Την ώρα που οι βόμβες των ιμπεριαλιστών, με τη συμβολή και της Ελλάδας, σπέρνουν το θάνατο στη Λιβύη και επί της ουσίας σκοτώνουν το δικαίωμα ενός λαού να καθορίζει ο ίδιος την τύχη του, πληθαίνουν οι φωνές που θέλουν να τραβήξουν τη λαϊκή κατακραυγή από το κύριο και να τη διαχύσουν σε ανώδυνα για την κυβέρνηση κανάλια. Κάτι τέτοιο επιχειρεί από τις σελίδες της και η χτεσινή «Ελευθεροτυπία», η οποία, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ανάγει σε «νούμερο 1» ζήτημα κριτικής απέναντι στην κυβέρνηση τους ενδο-ΝΑΤΟικούς συμβιβασμούς της Ελλάδας για το πού θα πάει το στρατηγείο των επιχειρήσεων σε βάρος του λαού της Λιβύης, για το πού, δηλαδή, θα έχει την τυπική έδρα το «κουμάντο» των δολοφονικών επιθέσεων. Η εφημερίδα ισχυρίζεται ότι η ελληνική κυβέρνηση «εγκατέλειψε» τις θέσεις της για τη λειτουργία του Στρατηγείου της Λάρισας και στο όνομα τού να μην προκριθεί το ΝΑΤΟικό Στρατηγείο της Σμύρνης σαν «πρώτο βιολί» στη διαχείριση της επίθεσης στη Λιβύη, δέχτηκε να περάσει η διεύθυνση στο Στρατηγείο της Νάπολης. Η εφημερίδα, μάλιστα, προσπαθεί να συνδέσει αυτήν την εξέλιξη με τον έλεγχο του ελληνικού εναέριου χώρου από μια ξένη δύναμη, πλην της Ελλάδας, κρύβοντας ότι το κουμάντο στο Αιγαίο, εδώ και πολλά χρόνια, το έχει το ΝΑΤΟ, με ευθύνη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, που, για τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και κόντρα στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ενσωματώνουν τη χώρα βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και σχεδιασμούς. Το κρίσιμο ζήτημα για το λαό είναι να καταδικάσει και να αντιπαλέψει την ιμπεριαλιστική επέμβαση και τη συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτήν, η οποία δεν προέκυψε ξαφνικά, αλλά είναι προϊόν της φιλομονοπωλιακής στρατηγικής που ακολουθούν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού και οι πολιτικοί τους σύμμαχοι. Κάποιοι βλέπουν αυτόν τον πόλεμο σαν ευκαιρία η ντόπια αστική τάξη να αναβαθμίσει το ρόλο της στην περιοχή και με στρατιωτικά μέσα. Μια τέτοια αντίληψη είναι επικίνδυνη για το λαό και τα πραγματικά του συμφέροντα, που καμιά σχέση δεν έχουν με αυτά του κεφαλαίου και των πολιτικοστρατιωτικών τους μηχανισμών.