Σε μια προσπάθεια να διασπάσει το μέτωπο των εργαζομένων του δήμου, οι οποίοι συνεχίζουν τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, και να τους φέρει σε αντιπαράθεση με τις λαϊκές οικογένειες, ο δήμαρχος, Γ. Καμίνης, κατηγόρησε τους συμβασιούχους για σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία των παιδικών σταθμών.

Συγκεκριμένα, με χτεσινή του δήλωση στηλίτευσε τους συμβασιούχους εργαζόμενους που συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις και την κατάληψη του δημαρχείου ότι προκαλούν «σοβαρά προβλήματα σε συμπολίτες μας.... οι οποίοι αντιμετώπισαν πρόβλημα στην εργασία τους ή χρειάστηκε να μπουν σε επιπλέον έξοδα» για να συμπληρώσει ότι «αυτό δεν είναι ανεκτό».

Είναι σαφής η πρόθεση του δημάρχου να επιρρίψει στους εργαζόμενους ευθύνες που δεν τους αναλογούν, αλλά αντίθετα έχουν να κάνουν με την πολιτική που και ο ίδιος υπηρετεί, τέτοια που υποβαθμίζει την προσχολική αγωγή, κρατά σε ομηρία το προσωπικό στους σταθμούς, μεταφέρει το κόστος λειτουργίας τους στις ίδιες τις λαϊκές οικογένειες και εντέλει τους στερεί το εν λόγω αγαθό. Αυτό το αγαθό που υπηρετεί και η συγκεκριμένη κινητοποίηση, καθώς προϋποθέτει σταθερή εργασία, χωρίς άγχος και συνεχή ανασφάλεια. Παρά ταύτα, ο δήμαρχος δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τις μεθόδους ομηρίας που αναπαράγει το σύστημα εναντίον εργαζομένων για να «επιχειρηματολογήσει» υπέρ της ανάγκης άμεσης επιστροφής των συμβασιούχων παιδαγωγών στη δουλειά τους. «Ο παιδαγωγός που έχει συνδεθεί με τα παιδιά δεν μπορεί πολύ εύκολα να αντικατασταθεί - δεν είναι εύκολο για τα ίδια τα παιδιά», δηλώνει ο δήμαρχος. Μόνο που ο αγώνας για μόνιμη δουλειά δεν αντιβαίνει στον παιδαγωγικό χαρακτήρα της προσχολικής αγωγής. Αντίθετα, ο όποιος παιδαγωγικός χαρακτήρας ακυρώνεται όταν εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους, στο πλαίσιο της γενικότερης επίθεσης του κεφαλαίου σε κεκτημένα και δικαιώματα, όταν τα παιδιά αλλάζουν παιδαγωγό κάθε 3, 6, 8 ή 11 μήνες, γεγονός που επιδρά στην ανάπτυξή τους.

Στο πλαίσιο της σπίλωσης του αγώνα των εργαζόμενων μέσω και της κατάληψης που συνεχίζεται, ο δήμαρχος στις δηλώσεις του κάνει λόγο για «πολιτικά υποκινούμενη και συνδικαλιστικά ακατανόητη κινητοποίηση». Ισχυρίζεται δε ότι βοήθησε να βρεθεί μια λύση... στο πλαίσιο όμως «της νομοθεσίας και των αποφάσεων των δικαστηρίων» και κατηγορεί τους εργαζόμενους που δεν τη δέχτηκαν. Δε δέχτηκαν δηλαδή να ξεπουλήσουν τον αγώνα τους.