Τον ξέρουνε τα ελάτια, τα πλατάνια,/

ίδιος μ' αυτά περήφανος, στητός/

αχούν απ' τη φωνή του τα ρουμάνια/

μπρος για τη νίκη, για το κόμμα εμπρός./

*

Ο Μπελογιάννης ζει μες στην καρδιά μας./

Ο Μπελογιάννης ζει πα στις κορφές./

Ο Μπελογιάννης ζει κι είναι κοντά μας/

στων τραγουδιών τις λεύτερες στροφές./

*

Ζει σ' όλους τους καιρούς, σ' όλους τους τόπους/

το κάθε σπίτι, σπίτι του δικό./

Ζει ο Μπελογιάννης, ζει με τους ανθρώπους/

που χτίζουν έναν κόσμο σοσιαλιστικό./

*

Και στο τραπέζι της χαράς της πρώτης/

στης νίκης της ειρήνης τη γιορτή/

ο Μπελογιάννης θάν' πανηγυριώτης/

με κόκκινο γαρούφαλο στ' αφτί./

*

Μ' ένα γαρούφαλο άλικο δικό μας/

σαν της γλυκιάς μας άνοιξης δροσιά/

πανώριο ματωμένο κι ακριβό μας/

απ' την τρανή της γης λαοαπλωσιά./

*

Ο Μπελογιάννης ζει άσβεστη δάδα./

Ο Μπελογιάννης ζει μες στις καρδιές/

στον κόσμο ειρήνη, ειρήνη στην Ελλάδα/

στο μήνυμά του εμπρός κομμουνιστές./

*

(Δημήτρης Ραβάνης - Ρεντής, «Ο Μπελογιάννης ζει»)