Τις συγχωνεύσεις των δημόσιων μονάδων Υγείας σε επίπεδο νοσοκομείων και τη λειτουργία του Ενιαίου Οργανισμού Παροχής Υγειονομικών Υπηρεσιών (ΕΟΠΥΥ) παρουσιάζει η κυβέρνηση ως πανάκεια στην ταλαιπωρία και στα άγρια χαράτσια που πληρώνει ο ασθενής στην ώρα της ανάγκης. Και, είναι αλήθεια, δεν είναι υποφερτή η ταλαιπωρία στις ατέλειωτες ουρές της αναμονής, ούτε το χαράτσι για την προσπέλαση στις υπηρεσίες Υγείας. Τα τέσσερα απ' τα δέκα ευρώ που ξοδεύονται για τις υπηρεσίες Υγείας βγαίνουν απ' την τσέπη του αρρώστου, με αποτέλεσμα οι υπηρεσίες Υγείας στη χώρα μας να είναι απ' τις πιο ακριβοπληρωμένες στον κόσμο. Αυτή η διαπίστωση είναι ένα απ' τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να προχωρήσει στις διαρθρωτικές αλλαγές - τις ανατροπές στην ουσία - στις συγχωνεύσεις των νοσοκομείων, τις οποίες ονομάζει συλλειτουργίες, συγκαλύπτοντας την αντιλαϊκή ουσία των αλλαγών.

Ομως αυτές οι διαρθρωτικές ανατροπές δεν έχουν καμιά σχέση με τις εκρηκτικές ανάγκες του λαού. Είναι ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης να βάλει στον Προκρούστη των περικοπών τις παροχές των ήδη υποβαθμισμένων δημόσιων υπηρεσιών Υγείας και να κατακρεουργήσει - όπως και στους άλλους δημόσιους τομείς - τα δικαιώματα των εργαζομένων σε αυτόν τον τομέα. Μάλιστα με έναν κυνικό τρόπο ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος επαναλαμβάνει συνέχεια πως ό,τι προωθείται στο χώρο της Υγείας δεν έχει σχέση με την τρόικα και τα μνημόνια. Επρεπε - υποστηρίζει μονότονα - να εφαρμοστεί, γιατί «το ΕΣΥ έφτασε στα όριά του» και οι υπηρεσίες που προσφέρει είναι πολύ υποβαθμισμένες σε σχέση με αυτό που πληρώνουν οι ασφαλισμένοι.

Τα επιχειρήματα δίνουν την εντύπωση αληθοφάνειας: Οτι δηλαδή το σύστημα είναι ακριβοπληρωμένο απ' το δημόσιο κορβανά και την τσέπη των ασφαλισμένων και ότι η λύση βρίσκεται στην εξοικονόμηση πόρων απ' τη «λεγόμενη σπατάλη» και την ταυτόχρονη συνένωση των «ανθρώπινων πόρων», όπως είναι οι νοσηλευτές σε τρία ή τέσσερα μικρά νοσοκομεία, που απέχουν ελάχιστα μεταξύ τους, σε ορισμένες περιοχές της χώρας. Επίσης τα ίδια επιχειρήματα παρουσιάζουν τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία ως ακριβοπληρωμένους, όταν ζουν με τους μισθούς πείνας του Δημοσίου και προετοιμάζονται να γίνουν λάστιχο ανάμεσα σε όμορες υγειονομικές μονάδες.

Επιχειρήματα τέτοιου τύπου είναι εντελώς παραπλανητικά καθώς η επιλογή των συγχωνεύσεων δεν έγινε από μια εκτίμηση των αναγκών «απ' τα κάτω». Αντίθετα έγιναν «απ' τα πάνω», με προειλημμένες επιλογές για την απαλλαγή του κράτους από υποχρεώσεις του για την κάλυψη των αναγκών στα δημόσια νοσοκομεία στην ώρα της ανάγκης και τη λειτουργία του τομέα Υγείας με τη λογική κόστους - κέρδους. Οι ίδιες επιλογές μετάθεσης των πληρωμών στην ώρα της ανάγκης αναμένεται να εφαρμοστούν και με τη λειτουργία του ΕΟΠΥΥ. Οι πρωτοβάθμιες υπηρεσίες του ΙΚΑ - έστω και υποβαθμισμένες - θα καταργηθούν. Και μέσω του ΕΟΠΥΥ θα προσφέρεται ένα ελάχιστο πακέτο παροχών, που θα συμπληρώνονται με πρόσθετες πληρωμένες παροχές για τον ασθενή - οι οποίες θα έπρεπε να είναι υποχρέωση του κράτους. Οι επικίνδυνοι σχεδιασμοί της κυβέρνησης προτάσσουν την αδήριτη ανάγκη για τα λαϊκά στρώματα, την πάλη για ένα ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, με προτεραιότητα στην πρόληψη και κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα Υγείας. Αυτό το δημόσιο σύστημα Υγείας σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο Υγείας θα προσφέρει τις πιο σύγχρονες υπηρεσίες δωρεάν σε όλους τους κατοίκους της χώρας.