«Τα γεγονότα που ζούμε στην ΕΕ, δείχνουν πως οι πολιτικές αποφάσεις εκφράζουν τα οικονομικά συμφέροντα της κυρίαρχης αστικής τάξης και αυτό αντανακλάται τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική πολιτική. Η διακρατική ιμπεριαλιστική Ενωση, με τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης και τη στήριξη της ΝΔ, αποφάσισε να εξαπολύσει ακόμα πιο σφοδρή επίθεση κατά των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης (που είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου), των ελλειμμάτων και του χρέους για τα οποία καμία ευθύνη δεν έχουν οι λαοί.

Την ίδια στιγμή, αυτή η ιμπεριαλιστική Ενωση, με πρωταγωνιστές τη Γαλλία, τη Μεγάλη Βρετανία και άλλες καπιταλιστικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, εξαπέλυσαν πολεμική επίθεση κατά της Λιβύης, σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Η γραμμή που διαπερνάει την επίθεση κατά των λαϊκών δικαιωμάτων και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, είναι τα συμφέροντα των μεγάλων οικονομικών ομίλων, η εξάπλωση της επιχειρηματικής καπιταλιστικής δραστηριότητας, η διαμόρφωση των όρων για ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, ο ανταγωνισμός για τον έλεγχο των πετρελαίων, του φυσικού αερίου και του δρόμου διέλευσης των αγωγών, που είναι βασικά στοιχεία του ανταγωνισμού στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ, την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Γι' αυτό πρέπει να είναι καθαρή η γραμμή της πάλης των λαών. Συνολική σύγκρουση με τις αστικές τάξεις, με τους καπιταλιστές και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, συγκέντρωση δυνάμεων με σκοπό την ανατροπή των εκμεταλλευτών. Η αποκάλυψη της ουσίας κάθε πολέμου είναι σημαντικό ζήτημα. Αυτό ισχύει και για τον πόλεμο κατά της Λιβύης, που είναι ένας ακόμα άδικος ιμπεριαλιστικός πόλεμος και δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα του λιβυκού λαού, που υποφέρει τόσο από την αστική τάξη και το καθεστώς στη χώρα αυτή, όσο και από την ιμπεριαλιστική επέμβαση.

Αυτό είναι καθοριστικό κριτήριο. Οι κομμουνιστές διαχωρίζουν τους άδικους, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, από τους δίκαιους πολέμους, τους πολέμους των καταπιεζόμενων τάξεων ενάντια στους καταπιεστές, στους δυνάστες των λαών. Ο αγώνας θα είναι πιο αποτελεσματικός, στο βαθμό που αποκαλύπτονται και καταπολεμώνται τα ψευτοεπιχειρήματα των απολογητών του συστήματος.

Οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης, η οποία συμβαδίζει με τη ΝΔ, είναι αβάσιμοι, επικίνδυνοι και πρέπει να καταδικαστούν μαζικά από την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία. Τι λένε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ; Λένε ότι η ιμπεριαλιστική επίθεση νομιμοποιείται από τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ... Οι λαοί έχουν υποχρέωση να αντιπαρατεθούν σ' αυτόν τον ισχυρισμό, κατανοώντας ότι ο ΟΗΕ έχει τεθεί από χρόνια στην υπηρεσία των ιμπεριαλιστικών στοχεύσεων, ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, που είχαν αναμφισβήτητα μεγάλη συμβολή στην πάλη των λαών.

Το διεθνές δίκαιο, στο οποίο εκφράζεται ο διεθνής συσχετισμός δύναμης, που έχει γίνει πολύ αρνητικός για τους λαούς, χρησιμοποιείται για να στηρίξει την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Αυτό αποδεικνύεται με τους πολέμους των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, και της ΕΕ κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ και του Αφγανιστάν, που στηρίχτηκαν σε κατασκευασμένες κατηγορίες, σε προσχήματα τα οποία αποκαλύφθηκαν στη συνέχεια. Αυτό αποδεικνύεται από τη διαιώνιση του καθεστώτος της εισβολής και κατοχής στην Κύπρο από το 1974, αλλά και τη μη επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος, παρά το γεγονός ότι με τη συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης υπάρχουν σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

Τι λένε ακόμα κυβέρνηση και ΝΔ; Λένε ότι ο πόλεμος κατά της Λιβύης υπηρετεί την προστασία των αμάχων, ανθρωπιστικούς λόγους. Πρόκειται για μεγάλο ψέμα. Η ελληνική κυβέρνηση διαθέτει τις στρατιωτικές βάσεις, αεροδρόμια, πολεμικά πλοία, αεροπλάνα και άλλα μέσα στην υπηρεσία του ιμπεριαλιστικού πολέμου που γίνεται για τον έλεγχο των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, για τον έλεγχο της περιοχής.

Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ πρέπει να πληρώσουν πολιτικά πολύ ακριβά τη συμμετοχή τους στο μακέλεμα των λαών για να υπηρετηθούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και το ενδιαφέρον της να προωθήσει τα επιχειρηματικά της σχέδια στη Λιβύη και την ευρύτερη περιοχή.

Είναι ανάγκη να πάμε παραπέρα. Η ιστορική πείρα να αποτελέσει βάση για γενικότερο προβληματισμό πάνω στο θέμα του πολέμου, που είναι γέννημα του καπιταλισμού και θα τον συνοδεύει μέχρι το θάνατο, μέχρι την ανατροπή του.

Το ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκε καλά με το καθεστώς Καντάφι. Οι ΗΠΑ, τα κράτη μέλη της ΕΕ ανέπτυξαν σημαντικές οικονομικές σχέσεις με τη Λιβύη. Εξασφάλισαν τα συμφέροντά τους, ικανοποίησαν τους στόχους τους με τη χρησιμοποίηση των λεγόμενων "ειρηνικών μέσων", αλλά διαβλέποντας τον κίνδυνο της εξάπλωσης της Κίνας, της Ινδίας, της Ρωσίας και παίρνοντας υπόψη τα σχέδια του καθεστώτος Καντάφι για "Παναφρικανική" επέκταση της δράσης του, παίρνουν τα μέτρα τους, επιλέγουν να επιβάλουν άλλη πολιτική λύση, δικαιώνοντας τη θέση των κομμουνιστών ότι ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα, βίαια μέσα.

Το ΚΚΕ δεν είχε καμία σχέση με το καθεστώς του Καντάφι, που πολέμησε τους κομμουνιστές και δεν επέτρεψε καν τη δημιουργία κομμουνιστικού κόμματος. Ομως η πολιτική αρχών του ΚΚΕ, η συνεπής αντιιμπεριαλιστική του στάση, εκφράζεται με τον αγώνα που έχει αιχμή την αποφασιστική καταδίκη της ιμπεριαλιστικής επίθεσης, την απαίτηση να σταματήσουν αμέσως οι βομβαρδισμοί και κάθε είδους στρατιωτικές επιχειρήσεις, να απεμπλακεί η Ελλάδα από τον πόλεμο, να κλείσουν τώρα οι βάσεις της Σούδας και του Ακτίου.

Οι εξελίξεις στη Λιβύη είναι υπόθεση του λαού της. Το ΚΚΕ ξεχωρίζει τις εξελίξεις στη Λιβύη από τις εξελίξεις στην Αίγυπτο και την Τυνησία. Στις χώρες αυτές αναπτύχθηκαν λαϊκοί αγώνες, ξεσηκώθηκε ένα μεγάλο μέρος του λαού, ιδιαίτερα μεσαία στρώματα και νεολαία, στο έδαφος της φτώχειας, της ανεργίας, της διαφθοράς, της καταπίεσης που επέβαλλαν τα καθεστώτα Μουμπάρακ και Μπεν Αλι, των οποίων τα κόμματα συμμετείχαν στη Σοσιαλιστική Διεθνή, με πρόεδρο τον Γ. Παπανδρέου. Στη Αίγυπτο, από καιρό πριν, αναπτύχθηκαν απεργιακοί αγώνες της εργατικής τάξης που χτυπήθηκαν από το καθεστώς.

Αυτά τα σημαντικά στοιχεία επιβεβαιώνουν τη θέση του ΚΚΕ, που ερμηνεύει τις εξελίξεις ως αποτέλεσμα του συνδυασμού εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων, με κυρίαρχους τους εσωτερικούς. Τμήματα της αστικής τάξης συμμετείχαν και συμμετέχουν στη διαδικασία των αλλαγών με σκοπό τόσο τον εκσυγχρονισμό της οικονομικής βάσης και την απελευθέρωση κλάδων και τομέων της οικονομίας που παραμένουν υπό κρατικό έλεγχο, όσο και για την αστικο-κοινοβουλευτική προσαρμογή του πολιτικού συστήματος, ώστε να αντιστοιχηθεί με την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας.

Η εκτίμηση αυτή δεν παραγνωρίζει το ρόλο των ΗΠΑ που έχουν συνδέσει τα συμφέροντά τους με την περιοχή και δουλεύουν, στα πλαίσια βεβαίως έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, στη βάση του σχεδίου "Νέα Μέση Ανατολή", για να ισχυροποιήσουν τη θέση τους, να προφτάσουν την ενδυνάμωση ακραίων ισλαμικών σχηματισμών και να προωθηθεί η διαδικασία του αστικού εκσυγχρονισμού, προετοιμάζοντας μεταβατικές πολιτικές λύσεις οι οποίες δεν αποκλείουν το λεγόμενο "πολιτικό Ισλάμ" κατά το παράδειγμα της Τουρκίας».

Ξεχωριστή αναφορά έκανε ο Γ. Μαρίνος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στην κοινή τοποθέτηση που συνυπέγραψαν πρόσφατα τα ΚΚ Ελλάδας και Τουρκίας:

«Αυτή η κοινή τοποθέτηση έχει κατεύθυνση την κοινή πάλη των δύο λαών για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, την εξάλειψη του κριτηρίου του κέρδους, που είναι η αιτία η οποία γεννάει αντιθέσεις, συγκρούσεις, πολεμικές συρράξεις.

Αυτή η αναγκαιότητα συνδέεται με το δυνάμωμα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης του εργατικού - λαϊκού κινήματος και στις δύο χώρες, ενάντια στις αστικές τάξεις και τη συμμετοχή, εμπλοκή Ελλάδας - Τουρκίας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για την αποδέσμευσή τους από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που αποτελούν μόνιμη πηγή οδυνηρών συνεπειών σε βάρος των λαών.

Το ΚΚΕ θα συμφωνήσει στη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών, έστω και αν δεν εξαλείφονται με το συγκεκριμένο συσχετισμό δύναμης και τους ταξικούς προσανατολισμούς των αστικών τάξεων, με την προϋπόθεση πως θα διασφαλίζονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Το Κόμμα μας θεωρεί ότι ο καθορισμός των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια είναι δικαίωμα της Ελλάδας, ανεξάρτητα αν, πως και πότε θα ασκηθεί, παίρνοντας υπόψη τις γενικότερες εξελίξεις και την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αντιπαλεύοντας εθνικιστικούς τυχοδιωκτισμούς».