Σε νέο «μπαράζ» ιδιωτικοποιήσεων προχωρά η κυβέρνηση της Βουλγαρίας, μετά από την έγκριση που έλαβε από το κοινοβούλιο, ξεπουλώντας ουσιαστικά την κρατική περιουσία σε ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες, ενισχύοντας την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Οπως ανακοινώθηκε την Πέμπτη, το κοινοβούλιο ενέκρινε την ιδιωτικοποίηση της μεγαλύτερης στρατιωτικής βιομηχανίας «VMZ» στο Σόποτ της κεντρικής Βουλγαρίας που απασχολεί 3.700 εργαζόμενους. Η ιδιωτικοποίηση της συγκεκριμένης βιομηχανίας, που ιδρύθηκε το 1936, αποτελεί βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ. Εδώ και καιρό, η επιχείρηση εμφανίζεται να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Το 2007, η Υπηρεσία Ιδιωτικοποιήσεων της Βουλγαρίας προχώρησε στην πώληση μέρους του ενεργητικού της. Την ίδια διαδικασία επανέλαβε και το 2009. Το Φλεβάρη του 2010 προχώρησε σε απολύσεις των εργαζομένων που διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στην καθυστέρηση της καταβολής των μισθών τους. Εκτός από αυτό, η κυβέρνηση ανακοίνωσε, επίσης, πως θα προχωρήσει στη διαδικασία παραχώρησης - για 35 χρόνια - του αεροδρομίου στην Γκόρνα Οριαχόβιτα.

Στις αρχές του χρόνου, ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, Σιμεόν Ντιάνκοφ, ανάμεσα στα άλλα επανέλαβε τις προθέσεις της κυβέρνησης να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση και της καπνοβιομηχανίας «Bulgartabac Holding AD», αλλά και στην πώληση των μειοψηφικών πακέτων που διαθέτει στους διανομείς ηλεκτρικής ενέργειας. Είχε προηγηθεί η πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στο ξεπούλημα της εταιρείας ύδρευσης «Σοφίσκα Βαντά» στο γαλλικό μονοπώλιο «Veolia Environment». Μάλιστα, η συγκεκριμένη εταιρεία, αφού προηγούμενα είχε απειλήσει να κόψει την παροχή νερού στους οφειλέτες, από την 1η Φλεβάρη προχώρησε σε αύξηση του τιμολογίου κατά 9,37%!

Την ίδια στιγμή, ο βουλγαρικός λαός έρχεται αντιμέτωπος με δυσβάστακτες αυξήσεις στα τρόφιμα από την αρχή του έτους, σε συνδυασμό με τα αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας, αλλά και την επίσημη ανεργία να προσεγγίζει το 10% και μεγάλο μέρος των Βούλγαρων να μην μπορεί να αποκτήσει τα βασικά αγαθά. Οπως προκύπτει από έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το 55,5% των ιδιωτών και των νοικοκυριών της Βουλγαρίας δεν μπορεί να αποκτήσει τα βασικά αγαθά. Πρόκειται για το μερίδιο του πληθυσμού που δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει ή να ανταποκριθεί οικονομικά σε 3 από τα 9 ακόλουθα αντικείμενα - υπηρεσίες: ξαφνικά έξοδα, διακοπές μιας βδομάδας μακριά από το σπίτι, πληρωμή λογαριασμών επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας ή ενυπόθηκου δανείου, πληρωμή λογαριασμού θέρμανσης, κατοχή πλυντηρίου, κατοχή έγχρωμης τηλεόρασης, κατοχή τηλεφώνου ή προσωπικού αυτοκινήτου. Επιπλέον, πρόσφατη έρευνα του «Ευρωβαρόμετρου» (Νοέμβρης 2010), έδειξε πως ένας στους τρεις Βούλγαρους (το 45%) - κυρίως νέοι και ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών - βρίσκεται στα όρια της φτώχειας, ενώ με βάση τα στοιχεία συνδικαλιστικών οργανώσεων, ένας στους πέντε Βούλγαρους είναι αναγκασμένος να ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, που υπολογίζεται στα 95 δολάρια το μήνα...

Η καθημερινή διαβίωση ολοένα και θα χειροτερεύει αν υπολογίσει κανείς πως πρόσφατα η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει στην απόλυση άλλων 4.000 δημοσίων υπαλλήλων μέσα στο 2011, με πρόσχημα την εξοικονόμηση χρημάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό και την αντιμετώπιση των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης. Ηδη μέσα σε ενάμιση χρόνο έχουν απολυθεί 9.000 κρατικοί υπάλληλοι, δηλαδή το 12% του συνολικού προσωπικού. Η ενέργεια αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο των ευρύτερων μέτρων λιτότητας της κυβέρνησης, που από πέρσι έχει ανακοινώσει πως θα περικόψει κατά 20% τις κρατικές δαπάνες (στις συντάξεις, στην Υγεία, την εκπαίδευση), έχει ήδη προχωρήσει στη μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κατά 10%, «έκοψε» το επίδομα Χριστουγέννων, «παγώνει» από το 2011 έως και το 2013 τους μισθούς, προχωρά στη σταδιακή αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, ώστε το 2020 οι γυναίκες να αναγκάζονται να δουλεύουν 37 (από 34 που ισχύει) και οι άνδρες 40 (από 37) χρόνια για να λάβουν μια πλήρη, αλλά πετσοκομμένη σύνταξη. Σήμερα, οι γυναίκες και οι άνδρες μπορούν να συνταξιοδοτούνται στα 60 και στα 63 έτη, αντίστοιχα, πράγμα που θα αλλάξει από το 2021, καθώς θα αυξηθεί το όριο σε 63 και 65, με το προσδόκιμο ζωής για τους άνδρες να είναι μόλις τα 69,48 χρόνια (εκτιμήσεις του 2009).

Οι όποιες αντιδράσεις, κινητοποιήσεις και απεργίες που έγιναν τους τελευταίους μήνες ενάντια στα μέτρα λιτότητας και τις περικοπές από εργαζόμενους, εκπαιδευτικούς, φοιτητές και επιστήμονες δεν είχαν τα ανάλογα αποτελέσματα καθώς οι ηγεσίες των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών οργανώσεων, χρησιμοποιώντας και εκτονώνοντας την οργή και την αγανάκτηση συνεχίζουν τον «κοινωνικό διάλογο» για «κοινωνική ειρήνη». Από τις ανατροπές που σημειώθηκαν στη χώρα και την καπιταλιστική παλινόρθωση, οι διαδοχικές κυβερνήσεις - δεξιές, κεντροδεξιές, ή αυτοαποκαλούμενες σοσιαλιστικές - συνεχίζουν να επιβάλουν αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα προς το συμφέρον της κυρίαρχης τάξης και του κεφαλαίου.