμός έχει νόημα, αξία όταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι νέοι ασχολούνται με αυτόν. Οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικούν από το κράτος την ικανοποίηση αυτής της ανάγκης. Να κατανοήσουν ότι είναι δικαίωμά τους η ενασχόληση με τον αθλητισμό, με το ποδόσφαιρο, όπως και το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά, στην Τέχνη, στη μόρφωση. Να απαιτούν, να διεκδικούν, να επιβάλλουν σε τελική ανάλυση να έχουν στη διάθεσή τους τις υλικοτεχνικές υποδομές για να ασκούνται, την επιστημονική καθοδήγηση για το πώς θα ασκούνται, εξασφάλιση ελεύθερου χρόνου, ικανοποιητικό μισθό απ' την εργασία τους.

Χρειάζεται ενιαίος αγώνας των εργαζομένων και των ανθρώπων του αθλητισμού, δράση μέσα και έξω απ' τα γήπεδα. Είναι καιρός να συνταχτούν όλοι με το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, με το ταξικό εργατικό κίνημα να απαιτήσουν την κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στον αθλητισμό και ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο. Μόνο έτσι θ' ανοίξει ο δρόμος ώστε το παιχνίδι του ποδοσφαίρου γενικότερα ο αθλητισμός να υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες».