φωτο 4

Συμπληρώθηκαν 28 χρόνια από το θάνατο του πατέρα μου, ΙΩΑΝΝΗ ΚΟΛΟΒΟΥ, και 25 χρόνια από το θάνατο της μητέρας μου, ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΟΛΟΒΟΥ, γεννημένων στην Ιερισσό Χαλκιδικής. Αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ. Ο πατέρας έμεινε πιστός στα ιδανικά του ΚΚΕ στο οποίο προσχώρησε από νέος. Ηταν ταχυδρομικός υπάλληλος, επί πολλά χρόνια, στην Ιερισσό. Για τις προοδευτικές του ιδέες και τη δράση του μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας φυλακίστηκε, βασανίστηκε άγρια, και εξορίστηκε στο Μούδρο. Με την αμνηστία του Σοφούλη, στο τέλος του '47, επέστρεψε από την εξορία. Στην περιοχή μας φούντωνε το αντάρτικο. Ετσι, στις 22 Γενάρη του 1948 ύστερα από σκληρές μάχες στην Κωμόπολη οι αντάρτες κυριάρχησαν για πολλές ώρες. Κατόπιν αφήσαμε τα πάντα στο σπίτι μας και η οικογένειά μας σκορπίστηκε: Οι γονείς μου, ο 16χρονος αδελφός μου, ΓΙΩΡΓΟΣ κι εγώ ακολουθήσαμε τους αντάρτες. Οι γονείς μου κι εγώ μείναμε στο Τάγμα του Κώστα Παπαγιώργη στη Χαλ/κή, ο αδελφός μου Γιώργος στάλθηκε στα τμήματα των Κεδρυλλίων και κατατάχτηκε σε επίλεκτο λόχο. Στα τέλη του '48 αιχμαλωτίστηκε με την ομάδα του από προδοσία. Φυλακίστηκε στη Θεσ/νίκη, έζησε στην Αθήνα και στις 17 Φεβρουαρίου 2001 πέθανε στη Θεσσαλονίκη.

Ο αδελφός μου ΔΗΜΗΤΡΗΣ (Τάκης) έλειπε από το σπίτι εκείνο το βράδυ. Μέλος της ΕΠΟΝ, οργάνωσε ομάδα νέων και βγήκε στο βουνό αρχές του 1944. Κατατάχτηκε στο Λόχο του Σωκράτη Κατερνάρη (Ζέτα). Πολέμησε με τα τμήματα Χαλκιδικής εναντίον των Γερμανοβούλγαρων κατακτητών στην περιοχή. Μετά τη Βάρκιζα ξυλοκοπήθηκε, διώχτηκε. Πέθανε, στις 16 Μαρτίου 2007, στη Θεσσαλονίκη, όπου έζησε με την οικογένειά του. Στις 21 Μάη 1948, η Ιερισσός ξαναχτυπήθηκε από τους αντάρτες. Το άπαρτο κάστρο με τον πολυάριθμο στρατό και ΜΑΥδες και με τα δύο πολεμικά καράβια που κανονιοβολούσαν, το υπόλοιπο βράδυ, βουβάθηκε. Στο εγκαταλειμμένο σπίτι μας, εγκαταστάθηκε ο αντισυνταγματάρχης Αριστοτέλης Τσιλιγαρίδης, ο οποίος έκαψε, στη συνέχεια, το σπίτι μας και εξαφανίστηκε για να σωθεί. Μετά το τέλος του Εμφυλίου, τον Ιανουάριο του 1950, οι γονείς μου πέρασαν στη ΛΔ Βουλγαρίας όπου έζησαν και εργάστηκαν. Επαναπατρίστηκαν το 1981 ύστερα από 31 χρόνια προσφυγιάς και εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Στη μνήμη των γονιών και αδελφών μου και των συγχωριανών μου, που έπεσαν στον αγώνα, προσφέρω στο ηρωικό μας ΚΚΕ 200 ευρώ, μέσω ΚΟ Νεάπολης Θεσσαλονίκης.

Η κόρη και αδελφή,

Μαρίκα Κολοβού - Παπαδοπούλου

***

φωτο

Συμπληρώθηκαν 40 μέρες από τον ξαφνικό χαμό του συντρόφου μας ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΥΛΙΔΗ. Στις 26 Φεβρουαρίου, στο Δημαρχείο Κουφαλίων, ο Σύλλογος Γυναικών οργάνωσε μια επιτυχημένη εκδήλωση με ομιλήτρια τη βουλευτή του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη. Ο σ. Γιάννης Παυλίδης δεν μπορούσε να λείπει από τη συγκέντρωση. Μετά το τέλος της, φεύγοντας και διασχίζοντας τον κεντρικό δρόμο των Κουφαλίων, τον χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Ο βαρύς τραυματισμός του ανέδειξε και την υποβάθμιση των Κέντρων Υγείας, καθώς περισσότερο από μία ώρα στη μέση του δρόμου βαριά τραυματισμένος, ο Γιάννης περίμενε βοήθεια που δεν ερχόταν από το ΚΥ που απέχει μόλις 300 μέτρα από τον τόπο του δυστυχήματος. Ο χαμός του αφήνει ένα μεγάλο κενό, πρώτα, βέβαια, στην οικογένειά του την οποία υπεραγαπούσε και φρόντιζε, αλλά και στο Κόμμα μας, το ΚΚΕ, γιατί ο σ. Γιάννης ποτέ δεν αρνιόταν την προσφορά του, μέχρι εκείνη τη βραδιά.

Η γυναίκα του και τα παιδιά του προσφέρουν στο ΚΚΕ 100 ευρώ, μέσω ΚΟ Κουφαλίων Θεσσαλονίκης.