ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΜΕ σήμερα για λίγο στην πανέμορφη Κέρκυρα, εκεί που είχαμε βρεθεί τον περασμένο μήνα, με πρόσκληση του Δήμου Μελιτειέων στην εκδήλωση που οργάνωσε για να τιμήσει την Εθνική Αντίσταση, την προσφορά και τις θυσίες των αγωνιστών της.

ΚΑΙ νιώθεις βαθιά συγκίνηση, τρανεύει μέσα σου η χαρά, όταν εξήντα ολόκληρα χρόνια, που άναβε η ιερή εκείνη φλόγα του ΕΑΜ τόποι κι άνθρωποι, τρεις ολόκληρες γενιές τιμούν τον αγώνα του λαού μας και ζητάνε να μάθουν περισσότερα, όλη την αλήθεια για τη μεγάλη αυτή, τη λαμπρή σελίδα της Ιστορίας μας.

ΣΑΝ λογαριάσεις της μεγάλης αυτής γενιάς το φοβερό, εξοντωτικό διωγμό, τα όσα πέρασε στα αμέτρητα πέτρινα χρόνια, καθώς βλέπεις τα νέα παιδιά να 'ναι δίπλα στους 80άρηδες έφηβους κι αντάμα να τραγουδάνε του αγώνα μας τα θούρια, αυτά που πυρπόλησαν τις καρδιές μας, τότε ξέρεις πως του ΕΑΜ τα μηνύματα ριζοβόλησαν βαθιά κι ανταμώνουν καθημερινά το σήμερα μέσα σε καινούριους αγώνες.

ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ στην εκδήλωση της Κέρκυρας (στον Αγιο Ματθαίο) για της Αντίστασης τον ξεσηκωμό με μια ιδιαίτερη αναφορά στον παράνομο Τύπο, σ' όλον εκείνο τον παράνομο μηχανισμό, που έστησε τυπογραφεία, που έβγαλε εφημερίδες, που αψηφώντας τον κίνδυνο του θανάτου μοίραζε στις πόλεις και στα χωριά τα παράνομα αυτά έντυπα που απαντούσαν στα προδοτικά έντυπα των γερμανοπροδοτών.

ΠΑΝΩ σ' αυτήν την εξιστόρηση για του αντιστασιακού Τύπου το ρόλο για το πώς θέριεψε η δική μας φωνή και πώς έφτανε ως το πιο ακρινό σημείο της γης μας η μνήμη θύμιζε έναν δικό τους λεβέντη, το Σπύρο Καλοδίκη, που φέτος συμπληρώθηκαν πενήντα τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία του το Νοέμβρη του 1947. Ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, ήταν γραμματέας του Γραφείου Περιοχής Θεσσαλίας.

Ο ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΛΟΔΙΚΗΣ κάποια στιγμή βρέθηκε στη Λάρισα κυκλωμένος από χαφιέδες της Ασφάλειας. Πάλεψε σαν λιοντάρι για να πέσει τελικά στα χέρια των δημίων του τραυματισμένος θανάσιμα.

Η ΛΑΡΙΣΑ που ζει μέσα σε κλίμα αιματηρής τρομοκρατίας θα μάθει πως ο Σπύρος Καλοδίκης, παλεύοντας με το θάνατο κράτησε όλη τη λεβεντιά και την περηφάνια και πως τα στερνά του λόγια τ' αφιέρωσε στο ΚΚΕ και στον ελληνικό λαό, που θα νικήσει.

ΕΙΧΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ πια η γιορτή της Αντίστασης, οι τραγουδιστάδες της Κέρκυρας (το μουσικό συγκρότημα του Σπύρου Σαμοΐλη) έβαζε όσο πιο καλύτερα μπορούσε κι όπως αξίζει τη σφραγίδα του στο συναπάντημα των αγωνιστών, αλλά και στην ελπιδοφόρα παρουσία της νιότης που με χαρά μεγάλη θ' άκουγα από έναν Κερκυραίο συναγωνιστή μνήμες μακρινές για την ηρωική δράση του Σπύρου Καλοδίκη. Είναι αυτές, οι πολύτιμες μαρτυρίες.

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ στους Παξούς το 1910. Ο πατέρας του παπάς και δάσκαλος ήταν ένας από τους παράγοντες του δημοκρατικού κινήματος. Είναι ο Παπανικόλας που στάθηκε για το Σπύρο το πρώτο υπόδειγμα της ζωής και του αγώνα.

ΜΕΓΑΛΗ η φτώχεια κι η ανάγκη τον έφερε από πολύ νωρίς μέσα στην ίδια τη ζωή καθώς παλεύει για το ψωμί. Είναι μόλις 18 χρόνων, που γίνεται μέλος του ΚΚΕ και από τότε θα παλέψει ως την ύστατη πνοή της ζωής του.

ΤΑ ΣΤΗΘΙΑ του παιδί ακόμα τα κατάτρωγε η φοβερή αρρώστια, η φυματίωση. Ο Σπύρος Καλοδίκης, όπως κι εκατοντάδες άλλοι κομμουνιστές πάλευαν τη φυματίωση αλλά και βρίσκονταν όρθιοι πάντα στο μετερίζι του Αγώνα.

ΜΙΑ ΠΛΟΥΣΙΑ αγωνιστική δράση στην ΚΟ της Αθήνας, όπου στα δυο πρώτα χρόνια της βασιλομεταξικής δικτατορίας αναπτύσσει στο αντιδικτατορικό - αντιφασιστικό μέτωπο και ενισχύει την έκδοση του παράνομου Τύπου. Ας θυμηθούμε επίσης ότι ήταν από τους οργανωτές της μεγάλης εκδήλωσης της εργαζόμενης και φοιτητικής νεολαίας με την ευκαιρία της άφιξης στην Αθήνα του Γάλλου υπουργού Παιδείας της κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου, Ζαν - Ζε.

ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ έπειτα στο κάτεργο της Ακροναυπλίας κι αργότερα στον Αη-Στράτη, απ' όπου τελικά το 1940 θα βρεθεί στην Αθήνα, όπου θα δούλευε σ' όλη την κατοχική περίοδο μια εξαιρετικά πολύτιμη και δημιουργική σ' όλους τους κρίσιμους τομείς της ΚΟΑ.

ΟΙ ΕΠΟΝΙΤΕΣ της Αθήνας πολλές φορές είχαν την ευκαιρία ν' ακούσουν το λόγο, τις υποδείξεις για τον τρόπο που έπρεπε να οργανώσουν την παράνομη δουλιά τους αλλά και πώς έπρεπε να φροντίσουν για τον παράνομο μηχανισμό έκδοσης του Τύπου τους. Καίριες, πολύτιμες παρατηρήσεις, που μας βοήθησαν στην ανάπτυξη της ΕΠΟΝίτικης δουλιάς.

Ο ΣΤΑΘΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗΣ στις «Μορφές Αγωνιστών» στο «Νέο Κόσμο» και ειδικά στο αφιερωματικό πορτρέτο προσθέτει, ανάμεσα σ' άλλα και τούτα: «... Ο Σπύρος Καλοδίκης ήταν μια επιβλητική φυσιογνωμία του κινήματός μας. Ευθύς στο κορμί, ευθύς στην ψυχή, ευθύς στο χαρακτήρα... Τις δραματικές εκείνες μέρες όταν η αποχαλινωμένη τρομοκρατία εκδηλωνόταν πια με δολοφονίες μέσα στους δρόμους επαναλάβαινε συχνά μια φράση: "Ο κομμουνιστής, ο αγωνιστής ζει, δουλεύει, παλεύει σαν να είναι να ζήσει χίλια χρόνια και είναι έτοιμος να πεθάνει κάθε στιγμή". Τα λόγια αυτά ήταν ο κανόνας, που εφάρμοσε ο ίδιος ο Σπύρος Καλοδίκης σ' όλη του τη ζωή και, που τελικά τον σφράγισε και τον επισημοποίησε με τον ηρωικό του θάνατο...».